50 درصد کارگران در ایران بیمه بیکاری ندارند

نشست «تحولات اقتصادی، اجتماعی و مسائل کارگران» با حضور وزیر پیشین تعاون، کار و رفاه اجتماعی و نمایندگانی از تشکل‌های کارگری در مرکز آموزش علمی کاربردی خانه کارگر برگزار شد.

به گزارش جماران، علی ربیعی در این نشست با تأکید بر اینکه بیشترین فشار تحریم‌های ظالمانه بر زندگی طبقه کارگر بوده است، گفت: در کنار  اینکه سیاستگذاری‌ها مناسب نبوده، تحریم بیشتر از همه کارگران را تحت تأثیر قرارداده است. من به سهم خودم روز کارگر را تبریک می‌گویم. روز کارگر همواره روز گفت و گو بوده و در سال‌هایی فرصت‌هایی هم برای گفت و گو  فراهم شده است. برای همه کارگران ایرانی آرزوی زندگی بهتر دارم و برای همه هموطنان آرزو دارم که رنج و درد کمتری داشته باشند.

نوح منوری، جامعه شناس و عضو هیأت علمی دانشگاه، نیز در این نشست با تأکید بر اینکه باید اقتصاد سیاسی کشور را به سمت کارمحوری ببریم، گفت: کارفرمای رانتی که به ظاهر تولید را محور قرار داده، از کارگران استفاده ابزاری می‌کند که بتواند از دولت کمک بگیرد. این تولید که کارگر را گروگان بگیرد نمی‌تواند به رشد کمک کند.

وی تأکید کرد: ما باید در احیای عنصر برنامه‌ریزی متمرکز بکوشیم. رشد جامعه محور یعنی مدام کارگران را در رشد اقتصاد ملی سهیم و در کنار آن امور مالی آنها را هم تأمین کنیم.عددبازی‌ها کمکی به ما نمی‌کند. اگر ما حقوق کارگران را از 8 میلیون به 16 میلیون هم برسانیم، بقیه ساختار ارتجاعی هم با آن حرکت می‌کند.

مریم سنجری، رئیس شورای اسلامی کار، نیز در این نشست با اشاره به اینکه واژه پرمعنای «زندگی» با «زن» آغاز می‌شود، گفت: چرا در شورای عالی کار در میان نمایندگان کارگران حتی یک کرسی به زنان اختصاص داده نشده است؟ زنان کارگر هم همسر و هم مادران زحمت‌کشی هستند؛ دختران و مادران زندگی‌تان را ارج نهید تا زندگی خودتان ارج پیدا کند.

وی با بیان اینکه حق دادنی نیست، گرفتنی است، افزود: کمی بیشتر زن کارگر را ببینید. چون اگر زن سرخورده شود، نسل غمگینی تربیت می‌شود. جامعه رو به رشد است، لطفا ما هم رشد کنیم.

علیرضا حیدری، نماینده کارگران در شورای عالی کار، نیز در این نشست گفت: من فکر می‌کنم پیش‌نیاز حل همه مشکلات، «گفت و گوی اجتماعی» است. از لا به لای این گفت و گوها و تقابل آراء، نظرات و دیدگاه‌های مختلف طبیعتا رابطه‌ای برقرار می‌شود که اگر محدودیتی نداشته باشد تعاملی در جامعه شکل می‌گیرد که ما را به سمت نقاط تعادل بلندمدت ولی قابل اتکا سوق می‌دهد و می‌تواند آثار رشد اجتماعی در خلال این گفت و گوها خودش را نشان دهد. ولی اگر متکلم الوحده باشیم، بدون تردید اگر ساکن نباشیم، حرکت ما لاک پشتی خواهد بود.

وی افزود: من بیش از دو دهه نماینده کارگران در شورای عالی کار بوده‌ام و حاصل تجربه کاری من نشان می‌دهد آنجا که توانسته‌ایم به راحتی و بدون محدودیت صحبت کنیم، مذاکرات ما در مورد حقوق کارگر مثمرثمرتر بوده است. وقتی صحبت از فقر می‌کنیم و حمایت‌های اجتماعی، که کفایت نمی‌کند، به نظر می‌آید به لحاظ مبنایی آنجا یک خلأ اساسی داریم و نتوانسته‌ایم تاب‌آوری نقطه مقابل را داشته باشیم و نیاز به یک فرهنگ دارد که امیدوارم در جامعه ایجاد شود.

