زن بودن!

اعتمادآنلاین| غزل لطفی در یادداشتی به مناسبت هشتم مارس؛ روز جهانی زن، نوشت: زن بودن! ضعیفه!!!...

روز جهانی زن روزیست برای گرامیداشت تلاش زنان برای احیاء حقوقشان در جامعه و به نظر من یکی از غم انگیز ترین مناسبت‌های تقویم است.

این روز یادآور تلاشی‌ست که از گذشته آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد تا شاید روزی فرا رسد که شایسته سالاری بدون در نظر گرفتن جنسیت در دنیا حکمفرمایی کند و چه جنگ نابرابری! اول باید به عنوان یک زن مطمئنشان کنی که میتوانی مدیر و یا همکاری مناسب باشی بعد به تحصیلات و تجربیاتت بپردازی.

من و همجنسناسم بسیار شنیده ایم؛ یک زن برای این مسیولیت!!!

این جنس لطیف که هنوز هم در لایه هایی از جامعه جنس دوم و یا ضعیفه نامیده می شود و اول از همه برای حضور و موجودیت خود باید تلاش کند و‌ چه بسا رنج‌ها و خستگیهایش را پنهان می کند تا به پای ضعیفه بودنش گذاشته نشود.

این تلاش بی پایان سالهاست که ادامه دارد تا شاید زمانی برسد که دیگر نشنود؛ چقدر حقوق میگیری بگو من دو برابرش را بدهم، خانه داریت را بکن!

و چقدر شگفت آور است این ضعیفه که خستگی برایش تعریف نشده است؛ در خانه مادر و همسر و در جامعه همکار و پرتلاش و اگر کوچکترین خللی در ایفای مسئولیتهایش دیده شود به پای جنسیتیش گذاشته می شود اما روی سخنم با شماست که دستت را روی بوق ماشین گذاشته ای و در حال بد و بیراه گفتن هستی! آری شما! همین شمایی که در کودکی و نوجوانی همیشه با افتخار از شاغل بودن مادرت تعریف کرده ای! شمایی که شاغل بودن و داشتن تحصیلات عالیه همسرت یکی از مهمترین ملاکهای انتخابش بوده است! زنان هم خسته می شوند درست مانند مردان بعد از یک روز پر تلاش کاری.

اما حتی از شما انتظار کمک در خانه را هم ندارند و به محض رسیدن به منزل خستگیهایشان را جلوی در می گذارند و عشق و محبتشان را نثار خانواده می کنند. فقط و فقط کمی درک‌شان کنید کافیست.

مثل خود شما که اگر با رئیس، همکار و یا ارباب رجوع بحثی کرده باشید نیاز دارید کسی در خانه پای حرفهایتان بنشیند تا خستگی‌هایتان را فراموش کنید. شما هم همینکه گوش باشید برای حرفهایشان کافیست. باور کنید این ضعیفه سالهاست عادت کرده است که به تنهایی برای قوی بودن هایش تاوان بدهد. سالهاست که بارها شنیده؛ یک زن برای این شغل!!! و درست زمانی که در حال تلاش برای بیان تحصیلات و تجربیات شغلی خود بوده است ، محکوم به ستیزه جویی شده است.

زن بودن! لطیف اما خستگی ناپذیر، شکننده اما محکم و استوار

با ترس‌ها و رنج‌هایی که هیچوقت به زبان آورده نمی شود و کرور کرور حرف ناگفته را در خود انبار می کند که خانه و خانواده غمگین نشوند.

اما حواستان هست! وای از آن روز که این ضعیفه بشکند و تاب و توانش تمام شود. وای از آن روز که شانه هایش توان این همه بار را نداشته باشد...