صدور رای در لاهه یک چیز است و اجرای آن چیز دیگر

اعتمادآنلاین| ماجرا از این قرار است که ایران پس از تجدید تحریم‌های آمریکا و با استناد به پیمان مودت دوجانبه سال 1955 و با توجه به آنکه پیمان، دیوان لاهه را مرجع رفع اختلافات تعیین کرده است، از آمریکا به اتهام نقض این پیمان شکایت کرد.

دیوان لاهه نیز در یازدهم مهر 1397 و پس از چند هفته بررسی شکایت ایران از تحریم‌های 15 مرداد 1397 آمریکا، با تأیید برخی از درخواست‌های ایران و تا صدور رأی نهایی، رأی به تعلیق تحریم‌های واشنگتن در حوزه‌های دارویی، وسایل پزشکی، غذایی و هوانوردی داد.

وزارت امور خارجه آمریکا اما پس از صدور رأی دیوان اعلام کرد که پیمان مودت را فسخ می‌کند. بر اساس بند 3 ماده 23 پیمان مودت، هر یک از طرفین می‌تواند با دادن اخطار کتبی یک‌ساله، این عهدنامه را فسخ کند. اکنون آمریکا در 4 جلسه فرصت خواهد داشت تا مخالفت خود با این شکایت را به‌صورت ویدئویی مطرح نماید.

حال سوال اینجا است که نتیجه این دادگاه در مرحله عمل چقدر به نفع ایران خواهد بود؟ فریدون مجلسی، دیپلمات پیشین و تحلیل‌گر مسائل بین‌المللی در همین رابطه گفت: « در این دعوای بین ایران و آمریکا قبلا هم رای به نفع ما صادر شده است و احتمال دارد که در این مرحله نیز دادگاه که یک نهاد مستقل است به نفع ایران رای صادر کند. مساله اما اینجا است که باید ببینیم این رای‌ها چطور اجرا می‌‌شود».

وی افزود: «احتمالا این رای به نفع ایران هم می‌رود پیش آن رایی که در قضیه مطالبات ایران از انگلستان به نفع ما صادر شده بود».

مجلسی همچنین گفت: « این‌ گونه رای‌ها حتی اگرفایده‌ای هم داشته باشد، برایش یک دعوای داخلی جور کرده و در یک دادگاه آمریکایی حکمی می‌دهند که از زیر اجرای رای صادر شده در بروند. بارها هم این کار را کرده‌اند کما اینکه انگلیسی‌ها بعد از محکومیت خود برای مصادره تانک‌هایی که زمان شاه خریده شده بود، در یک دادگاه انگلیسی حکم دادند که طلب ایران به خاطرتحریم‌ها پرداخت نشده و به همین طریق زیر بار پرداخت بهره نرفتند. منظور این است که این رویکرد حتی انگلستان هم وجود دارد. حساب آمریکا که جدا است».

این کارشناس مسائل بین‌المللی در پاسخ به اینکه با این حساب این همه مانور در داخل ایران روی این موضوع به چه خاطر است؟ گفت: « در ایران به مسائل غیرتی و حیثیتی بیشتر اهمیت داده می‌شود. هر جا که آمریکا محکوم شود موجب جشن و پایکوبی است و احساس غرور می‌کنند و به اینکه حکم مربوطه اجرا می‌شود یا نه هم کاری ندارند».

وی افزود: «یک مثال دیگر این است که کانادایی‌ها حتی اموال دولت ایران که از مصونیت سیاسی برخوردار است را ضبط کرده و توجیهاتی برای خود ردیف کردند که بگویند هر کشوری هم مصونیت ندارد. »

منبع: آزادی