دیگر هیچ کارمندی در کره شمالی نداریم

اعتمادآنلاین| سازمان ملل اعلام کرد که در حال حاضر این نهاد بین المللی فاقد هرگونه نیروی انسانی در کره شمالی است و تمامی کارمندان این سازمان در کره شمالی دور کاری می کنند.

به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، کره شمالی علیرغم این ادعا که هیچ مبتلای کرونایی در این کشور وجود ندارد، مرزهای خود را به عنوان بخشی از اقدامات سختگیرانه ضد همه گیری که شامل عزیمت دیپلمات ها و اتباع خارجی نیز بود، بسته است.

طی روزهای گذشته ، آخرین کارمندان باقیمانده دفتر سازمان ملل متحد در کره شمالی که هر دو از برنامه جهانی غذا بودند، پیونگ یانگ را ترک کردند.

استفان دو جاریک، سخنگوی سازمان ملل ، گفت که دفتر سازمان ملل متحد همچنان باز و فعال است و به کار از راه دور برای منافع مردم کره شمالی همراه با کارمندان محلی ادامه می دهد.

دوجاریک گفت که پس از بیش از یک سال در کره شمالی ، کارکنان بین المللی سازمان ملل برای دیدار با خانواده های خود به خانه سفر کرده اند و انتظار می رود به محض رفع بسته شدن مرز به دلیل پاندمی، کارمندان سازمان ملل به پیونگ یانگ بازگردند.

چندین آژانس سازمان ملل متحد از جمله، یونیسف سازمان بهداشت جهانی و برنامه جهانی غذا در کره شمالی دفتر دارند. اما مشخص نیست که کارمندان بین المللی آنها چه موقع می توانند برگردند.

کارشناسان ادعای صفر پرونده کره شمالی را زیر سوال می برند. کره شمالی ، که سیستم مراقبت های بهداشتی عمومی آن همچنان به هم ریخته است ، در صورت بروز یک شیوع بزرگ ، در معرض خطر بحران انسانی قرار خواهد گرفت.

یک گروه بهداشتی بین المللی که برای ارتقای دسترسی جهانی به واکسن های ویروس کرونا تأسیس شد ماه گذشته گفت کره شمالی می تواند به طور بالقوه 1.9 میلیون دوز واکسن تولید شده در هند در نیمه اول سال دریافت کند. کره شمالی حدود 26 میلیون نفر جمعیت دارد.

دوجاریک گفت: «سازمان ملل متحد در حمایت از کمپین واکسیناسیون کوواکس با دولت همکاری می کند و امیدوار است که فرصتی برای بازگشت کارکنان و افزایش حمایت سازمان ملل فراهم شود.»

بسته شدن مرز که تجارت خارجی کره شمالی را به شدت کاهش داده است، همراه با تحریم های سازمان ملل و فاجعه های طبیعی از بین رفتن محصولات کشاورزی ، ضربه مهمی به اقتصاد شکننده این کشور وارد کرده است. دوجاریک گفت: «اقدامات سختگیرانه پیشگیری از کرونا بر عملیات بشردوستانه در (کره شمالی) تأثیر گذاشته و باعث کاهش ظرفیت عملیاتی، ذخیره منابع انسانی ضروری و تأخیر در تحویل برنامه بشردوستانه شده است.»