آیا تهاجم روسیه به اوکراین در راستای اهداف اسرائیل است؟

سید عماد حسینی- روسیه بر خلاف مواضعی که در  قبال مخالفان تهاجم به اوکراین اتخاذ کرد و منجر به اعلام لیست دشمنانش شد، هرگز اسرائیل را در دسته دشمنان مسکو قرار نداده است.

کرملین در حالی چنین موضعی اتخاذ کرده که مخالفت‌های علنی مسئولین اسرائیلی با روسیه در تمامی رسانه‌های جهان به ثبت رسیده و تا لحظه تهیه این نوشتار نیز تظاهرات علیه روسیه با حضور برخی از شخصیت‌های اسرائیلی به ویژه نمایندگان کنست در فلسطین اشغالی ادامه دارد.

به اعتقاد کارشناسان، اگر کسی هم نسبت به همسویی منافع مسکو-تل‌آویو شک و تردیدی داشت، جنگ اوکراین این شک و تردید را از بین برد و نشان داد این همکاری حتی در سوریه کاملاً هدفمند و در راستای منافع دو طرف در حال انجام است.

واقعیت‌های روی زمین نشان می‌دهند روسیه تفاوت بسیار زیادی با اتحاد جماهیر شوروی- که در سال 1967 به خاطر مصر روابط خود را با اسرائیل قطع کرده بود- پیدا کرده است و مهاجرت‌های گسترده دهه ۹۰ میلادی روس‌تبارها به فلسطین اشغالی، به نوعی اسرائیل را به یک جمهوری جدید از اتحاد جماهیر شوروی سابق تبدیل کرده است.

گرچه برخی تاریخ‌نویسان عرب نقش مهمی برای اتحاد جماهیر شوروی در تاسیس اسرائیل قائل نیستند اما به اعتراف قریب به اتفاق تمامی آنها، مهاجرت گسترده صورت‌گرفته بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نقش عمده‌ای در قدرت گرفتن هرچه بیشتر اسرائیل در تمامی ابعاد و زمینه‌ها داشت و به نوعی اسرائیل را تحت حمایت روسیه نیز قرار داد.

یکی از نمادهای ملموس این اتفاق جنگ اوکراین است؛ به عنوان مثال در شرایطی که یائیر لاپید وزیر خارجه اسرائیل علناً عملیات نظامی روسیه را در اوکراین محکوم کرد، نفتالی بنت نخست‌وزیر این رژیم به عنوان میانجی به مسکو سفر کرد و با پوتین به دیدار و گفت‌وگو پرداخت.

این در حالی است که چنین رفتار مشابهی از وزیر خارجه لبنان سر زد اما رهبران لبنان همچنان در وحشت خط و نشان‌های مسکو به سر می‌برند.

به تعبیری در حالی که جانشین نخست‌وزیر و رهبر ائتلاف حاکم بر اسرائیل روسیه را محکوم می‌کند، نخست‌وزیر در نقش یک بی‌طرف در مسکو با پوتین به گفت‌وگو می‌نشیند و خود را میانجی یا حداقل سفیر صلح معرفی می‌کند.

این جنگ نشان داد همسویی چشمگیری بین اسرائیل و کرملین در همه ابعاد و زمینه‌ها وجود دارد و این همکاری حتی به دغدغه‌های اسرائیل در رابطه با توافق هسته‌ای ایران در وین هم سرایت کرده است.

در این بین این پرسش همچنان مطرح است که آیا توقف ناگهانی روندِ تقریباً سرعت‌گرفته مذاکرات وین هم ارتباطی به سفر نفتالی بنت به کرملین داشت؟