سهم کمتر از 3 درصدی ایران از پیمان‌های بین المللی/ مدیران می‌خواهند سلبریتی باشند نه سیاست‌گذار/ نگاه پوپولیستی بر تجارت حاکم است

اعتمادآنلاین| محمدرضا مودودی در مورد لزوم ارتباط تجاری با کشورهای شرق و جنوب شرق اظهار کرد: هر کشوری به دنبال این است که تا حد امکان ضریب نفوذ حضور خود در بازارهای خارجی را گسترش دهد و فرقی ندارد که این کشور نزدیک یا دور باشد، بنابراین کشوری که پتانسیل توسعه روابط با کشور ما در تجارت و سرمایه‌گذاری را داشته باشد، ما باید استقبال کنیم و زمینه همکاری‌های مشترک خود را هرچه بیشتر گسترش دهیم.

به گزارش ایلنا، وی افزود: از آنجا که رشد اقتصادی کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا بسیار خوب بوده است، این کشورها نیازمند مواد اولیه‌ای هستند که بعضا در ایران هم تولیدکنندگان خوبی برای آنها داریم که می‌تواند زمینه یک سری همکاری‌های مشترک را در حوزه‌ها صادرات و واردات و همچنین تولید مشترک را داشته باشیم.

مودودی اضافه کرد: بیشترین میزان تجارت در جهان متعلق به چین است، ضریب نفوذ محصولات چینی در بسیاری از کشورها بسیار زیاد است به طوری که شریک اول تجاری بیش از 120 کشور دنیا است. میزان مبادلات این کشور با آمریکا بیش از 1200 میلیارد دلار است. بنابراین این ظرفیت و پتانسیل بسیار بالایی است که ایران نیز می‌تواند در مناسبات تجاری با این کشور سهم خود را افزایش دهد. کشورهای دیگر در این منطقه مانند ژاپن، کره جنوبی، اندونزی، هند، تایوان، مالزی و سنگاپور ظرفیت‌های خوبی دارند که نشانگر ظرفیت اتحادیه‌هایی مانند آسه آن یا اتحادیه‌های مشابه است.

وی با اشاره به تغییر گرانیگاه اقتصادی به سمت شرق گفت: رقابت شدیدی در کشورهای اروپا و آمریکا وجود دارد، بسیاری معتقدند تغییر گرانیگاه به سمت شرق و کشورهای نوظهور اقتصادی باعث شده که ظرفیت‌های بهتری در آنها نهفته باشد. به نظر می‌رسد که در عرصه تجارت بین الملل، تولید و اقتصاد شاهد تغییر و تحولات است و نقش شرق و جنوب شرق آسیا در آن بسیار حائز اهمیت است.

رییس سابق سازمان توسعه تجارت تصریح کرد: ایران هرگز از تحولات و رخدادهای پیرامونی خود چه در سطح منطقه و چه سطح جهانی بهره مناسبی نبرده است. متاسفانه شاهد یک لختی، کرختی و سستی هستیم که باعث فرصت‌سوزی‌های بسیار در تعامل با دنیا شده است. ما سهم بسیار کمی در تفاهم‌نامه‌های اجرایی و پیمان‌های منطقه‌ای داریم. بالغ بر 50 درصد از تجارت دنیا در قالب پیمان‌های منطقه‌ای و پیرامونی مانند تجارت ترجیحی شکل می‌گیرد، اما سهم ما از این تجارت کمتر از 3 درصد است.

وی افزود: ما بسیار کند عمل می‌کنیم و بیشتر درگیر حواشی می‌شویم. جسارت ورود به مذاکرات بین‌المللی در ساختار مدیریتی کشور بسیار کم است. تا وقتی ما نتوانیم در مورد این چشم انداز در یک افق مشخص تصمیم بگیریم و طراحی کنیم، به مرور نمی‌توانیم تصمیمات سخت و هزینه‌بر ولی درست بگیریم. متاسفانه احتیاط‌ها در تصمیم‌گیری‌ها مانع از این شده که واقعا شاهد یک اتفاق چشم‌گیر در نظام اقتصادی خود باشیم.

این کارشناس حوزه تجارت گفت: بنابراین بحران امروز ما اهلیت فنی و مدیریتی برای جسارت حضور و مشارکت در پیمان‌های منطقه‌ای و جهانی است. به این علت که تصمیمات ممکن است مخالفت‌هایی را در پی داشته باشد همه جانب احتیاط را رعایت می‌کنند. به نظر می‌رسد که مدیران ما بیشتر ترجیح می‌دهند سلبریتی و محبوب باشند تا یک سیاست‌گذار که تصمیمات سخت بگیرد ولو اینکه منجر به خوشنامی در کوتاه‌مدت نشود. در بلند مدت این دیدگاه‌ها می‌تواند برای کشور موثر باشد.

مودودی همچنین خاطرنشان کرد: بحران مدیریتی که ما امروز با آن مواجه هستیم، در طول 40 سال باعث افت شدید بسیاری از شاخص‌های اصلی اقتصاد ایران شده است. متاسفانه ما بسیاری از ظرفیت‌ها را از دست داده‌ایم. همه اینها گواه این است که ما یک ایراد اساسی داریم که بیش از آن که مربوط به روابط بین‌المللی باشد مرتبط به چشم انداز مدیریت و عدم همکاری بین بخش‌های مختلف حاکمیت برای حمایت از تصمیمات درست است. تقریبا همه با نگاه و پارادایم پوپولیستی تصمیم‌گیری، اجرا و نظارت می‌کنند.