حیدری تأکید کرد: ما در حوزه روابط کار نیازمند یک پوست‌اندازی عمیق هستیم تا بتواند روابط کارگر و کارفرما را به سمتی هدایت کند که تبدیل به تعامل دو گروه اجتماعی شود. قوانین حوزه کار ما به گونه‌ای ترسیم شده که متأسفانه خروجی آن بستگی به مدیر مجموعه دارد و متأسفانه در مورد دستمزد به صورت روشن این را مشاهده می‌کنیم. چاره این است که فصل ششم قانون کار را تحول اساسی بدهیم.

وی ادامه داد: اقتصاد ما یک اقتصاد سیاست‌زده و دستوری است و طبیعی است که قشر کارگر متضررترین قشر آن باشند. اقتصاد ایران سیاسی نیست و دستوری است. سرمایه سیال و ترسو است؛ جایی می‌رود که امنیت برای  آن باشد و زایش آن تکرار شود. ما طبقه کارگر فقیرترین قشر این جامعه هستیم و اقتصاد سیاست‌زده باعث شده که به دهک پایین نزول کنیم و یارانه بگیر شویم.

نماینده کارگران در شورای عالی کار با اشاره به اینکه اقتصاد ایران دارد شتر گاو پلنگ اداره می‌شود، تصریح کرد: اصول 43 تا 57 قانون اساسی تعطیل است. چرا اقتصاد تعاون ما مغفول واقع شده است؟ حوزه روابط کار و اقتصاد کار از سیاست جدا نیست. اول باید آزادی روابط کار رقم بخورد و افراد مؤثر ورود و اقتصاد کشور را به سمت اقتصاد «توده محور» و «مردم محور» هدایت کنند.

وی اظهار داشت: اگر اقتصاد ایران بر اساس سیاست درست اداره می‌شد، باید بستر ورود سرمایه‌گذار خارجی فراهم شود تا کارگر در آن عزت پیدا کند.

احمد میدری، معاون پیشین وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، نیز در این نشست گفت: منافع صنفی خیلی وقت‌ها برعکس خودش عمل می‌کند. حفظ منافع پایدار ما در گرو حفظ منافع عموم مردم است. به نظر من این تفکر جای انتقاد و سؤال دارد که فرض کنیم دولت باید منافع تک تک ما را تأمین کند و از خودمان سلب مسئولیت کنیم. من فکر می‌کنم نه تاریخ ما این بوده و نه کشورهای پیشرفته این طور بوده‌اند.

وی تصریح کرد: درخواست کشاورزان ما از دولت آب رایگان بوده و در استان کرمان که دو میلیارد متر مکعب در سال می‌تواند آب برداشت کند، هفت میلیارد متر مکعب برداشت می‌شود و نتیجه فرونشست زمین و خشک شدن تالاب‌ها شده است. در صورتی که پیشینه تاریخی ما میراب، مردمی بوده است. اما متأسفانه به جای اینکه جامعه کار را از خودش بداند به دولت تفویض شده است.

میدری یادآور شد: امروز هم یک نگاه این است که به دولت بگوییم حقوق ما کم است؛ اما مطمئن باشید این چانه‌زنی‌ها نتیجه‌ای نخواهد داشت جز اینکه تورم از 20 درصد به 60 درصد می‌رسد. ما می‌خواهیم اقتصاد تغییر پیدا کند. اروپا گفت این توافق باید در درون جامعه صورت بگیرد. یعنی اتحادیه کارگری با اتاق‌های بازرگانی می‌نشینند که برای تورم چه کنیم.

وی اینکه 50 درصد کارگران ایران فاقد بیمه بیکاری هستند و هفت میلیون نفر از کسانی که مشغول کار هستند هیچ‌گونه بیمه اجتماعی ندارند را یک فاجعه دانست و گفت: دگرگونی بزرگ در جامعه ما این است که خودمان قبول مسئولیت داشته باشیم و بازی جدیدی ایجاد کنیم. این وقتی امکان‌پذیر است که سنگ آسیاب شویم. یعنی کار خیلی سخت است؛ ما 100 سال است که عادت کرده‌ایم از دولت درخواست کنیم.