اندرو کوئومو، فرماندار نیویورک، چگونه سقوط کرد؟

اعتمادآنلاین| تلویزیون مدت‌ها طرفدار اندرو کوئومو بود. مشهورترین فرماندار آمریکا میلیون‌ها بیننده را در ماه‌های ابتدایی پاندمی کرونا با جلسات تلویزیونی و خواندن آمار از پاورپوینت‌های خانگی مجذوب خود کرده بود. در این داستان کوئومو قهرمان نقش اول بود، حتی زمانی که ده‌ها هراز نفر بر اثر ویروس کرونا و با تصمیمات اشتباه او در نیویورک جان خود را از دست دادند.

به گزارش اعتمادآنلاین و به نقل از گاردین، کوئوموی افسانه‌ای هرگز نسبت به کسانی که پاندمی را از نزدیک پوشش داده بودند و درباره کارهای دولتی که او کنترل می‌کرد تحقیق کرده بودند منطقی نبود، اما به نظر نمی‌رسید این موضوع چندان مهم باشد.

بزرگ‌ترین شرکت‌های رسانه‌ای در آمریکا طرح خود را برای نوشتن داشتند و حقایق ناخوشایندی مانند آمار پنهان‌شده مرگ‌ومیر در خانه‌های سالمندان در اتاق‌های تدوین باقی مانده بود.

حالا کوئومو به مرکز جهان رسانه‌ها بازگشته است. او این بار از جانب سه زن مختلف به آزار و اذیت جنسی متهم شده است.

این بار او با تحقیقات FBI در مورد نحوه اداره خانه‌های سالمندان ایالت روبه‌روست، جایی که گفته می‌شود تعداد واقعی کشته‌شدگان ویروس کرونا طی ماه‌ها عمداً مخفی شده است.

تصویر کوئومو حالا روی صفحه اول همه روزنامه‌های نیویورک است؛ یکی از عناوین اصلی اخبار شبانه و سوژه ثابت بحث در CNN و MSNBC.

اگر دونالد ترامپ هنوز رئیس‌جمهور ایالات متحده بود کوئومو می‌توانست روی حماقت و رسوایی در کاخ سفید حساب کند تا حواس‌ها را از آنچه در نیویورک اتفاق می‌افتد پرت کند.

او اصلاً به همین دلیل ستاره شده بود. واکنش فدرال ترامپ به پاندمی آنچنان آشکارا بی‌منطق و وحشتناک بود که هرگونه سوال در مورد شکست در سطح ایالتی را انکارپذیر می‌کرد. به ویژه توسط دموکرات‌های مشتاقی که کوئومو را می‌پرستیدند.

یک توییت جالب، پرسروصدا یا گیج‌کننده از ترامپ می‌توانست همه تیترها را به خود اختصاص دهد و روی شکست کسانی مانند کوئومو سرپوش بگذارد.

اما آن روزها گذشته است.

حالا جو بایدن یک دموکرات متعارف رئیس‌جمهور آمریکاست. او دوست ندارد توییت کند. با رسانه‌ها، سلبریتی‌ها، دموکرات‌ها یا حتی اکثر جمهوری‌خواهان درگیری ندارد. البته بایدن کاستی‌های جدی خاص خودش را دارد، اما آنها مواردی نیست که مجریان برنامه‌های تلویزیونی به دنبالش باشند.

مدیران رسانه‌ای از جمله جف زاکر همان‌طور که خود اعتراف کرده بودند یک داستان عالی را در ترامپ دیدند؛ آنها تجمعات اولیه مبارزات انتخاباتی او را از طریق تلویزیون زنده نشان دادند، تصمیمی بی‌سابقه که زمینه‌ساز موفقیت او در سال 2016 بود.

حالا چه؟ به استثنای کنفرانس محافظه‌کاران، ترامپ صحنه را ترک کرده است، حساب توییتر او حذف شده و سروصدایش محدود به حضورهای گاه‌به‌گاه او در فاکس است.

شرکت‌های بزرگ رسانه‌ای برای سرگرم کردن بینندگان خود، به دست گرفتن تصورات آنها و بازگرداندن آنها برای دیدن برنامه‌های بیشتر به رسوایی جدیدی نیاز دارند.

اندرو کوئومو در حال مرگ با شمشیری است که روزگاری با آن زندگی می‌کرد.

رسوایی‌های کوئومو برای تلویزیون‌های کابلی بسیار مناسب است، زیرا هم قانونی هستند و هم جذاب.

در اینجا یک قوس روایی طبیعی وجود دارد، یک فراز و فرود؛ شرکت‌های رسانه‌ای به خلق یک افسانه کمک کردند و اکنون آن را از بین می‌برند. در یک دنیای منطقی افسانه وجود ندارد، اما این جایی است که ما هستیم.

حالا بسیاری از سیاستمداران در نیویورک خواستار استعفای کوئومو هستند. فرماندار اکنون پنهان می‌شود و از حضور در تلویزیون یا گفت‌وگو با مطبوعات امتناع می‌ورزد. برنامه روزانه‌اش خالی است و امیدوار است همه این سروصداها به زودی بخوابد.

اما این روش کار رسانه‌های مدرن نیست. اگر خلئی برای پر کردن وجود داشته باشد، پر خواهد شد و حواس‌پرتی ایجادشده از سوی ترامپ دیگر برای ضمانت کوئومو وجود ندارد.

اتهام آزار و اذیت جنسی می‌تواند هفته‌ها اخبار را به پیش برد و با توجه به سابقه رفتاری کوئومو می‌توان حدس زد که به زودی موارد دیگری نیز از آزار و اذیت منتشر خواهد شد.