غزل لطفی در یادداشتی مطرح کرد:
کرونا و تحصیل
اولین و مهمترین شعار مقابله با کروناویروس؛ اجتماعات ممنوع! و تقریبا یکسال است که فرزندان ما از زندگی اجتماعی دور شدهاند. حضور در مدرسه، پژوهشهای گروهی، اردو و حتی گپ و گفت زنگهای تفریحی جای خود را به تعدادی کلمه و ایموجی و استیکر دادهاند که به بیان تمام احساسات آنها میپردازد

اعتمادآنلاین| غزل لطفی در یادداشتی نوشت: ویروس کرونا باعث شد روند تحصیل از آموزش حضوری به مجازی تبدیل شود و بخش بزرگی از پشتیبانی آموزشی بیشتر از گذشته بر دوش والدین افتاد. تحصیلی که پیش از کرونا «مدرسهمحور» بود و بر پایه حضور دانشآموزان در مدرسه بنا شده بود و همچنین بچهها در کنار هم در مدرسه، زندگی و تعاملات اجتماعی را نیز یاد میگرفتند. حالا ماههاست که کودمان ما در منزل هستند و مهمترین دریچه ارتباطی آنها مونیتور گوشی، لپتاپ یا دیگر ابزارهای دیجیتال هوشمند است.
لحظاتی قبل از شروع آموزش مجازی چشمهای خود را باز و گوشی به دست، گاهی حتی بدون خارج شدن از رختخواب تحصیل را آغاز میکنند. دیگر خبری از شور و هیجان برنامههای صبحگاهی نیست. استرسی که تاخیر حضور در مدرسه کودکان را قانونمند میکرد این روزها کلا از یادها رفته . همه این اتفاقات به جبر حضور ویروس کرونا بر کودکان تحمیل شده و ظاهرا تا زمان از پا در آمدن این ویروس نحس هم نسخه بهتری وجود ندارد.
این روزها خواهد گذشت و به هر ترتیب، تحصیل هم متوقف نخواهد شد. اما بعد از کرونا سیستم آموزشی کشور مانند بیشتر نقاط دنیا که تحت تاثیر پیامدهای اپیدمی بودهاند با چالشهای بزرگی روبهرو خواهد بود که بهتر است از الان در پی علاج آنها باشیم. معلمان، با دانشآموزانی مواجه میشوند که در دوران کرونا همه توجه پدر و مادر روی آنها متمرکز بوده تا از روند تحصیل عقب نمانند و با حضور مجدد در مدرسه انتظار دارند تمام توجه معلم به آنها بهطور فردی معطوف باشد. کودک مدت طولانی را در منزل و در کنار خانواده گذرانده و احساس کرده که برای تحصیل ظاهرا نیازی به دور شدن از مادر و پدر و توجهاتشان نیست. حالا دوباره باید صبح از خواب ناز بیدار شود مسیر خانه تا مدرسه را طی کند و در یک محیط اشتراکی به نام کلاس درس بخواند! ذات انسان، راحتطلب است و پذیرش این بازگشت به روند گذشته برای کودکان سخت خواهد بود.
اولین و مهمترین شعار مقابله با کروناویروس؛ اجتماعات ممنوع! و تقریبا یکسال است که فرزندان ما از زندگی اجتماعی دور شدهاند. حضور در مدرسه، پژوهشهای گروهی، اردو و حتی گپ و گفت زنگهای تفریحی جای خود را به تعدادی کلمه و ایموجی و استیکر دادهاند که به بیان تمام احساسات آنها میپردازد و میل به اجتماع گریزی را نیز تقویت میکند. دیگر از خندههای کودکانه زنگهای تفریح و گروههای سرود و تئاتر مدرسه صدایی نمیشنویم و درس و بحث و تعامل همه و همه خلاصه شده در یک صفحه دیجیتال هوشمند که اگر به هر دلیلی در زمانی نخواهند پاسخگو باشند؛ قطع شدن نت را بهانه کرده و ادامه بحث را به زمان دیگری موکول میکنیم. یکی از تذکرات معلمان حین درس در مدرسه همیشه این بود که اگر الان گوش ندهی و یاد نگیری نمیتوانی تکالیفت را در منزل درست انجام بدهی که در تحصیل مجازی همه موارد ثبت و ضبط میشود، این قاعده تمرکز و یادگیری در زمان حال نیز فعلا از کودکان سلب شده است... و هزار مورد اینچنینی که کرونا به کودکان ما تحمیل کرده است. شاید الان و در این دوران و بحران فعلی چارهای برایش نباشد، اما باید تدبیری اندیشید که دنیای پساکرونا و تحصیل حضوری مجدد که با توجه به پیشرفتهایی که در زمینه کشف واکسن در دنیا رخ داده است، خیلی دور هم به نظر نمیرسد با کمترین چالش آغاز شود.
منبع: روزنامه اعتماد
دیدگاه تان را بنویسید