کرسی های پارلمان اروپا در انتظار راست افراطی/ نظرسنجی ها از دو برابر شدن شانس راست های افراطی در انتخابات آتی خبر می دهند

اعتمادآنلاین| پس از جنگ دوم جهانی که محبوبیت احزاب تندرو و راست افراطی اروپا رنگ باخت و فعالیت بسیاری از احزاب مذکور غیرقانونی اعلام شد تا کنون تغییر و تحولات عمده ای در این زمینه صورت گرفته است.

در سال های اخیر با وجود اینکه طیف گسترده ای از احزاب و جناح های سیاسی از جمله احزاب کمونیسم، سوسیالیسم، سبزها، لیبرالیسم، دموکرات مسیحی، محافظه کار و غیره در اروپا فعال بوده اند اما نظاره گر تقویت پایگاه اجتماعی احزاب راست افراطی و قدرت یابی سیاسی روز افزون آنها بوده ایم.

در چرایی افزایش محبوبیت و استقبال عمومی از احزاب دست راستی پوپولیستی در اروپا می توان به چند عامل مهم اشاره کرد که بحران اقتصادی، بحران مهاجرت و پدیده تروریسم از آن جمله به شمار می روند.

از سال 2008 که بحران اقتصادی آمریکا و اروپا را در نوردید و تبعات آن هنوز نیز مشهود است، فرصتی برای عرض اندام عوام گرایان دست راستی فراهم شد تا سیاست های اقتصادی حاکمان را به نقد بکشند.

بحران های خاورمیانه و سرازیر شدن سیل مهاجران، آوارگان و پناهجویان به قاره سبز که عمدتا از بحران سوریه در سال 2011 آغاز شد، مزید بر علت بود تا تندروهای اروپایی مهاجران را یکی از دلایل اصلی مشکلات کشورهای خود معرفی کنند. به ویژه پس از وقوع اقدامات تروریستی در کشورهای مختلف قاره اروپا بهانه کافی برای احزاب پوپولیست فراهم شد تا با ابزار مهاجرستیزی بر مقبولیت و محبوبیت خود بیافزایند.

در این برهه شاهد قدرت نمایی عوام گرایان دست راستی اروپا بودیم که در کشورهای مختلف همچون بلژیک، اتریش، نروژ، هلند، مجارستان، فرانسه، آلمان و غیره هر روز با استقبال بیشتری مواجه می شوند که نشانه های آن را می توان در انتخابات این کشورها مشاهده کرد.

پارسال در کشور مجارستان حزب راست افراطی «جوبیک» بعد از حزب «ویکتور اوربان» نخست وزیر مجارستان با کسب حدود 20 درصد ارا ، در جایگاه دوم قرار گرفت. در انتخابات پارلمانی همان سال ایتالیا نیز ائتلاف دو حزب راستگرای افراطی «لیگ شمال» و حزب پوپولیستی «جنبش پنج ستاره» با کسب حدود 37 درصد آرا پیروز انتخابات شدند.

چنین موفقیت هایی حتی بیشتر از ایتالیا و مجارستان که به آنها اشاره شد، آذرماه امسال در اسپانیا صورت گرفت که برای نخستین بار پس از دیکتاتوری فرانکو، یک حزب دست راستی افراطی (واکس) در انتخابات منطقه ای در منطقه اندلس 12 کرسی به دست آورد. اسپانیا از جمله کشورهای اروپایی بود که پیش از انتخابات اخیر، از نگاه ناظران بین المللی امکانی برای ظهور و قدرت نمایی احزاب دست راستی و تندرو در این کشور وجود نداشت؛ دیدگاهی که با این انتخابات به کلی زیر سوال رفت.

در دیگر کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه و آلمان نیز خطر رشد احزاب افراطی همچنان جدی است. حزب مهاجرستیز «جبهه ملی» فرانسه در انتخابات ریاست جمهوری این کشور که در نهایت به پیروزی «امانوئل مکرون» انجامید، تا مرحله نهایی پیش رفت و «مارین لوپن» رهبر این حزب در مرحله دوم نیز نزدیک به 34 درصد آرا را کسب کرد.

بسیاری از کارشناسان شکست جبهه ملی را نیز نوعی پیروزی برای این حزب ملی گرای تندرو تلقی می کنند چرا که برخلاف نقش و جایگاه کمرنگ این حزب در رقابت های سیاسی- انتخاباتی گذشته، یک سوم از افراد رای دهنده با رای خود از برنامه های این حزب استقبال کرده اند.

سیاست های پوپولیستی و عوام گرایی در آلمان نیز بیشتر از سوی حزب راست افراطی «ای اف دی» (آلترناتیو برای آلمان) پیگیری می شود؛ حزبی که در انتخابات سال 2017 نسبت به 2013 توانست طرفداران خود را به سه برابر افزایش دهد و از 4.7 درصد به 12.6 درصد برساند.

از انجا که راست افراطی در آلمان به دلیل مسائل تاریخی این کشور گرایش شدیدی به نئونازیسم دارد، لذا کنترل آن اهمیتی دوچندان می یابد. از این رو دی ماه امسال سازمان اطلاعات داخلی آلمان اعلام کرد که قصد تشدید نظارت بر حزب راست افراطی ای اف دی را دارد.

از نگاه کارشناسان حوزه اروپا، یکی از مهمترین چالش های کنونی این قاره علاوه قدرت یابی احزاب راست مهاجرستیز و ضداتحادیه، حضور آنان در پارلمان 705 نفره اتحادیه و اثرگذاری مستقیم بر سیاست های قاره سبز است.

به تازگی نیز روزنامه آلمانی «بیلد» گزارشی از یک نظرسنجی انتشار داده که برگرفته از نظرات مردم شش کشور عضو اتحادیه اروپا از جمله آلمان، اتریش، ایتالیا، لهستان، اسپانیا و فرانسه است. بر مبنای این افکارسنجی به احتمال قوی نمایندگان راست افراطی در پارلمان آینده اروپا دو برابر خواهند شد.

بنابراین این گمانه زنی وجود دارد که در انتخابات روزهای 23 تا 26 ماه می (دوم و پنجم خرداد 98) شمار نمایندگان فراکسیون متشکل از احزاب راستگرا موسوم به «اروپای ملت ها و آزادی» (ENF) از 37 نفر به 67 نفر افزایش یابد؛ رخدادی که در صورت وقوع، چالش هایی جدی در مقابل پیشبرد سیاست های اروپای واحد در دو حوزه داخلی و خارجی ایجاد خواهد کرد.

منبع:ایرنا