گزارش ضد ایرانی شورای حقوق بشر بر اساس دستور کار سیاسی است

اعتمادآنلاین| اسماعیل بقایی هامانه، سفیر و نماینده دائم ایران نزد سازمان ملل متحد در ژنو با ایراد سخنانی در چهل و هفتمین نشست شورای حقوق بشر یادآورشد که جمهوری اسلامی کاملاً به حمایت و ارتقای حقوق بشر متعهد و به تعهدات بین المللی خود احترام می گذارد و بر همین اساس دیروز چهارمین گزارش ملی خود را درباره اجرای میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی به کمیته حقوق بشر ارائه کرد.

بر اساس گزارش العالم، بقایی هامانه افزود: ما از همه کشورها می خواهیم که اصول جهانی بودن، بی طرفی و گزینشی برخورد نکردن را در بررسی مسائل حقوق بشر و حذف استانداردهای دوگانه و سیاسی کاری را رعایت کنند. از همه کسانی که واقعاً به حقوق بشر اهمیت می دهند، می خواهیم ضرورت حاکمیت قانون و محوریت سیستم های قضایی را در حفظ حاکمیت قانون و حمایت از حقوق بشر مورد شناسائی قرار دهند.

نماینده دائم کشورمان با بیان اینکه مردم ایران در برابر اقدامات قهرآمیز، یک جانبه و بی رحمانه رژیم سابق آمریکا که به عنوان یک راهبرد برای تحت فشار قرار دادن "حداکثری" بر مردم ایران استفاده شد، "حداکثر مقاومت" را نشان داد افزود: ایالات متحده، میراث غیرقانونی و غیرانسانی دولت سابق را که کاملاً مخالف قوانین بین المللی و اصول اساسی بشریت است، ادامه می دهد.

میراثی که آمریکا به گفته او «حتی در زمان همه گیری کرونا، تحریم‌های یک جانبه خود را بدون توجه به حکم دیوان بین المللی دادگستری( ICJ) در تاریخ 3 اکتبر 2018 که به آمریکا دستور داد هرگونه مانع بر سر راه صادرات مواد غذایی، دارو و تجهیزات پزشکی به ایران را بردارد، تشدید کرد.»

بقایی هامانه توضیح داد: ایالات متحده، حامیان آن و کشورهایی که اقدامات یک جانبه و اجباری واشنگتن را اعمال می‌کنند، باید پاسخگوی نقض گسترده و شدید حقوق بشر باشند. به گفته او، چگونه کسانی که چنین اقدامات وحشیانه یک جانبه قهرآمیز را اعمال می‌کنند، منطقاً ادعا می کنند که از حقوق بشر ایرانیان مراقبت می کنند.

سفیر و نماینده دائم ایران در ژنو ادامه داد که گزارش ضد ایرانی شورای حقوق بشر مبتنی بر یک دستور کار کاملا سیاسی است که توسط گروهی از کشورهای هم‌فکر یا جانبدار که مدت‌هاست حقوق بشر را به عنوان بخشی از برنامه های خصمانه خود علیه ایران استفاده ابزاری می کنند، ارائه شد.

به گفته وی، محصول چنین ماموریت پیش داورانه ای به طور اجتناب ناپذیری تقویت پیش داوری ها است. پس آیا نباید به فکر خاتمه این حلقه و دور بیهوده بود ؟