چه کسی مقتدی صدر را به گرداب بازی دوسرباخت انداخت؟

سید عماد حسینی- چرا شخصیتی همچون مقتدی صدر وارد بازی‌های سیاسی ازپیش‌باخته می‌شود؟ چرا این شخصیت با وجود عقبه‌ای که از خانواده بزرگ مرجعیت عراق دارد، همچنان نقش پلیس بد را در غائله تشکیل کابینه ایفا می‌کند؟

آیا این کار به طور خودخواسته و از روی اعتقاد واقعی به این برنامه‌ها انجام می‌شود یا آنکه از سوی طرف‌های خاصی عامدانه این برنامه‌ها به او دیکته می‌شود؟

چرا مقتدی صدر هر نوع توافقی را با متحدان سابقش یعنی ائتلاف شیعیان عراق رد کرده اما در عین حال با آغوش باز با جریان‌‌هایی که سابقه تجزیه‌طلبی یا حمایت از تروریسم داشتند، همکاری می‌کند؟

یکی از آخرین اقدامات محیرالعقول مقتدی صدر زدنِ دست رد به سینه چارچوب هماهنگی بود و با اعلام کناره‌گیری از تشکیل کابینه از آنها خواست با داشتن یک‌سوم از کرسی‌های پارلمان خود دست‌به‌کار تشکیل کابینه شوند.

اقدامی که از یک هفته پیش گره دیگری به کلاف سردرگم تشکیل کابینه عراق اضافه کرده است.

گرچه برخی از تحلیلگران می‌کوشند تا این رفتار مقتدی صدر را اعطای فرصت به طرف مقابل برای امتحان کردن شانس خود در تشکیل کابینه و خارج کردن عراق از بن‌بست تعریف کنند، اما همین مقوله نیز که برخی از طرفدارانش سعی در تبلیغ آن دارند با مواضع سابقش- که تاکید کرده بود هرگز اجازه تشکیل کابینه به کسانی که تاکنون عراق را اداره می‌کردند نخواهد داد- در تضاد است.

اینکه چقدر مقتدی صدر بر تغییر نیافتن مواضع حزب دموکرات کردستان و پیوستن به چارچوب هماهنگی یا یک‌سوم معترض حساب باز کرده نیز یکی دیگر از مسائل اختلاف‌برانگیز در بین تحلیلگران محسوب می‌شود.

گرچه تا چند روز دیگر این امر نیز کاملاً مشخص خواهد شد و وزن طرف مقابل مقتدی صدر یا به تعبیری واضح‌تر طرفی که مقتدی صدر سعی در صف‌آرایی در مقابل آن دارد مشخص خواهد شد، اما به هر حال شمار قابل توجهی از تحلیلگران عراقی معتقدند آنچه مقتدی صدر را مجاب یا مجبور به خروج از پروسه تشکیل کابینه کرد انسجام چارچوب هماهنگی به مثابه ساختاری است که سال‌ها به عنوان اکثریت شیعه در عراق حضور داشته است، ساختاری که صدر ثابت کرد فقط به دنبال کوک کردن سازی مخالف با آن است.

سازی که بی‌تردید می‌تواند مسائل سیاسی عراق را برای مدت‌ها همچنان لاینحل نگه دارد.