از وضعیت کرسی‌های آزاداندیشی راضی نیستم

عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی ضمن بیان اینکه باید به کرسی های آزاداندیشی و نظریه پردازی بیش از گذشته اهتمام ورزید، اظهار کرد: شورای اسلامی شدن دانشگاه ها مسئول برگزاری این کرسی ها در دانشگاه ها هستند. کرسی ها باید آزادانه همراه با اخلاق و منطق باشند و در قالب نشست های علمی، فرهنگی، سیاسی اجتماعی برگزار شود و معاونت اجتماعی و دفتر نهاد رهبری در دانشگاه مسئول این کار هستند.

به گزارش ایلنا، خسروپناه بیان کرد: من از وضعیت کرسی های آزاداندیشی راضی نیستم. دانشجویان و اساتید باید آزادانه با اخلاق و منطق گفت و گو کنند. هیأت حمایت از کرسی ها در سالهای اخیر توفیقات خوبی داشته است. هیأت حمایت نیاز به تحول دارد. چرا کرسی ها فقط در علوم انسانی، هنر و معماری برگزار می شود؟ مگر اساتید علوم پایه، مهندسی، فنی و پزشکی نظریه ندارند؟ تحول کمی از حیث توسعه موضوعی در هیات حمایت لازم است. اساتید به ما می گویند که نظریات دارند. نباید صرفا در زمینه علوم انسانی و اسلامی نظریه داشته باشیم.

خسروپناه گفت: باید راه های مختلف کشف نظریه را پیدا کنیم. باید کرسی های آزاداندیشی از حالت ممات احیا شود. درخواست عاجزانه از وزیر علوم دارم که خودش دانشمند و باورمند به آزاداندیشی است و امیدوارم دستوری به معاونت‌های فرهنگی دانشگاه ها برای برگزاری جدی کرسی ها بدهند.

خسروپناه با بیان اینکه یک نکته معرفتی هم وجود دارد؛ گفت: باید نظریه پردازی با حکمت پیوند پیدا کند‌. حکمت در ایران اسلامی رشد و نمو پیدا کرد و بزرگانی از همین کشور حکمت را جهانی کردند. حکمت؛ علم نافع کارآمد و مبتنی بر خرد ناب است.

او افزود: اگر پیوندی بین نظریه و حکمت برقرار شود نظریاتی در فلسفه های مضاف بر علوم رشد پیدا می کند. مگر شیمیدان ها، فیزیکدان ها و زمین شناسان و.... می توانند نظریه پردازی کنند اما نگاه فلسفی به آن علم نداشته باشد؟ چنین چیزی امکان ندارد. من که ندیده ام. فلسفه رشته ای جدا و مستقل از علوم دیگر نیست. قطعا نیاز به نظریه پردازی در علوم کاربردی داریم؛ کاربردی عملی و توسعه ای.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی تاکید کرد: ما چقدر نظریه برای حل آسیب های اجتماعی داریم؟ نسبت دانشگاه ها با بهزیستی، ستاد مبارزه با مواد مخدر و... چیست؟ دانشگاه حتما باید غیر از ساحت بنیادین در ساحت عملی هم بستری پیدا کند.

او عنوان کرد: در ساحت توسعه‌ کاربردی، امروزه یکی از خلأهای جدی، بحث فناوری های نرم اجتماعی است. آنقدر به فناوری سخت توجه داریم که باید هم داشته باشیم، اما به فناوری های نرم اجتماعی توجه نداریم. علت اینکه نظریه های علوم انسانی رشد جدی ندارد شاید همین باشد.

خسروپناه اضافه کرد: ما الگوی حکمرانی فرهنگی، اجتماعی و امنیتی نداریم. ما یک نظریه امنیت داریم یک نظریه الگوی حکمرانی امنیت. اگر برای امنیت نظریه نوشتیم، حکمرانی امنیتی که حل نمی شود.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی اظهار کرد: در تربیت هم همین‌گونه است‌. حکمرانی در عرصه های تربیتی، سلامت، موضوعات اجتماعی و... همه مرتبط با فناوری نرم هستند وخلا زیادی در این بستر وجود دارد. باید ببینیم متدولوژی تبدیل نظریات علوم انسانی و اجتماعی به الگوهای حکمرانی با چه روشی به دست می آید؟باید نظام نظریه های بنیادین و کاربردی عملی توسعه ای را با کمک اساتید مدون کنیم و باید با خرد ناب و حکمت این کار را کرد.