آینده اندونزی چگونه خواهد بود؟

اعتمادآنلاین| مطالعه وضعیت تعدادی از کشور‌های در حال توسعه نشان می‌دهد که کشور‌هایی پیشرفت خواهند کرد که مدیران آن‌ها، به حداقل سی سال آینده فکر کرده و فعالیت‌های فعلی آنان برای دهه‌های بعدی باشد. اندونزی از جمله این کشور‌هاست.

محمود سریع‌القلم در یادداشتی نوشت: مهمترین اجماع کلان هیات حاکمه اندونزی این است که باید تا می‌توان از محیط اقتصادی و فرصت‌های سرمایه‌گذاری موجود جهانی بهره‌برداری کرد. علاوه بر این، آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که بدون مزیت نسبی در اقتصاد منطقه‌ای و بین‌المللی، نمی‌توان عموم شاخص‌های اقتصادی را بهبود بخشید. این تفکر از سه دهه پیش باعث شده است که اندونزی در صنعت نساجی پتروشیمی، صنعت حمل و نقل، لوازم منزل، مواد ساختمانی، سیمان و مواد غذایی حدود 170 میلیارد دلار در سال صادرات داشته باشد. برای تحقق این امر 3757 شرکت اندونزیایی با شرکت‌های ژاپنی، چینی، اروپایی و آمریکایی همکاری سازمانی و فن‌آوری دارند و به نوعی قرارداد‌ها را تنظیم کرده‌اند که به نفع شرکت‌ها و کشور اندونزی باشد. اندونزی آگاهانه مهمترین شریک تجاری خود را ژاپن انتخاب کرده که هیچ امیال سیاسی‌ای در این کشور ندارد.

اندونزی 259 میلیون نفر جمعیت دارد و 125 میلیون نفر در آن کار می‌کنند. 112000 نفر متخصص خارجی در این کشور مشغول هستند. 50 میلیون بنگاه کوچک، حدود 48 درصد اقتصاد اندونزی را در دست دارند. این کشور یک تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی دارد و شانزدهیمن اقتصاد جهانی است. علی رغم جمعیت بالا، درآمد سرانه آن 3846 دلار است و نرخ رشد اقتصادی آن 5 درصد و نرخ بیکاری در این کشور که از 13000 جزیره و 6000 جزیره مسکونی تشکیل شده است، حدود 4 درصد است. نرخ تورم در اندونزی نیز حدود 3/5 درصد است. دولت از شرکت‌ها 25 درصد و از شهروندان 30 درصد مالیات بر درآمد اخذ می‌کند. 6 میلیون اندونزیایی بیرون از کشور کار می‌کنند و 7 میلیارد دلار در سال به کشور خود منتقل می‌کنند. دولت آقای Joko Widodo‌، سرمایه گذاری وسیعی برای آموزش و حمل و نقل جهت سی سال آینده اندونزی انجام داده است.

این آمار، دلیل بر این نیست که اندونزی مشکلات و نارسایی ندارد بلکه کشوری است که در حال بهبود و تکامل است و وضع آن روز‌به‌روز بهتر می‌شود. با اتخاذ سیاست‌های منطقی، با یادگیری از محیط بین‌المللی و از همه مهمتر با دستیابی به اجماع میان دست‌اندرکاران حزبی، سیاسی، نظامی، امنیتی و آکادمیک جامعه، اندونزی توانسته است به کشوری آرام و در حال پیشرفت تدریجی و مورد احترام در آسیا و خارج از آسیا تبدیل شود.

اما عموم این مباحث محتاج یک چارچوب فکری خاص است. این چارچوب فکری باعث شده است تا شخصیت اندونزیایی نیز آرام، ملایم، پرکار و علاقمند به یادگیری باشد. هنگامی که افکار اصلاح شوند، شخصیت هم اصلاح می‌شود.

رئیس‌جمهور قبلی اندونزی وقتی سمت خود را ترک کرد گفت: من خوشحالم که اندونزی حتی یک دشمن ندارد بلکه همه جا میلیون‌ها دوست دارد. اندونزی آنقدر در قالب آسه آن (ASEAN) تلاش کرده تا تمامی مسائل خود را با همسایگان حل کند و به همین دلیل با 259 میلیون نفر جمعیت، هزینه‌های نظامی آن فقط 8 میلیارد دلار است. اندونزی که از بنیانگذاران نهضت عدم تعهد است، همچنان بی‌طرفی خود را در بسیاری از مسائل و اختلافات حفظ کرده است. چین که در قرابت جغرافیایی اندونزی قرار دارد نه خیلی به این کشور نزدیک است و نه از آن دور است. اندونزی اندیشه حفظ فاصله از قدرت‌های بزرگ را یک اصل مسلم سیاست خارجی خود قرار داده است.

خانم Marsudi، وزیر خارجه اندونزی با همکاری یک تیم حرفه‌ای، با آرامش کلامی و به دور از نمایش‌های روزانه رسانه‌ای، طی پنج سال گذشته تلاش کرده است چهره‌ای مثبت با روحیه تعامل و با ادبیات مستحکم حقوقی از اندونزی به جای بگذارد. اندونزی تیتر اول رسانه‌های جهان نیست زیرا مدیران آن افکار متمرکز بر پیشرفت داخل را دارند. با افکار متمایل به پیشرفت و شخصیت آرام و کم‌هیاهو، اندونزی به طرف آینده‌ای پیشرفته تر حرکت می‌کند.