احمد عزیزی، قائم‌مقام اسبق وزیر امور خارجه:
آقای خرازی از وزیر خارجه کاری ساخته نیست؛ حداقل شما تدبیر کنید
عاجل‌تر و دردآور از همه بحران‌ها، بحران مزمن تحریم‌ها است
احمد عزیزی نوشت: گرفتاری آنجاست که ما هیچگاه هیچ مشکلی را بحران قلمداد نکرده‌ایم! عاجل‌تر و دردآور از همه بحران‌ها اما دردی است، فراگیر خیلی هم عاجل و حتما گره‌گشای خیلی از بحران‌هاـ بحران معیشت و گذران روزمره مردم‌مان. بحران مزمن تحریم‌ها را می‌گویم.
«همین یک بحران آقا کمال» عنوان یادداشت احمد عزیزی، قائم‌مقام اسبق وزیر امور خارجه برای روزنامه اعتماد است که در آن آمده: به ظاهر نظام تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی‌مان قفل است و مسیرهایی برکت‌زا در آن مسدود! بحران حل نشده هم که کم نداریم و به قول عزیز خردورزی همواره گرفتار«نه بحران، که همایند بحران‌ها» بوده‌ایم! گرفتاری اما آنجاست که ما هیچگاه هیچ مشکلی را بحران قلمداد نکرده‌ایم! بگذریم. عاجل‌تر و دردآور از همه بحران‌ها اما دردی است، فراگیر خیلی هم عاجل و حتما گره‌گشای خیلی از بحران‌هاـ بحران معیشت و گذران روزمره مردم‌مان. بحران مزمن تحریم‌ها را می‌گویم - با میوه تلخ خالی شدن تدریجی سفره مردم‌مان، فزونی گره‌هایی ناگشودنی گریبانگیر صنایع و کارآفرینان‌مان و بیکاری و سردرگمی انبوهی از جوانان‌مان.
بحرانی شوربختانه آمیخته با حسرت بر سر برجامی که می‌توانست گره‌گشا باشد و دست‌کم حلّال بحران گذران اقتصادی‌مان، آرزو بر سر دستیابی به برجام‌هایی مشابه و کنار زدن سنگ‌های ریز و درشتی دیگر بر سر راه نیز جز سرابی پیش روی‌مان نبود، همه درمان‌ها همچنان ممتنع، همه دردها همچنان پابرجا بی‌خیال باخت‌ها و خساراتی پیدا و پنهان و بارهایی فزاینده و جانکاه بر دوش مردم! اکنون نیز در میانه آژیرهای هشدار به صدا در آمده چه در درون و چه در بیرون، جناب دکتر کمال خرازی، رفیق شفیق قدیمی و رییس سابقم خبر خوش آمادگی‌مان برای بازگشت به تعهدات برجامی را داده‌اند و باقی ماندن تنها یک مانع مساله پادمان‌ها، خدا قوت به همگی دست‌اندرکاران، میوه‌ای دیررس و به امید خدا در حال رسیدن. شاید.
باورمند به شرایط سخت درگیر شروط و بهانه‌هایی مزمن و بر زمین مانده را کنار بگذاریم و همه تلاش‌های‌مان را برای حل همین یک بحران متمرکز کنیم، همین یک بحران چه باک از بازگشت‌مان به همان شرایط برجامی بعد از سال‌ها، چه باک از گمان‌هایی بر سر «عقب‌نشینی» و چه جای ترس از شماتت‌هایی بر سر رسیدن‌مان به همان نقطه‌ای که مدبرانه از آن عبور کرده بودیم! دوایی عاجل برای پاسخ به منافع ملی و درمان آلام اکثریت هرچند تلخ و گزنده نه جام زهر که حلواست. نیست؟ آقا کمال عزیز شما که شکر خدا دست‌تان به مراجع عالی تصمیم‌ساز می‌رسد برای حل این مشکل آستینی بالا بزنید و دست در دست عقلایی اثرگذار قدمی برای درمان این درد بزرگ بردارید.
از وزیر محترم امور خارجه‌مان که به ظاهر کاری ساخته نیست، وزارت خارجه‌مان بیشتر به لطف کنشگری عواملی به ظاهر برجام‌ستیز، قدمی در این میان برنداشته که هیچ، با کاهلی‌ها و تأخیرهایی مزمن دردی بر دردها افزوده است. در این راستا لطفی کرده و مصوبه راهبردی «اف‌ای‌تی‌اف»، ملازم با باردهی برجام و به‌واقع نردبانی برای چیدن میوه‌های آن را نیز به یمن مصلحت‌اندیشی پیش‌گفته از چاه ویل مجمع تشخیص مصلحت درآورید، گشودن گره‌های انتخاب آزاد مردم با حاصل افزودن بر کارآمدی‌ها و غنی‌سازی سرمایه‌های انسانی‌مان فعلا بماند تا بعد.
دیدگاه تان را بنویسید