معتاد در کشور ما مثل نفت سیاه است، بدبوست اما سودهای زیادی از او می‌برند؛ هم درمانگر و کمپ و هم شبکه قاچاق مواد مخدر، فروشنده‌ها، سازنده‌ها

روزنامه هم میهن از عدم واکنش مناسب جامعه و مسئولان به مرگ ۳۲ مددجو در مرکز ترک اعتیاد لنگرود انتقاد کرده است.

به گزارش هم میهن، آیا جان انسان معتاد با افراد دیگر متفاوت است؟ آیا سایر افراد نسبت به معتادان انسان‌ترند؟ ارزشمندترند؟ بالای 30 معتاد در یک مرکز جان باخته‌اند اما آیا واکنش به فوت آنها مانند واکنشی است که نسبت به جان‌باختن گروهی دیگر دیده می‌شود؟ بیش از 30 معتاد جان باخته‌اند اما هیچ‌کس برای‌شان تره هم خرد نمی‌کند. شاید حتی برخی از خانواده‌های‌شان هم خوشحال شده باشند. 

این روزنامه اصلاح‌طلب افزوده است: معتادان در جامعه ما شهروند درجه یک نیستند، حتی شهروند درجه دو و سه هم به‌شمار نمی‌روند اما زمانی‌که همین شهروندهای درجه چند به موفقیتی دست پیدا می‌کنند، همه‌جا آنها را به نمایش می‌گذارند. دلیل آن هم واضح است. در سال‌های گذشته آنقدر تصویر سیاه و منزجرکننده‌ای از معتادان به نمایش گذاشته شده، آنقدر از معتادان سریال و فیلم و... ساخته شده که در نهایت وقتی هم در حادثه‌ای جان‌شان را از دست می‌دهند مردم دل‌شان هم نسوزد یا بگویند که به‌ هر حال شاید اینطور برای‌شان بهتر بوده است. همیشه در جامعه ما معتادان را به‌عنوان افراد بدبخت و بیچاره معرفی‌ کرده‌اند که زنده‌بودن‌شان هیچ ارزشی ندارد. برای اصلاح این شرایط باید فرهنگ جامعه، هدف قرار گرفته شود. جامعه باید تکلیفش را با این موضوع روشن کند. مسئولان هم همین‌طور. آنها باید بگویند که بالاخره می‌خواهند با این معتادان چه کنند؟ معتاد در کشور ما مثل نفت سیاه است. بدبوست اما سودهای زیادی از او می‌برند. در حوزه مواد مخدر هم درمانگر، کمپ‌دار و.... از وجود معتاد، سود مالی می‌برند. معتادان برای آنها مثل چاه نفت هستند و شبکه قاچاق مواد مخدر، فروشنده‌ها، سازنده‌ها و... همه از آن منفعت دارند. حتی زمانی که در آتش می‌سوزند هم به‌نفع عده‌ای تمام می‌شود تا پول بیشتری بگیرند و امکاناتی هم ندهند.