چرا جنگ 11روزه غزه متمایز است؟

اعتمادآنلاین| سید عماد حسینی- جنگ بین گروه‌های فلسطینی در نوار غزه و ارتش اسرائیل بعد از 11 روز و به روایتی 12 روز به پایان رسید تا هر یک از طرف‌ها خود را برای دور بعدی که حتماً در آینده‌ای نه‌چندان دور آغاز می‌شود آماده کنند.

فارغ از اذعان هواداران و مخالفان محور مقاومت به قدرت چشمگیر گروه‌های فلسطینی در مقابله با ماشین جنگی اسرائیل و توانمندی آنها در دور زدن نقاط قوت ارتش اسرائیل، این درگیری شاخص‌های دیگری هم داشت که برشمردن آنها برای مشخص شدن ابعاد این تفاوت حائز اهمیت است.

به هر روی آنچه بر همگان عیان شد عبور موشک‌های مقاومت از سامانه گنبد آهنین بود که تا قبل از این درگیری، اسرائیل داعیه برتری آن بر بسیاری از سامانه‌های جهان را داشت و حتی آن را به کارآمدترین سامانه پدافندی برد کوتاه جهان تعبیر کرده بود.

اما سوای این واقعیت، حقایق دیگری نیز در این کشمکش پدید آمد که یکی از مهم‌ترین آنها بازگشت قدس به محوریت تقابل فلسطینی-اسرائیلی بود.

پس از پایان انتفاضه مسجدالاقصی در سال 2003 تلاش شد مساله قدس از مساله فلسطین جدا و جنگ با غزه مساله‌ای جدا از تقابل اسرائیل با فلسطینیان ساکن قدس تلقی شود.

حتی در جنگ 33روزه با لبنان نیز باز سعی شد مساله درگیری 2 طرف، نظامیان اسیر اسرائیل و گفتمان حیفا و پس از حیفا رسانه‌ای شود و چندان به مساله قدس پرداخته نشود.

در این میان اقدام اسرائیلی‌ها در محله شیخ جراح قدس، قطب‌نمای مبارزات را دوباره بعد از مدت‌ها به طرف قدس چرخاند.

شاخص دیگر جنگ 2021، که آن را از جنگ‌های 2014 و 2008 متمایز می‌کند، ورود فلسطینیان مناطق 1948 به این درگیری است.

به بیانی دیگر می‌توان گفت فلسطینی‌های ساکن در مناطق 1948، که تا به امروز بسیاری از رسانه‌های عربی کوشیده‌اند آنان را عرب‌های اسرائیلی بنامند، نه تنها به صورت منفعل در قبال این جنگ وارد صحنه نشده‌اند بلکه به اعتقاد بسیاری از کارشناسان امور فلسطین حتی یک گام پیش از مقاومت در غزه، نسبت به حوادث محله شیخ جراح واکنش نشان دادند و در واقع این بار آنها بودند که دست‌کم طی چند روز اول پیشران اعتراضات ضداسرائیلی لقب گرفتند.

به اعتراف رسانه‌های اسرائیلی، حضور قدرتمند و پررنگ این دسته از ساکنان اراضی اشغالی نشان داد که چنین قشری حتی با وجود گذشت 70 و اندی سال از شکل‌گیری اسرائیل، هنوز هویت فلسطینی خود را حفظ کرده و هرگز سلطه اسرائیل را به مثابه یک عمل انجام شده، نپذیرفته‌اند.

گرچه برخی از تحلیلگران، ظلم و تبعیض ناروا در حق جامعه فلسطینی در داخل اسرائیل، و کم‌اهمیت شمردن یا حتی نادیده انگاشتن آنها، را از مهم‌ترین عوامل این واکنش انفجاری به شمار می‌آورند، اما واقعیت امر نشان می‌دهد این بغض از زمان اشغال این سرزمین فروخفته شده و با سیاست‌های تبعیض‌آمیز هر لحظه بزرگ‌تر شده بود.

به گفته یک کارشناس عرب، تنها کسانی هرگز نمی‌توانند اشغالگری را فراموش کنند که هر روز آن را زندگی می‌کنند.

گرچه برخی می‌کوشند این درگیری را انتفاضه موشک تعریف کنند، اما در واقع این انتفاضه از بدنه مردم عادی سرتاسر فلسطین جوشید و با موشک‌های مبارزان فلسطینی به نقطه اوج رسید.