نظام حاکم بر رسانه‌های غربی در قبال موضوعات مختلف رفتاری دوگانه دارد

«استفاده ابزاری غرب از آزادی بیان» عنوان یادداشت احمد مازنی برای روزنامه اعتماد است که در آن آمده: ماجرای برخوردهای توهین‌آمیز مجله شارلی ابدو با موضوعاتی که به نوعی به هویت ملی، مذهبی و تاریخی کشورهای اسلامی مرتبط است، هر روز ابعاد و زوایای تازه‌تری پیدا می‌کند. تهاجمی که لازم است برخورد مناسبی با آن صورت بگیرد و از سوی افراد، جریانات و گروه‌های مختلف محکوم شود تا حداقل از تکرار آن جلوگیری شود.

به نظر می‌رسد در ایران سایه سنگین سیاست و رویکردهای جناحی بر همه ابعاد و زوایای دیگر احاطه پیدا کرده است. در واقع برخوردهای دو قطبی که برآمده از نگاه‌های سیاست‌زده و جناحی است باعث شده تا حتی در زمان مواجهه با موضوعاتی که به نوعی با هویت دینی، ملی، تاریخی و... همگی ما در ارتباط است، رفتار درستی در پیش گرفته نشود. از جمله این دو قطبی‌سازی‌های مخرب، رویکردی است که در زمان توهین برخی نشریات و جریانات در کشورهای غربی با مقدسات دینی و ملی کشورمان به بهانه آزادی بیان صورت می‌گیرد.

به نظر می‌رسد نظام حاکم بر رسانه‌های غربی در قبال موضوعات مختلف رفتاری دوگانه دارد، مثلا اگر فردی در گوشه‌ای از عالم درباره هولوکاست اظهارنظر انتقادی مطرح کند و خدشه‌ای به روایت‌های رسمی و دیکته شده موجود وارد سازد، ناگهان همه رسانه‌ها و افراد تاثیرگذار غربی وارد میدان می‌شوند و فرد، جریان، یا رسانه مورد نظر را تحت شدیدترین فشارهای تخریبی و تحریمی و... قرار می‌دهند. اما در نقطه مقابل زمانی که افراد یا رسانه‌های غربی به مقدسات دینی با چهره‌های ملی و مذهبی مسلمانان توهین می‌کنند ناگهان بیرق آزادی بیان برافراشته شده و هرگونه نقدی با این استدلال که «اینجا آزادی بیان وجود دارد» پاسخ داده می‌شود.

نمونه یک چنین رفتارهایی را در ماجرای حمایت ایرانیان از سردار شهید حاج قاسم سلیمانی به عینه می‌توان مشاهده کرد. خود من امسال در سالگرد شهادت سردار سلیمانی پیامی را که قبلا در روزنامه اعتماد هم منتشر شده بود در صفحه اینستاگرامم بازنشر کردم. در این پیام به این واقعیت اشاره شده بود که سردار سلیمانی مانع رشد تضادها بوده و تلاش می‌کردند اختلافات را به حداقل برسانند. این پیام را در صفحه رسمی‌ام در اینستاگرام منتشر کردم، اما بلافاصله این پیام از سوی گردانندگان این پلتفرم حذف و صفحه من هم برای 48ساعت تعلیق شد. انگار نه انگار که آزادی بیان باید محترم شمرده شده و از آن پاسداری شود. این رویکردهای متضاد در خصوص بحث آزادی بیان، نشان‌دهنده استفاده ابزاری از بحث رسانه در مواجهه با مقولات گوناگون است.

اهداف و رفتارهای طرف مقابل که مشخص است، اما ما در ایران و  در میان خود به دلیل دوقطبی‌سازی‌های غیرضروری، مشکلات داخلی و نگاه‌های سیاسی رویکردهای مناسبی را برای حفاظت از داشته‌های دینی، ملی و هویتی‌مان اتخاذ نمی‌کنیم. این خلأ بزرگی است که کشورهای غربی از آن بهره می‌گیرند تا به ایده‌آل‌ها، آرمان‌ها، علایق و داشته‌های ما خدشه وارد سازند و ما به جای اتخاذ یک رویکرد واحد، سرگرم دو قطبی‌سازی و اتهام‌زنی و سیاسی‌کاری هستیم.

به نظرم لازم است برای مقابله با این پدیده و پدیده‌هایی از این دست، اولا دامنه اختلافات را از موضوعات ملی، مذهبی، هویتی و... دور ساخته و در مرحله بعد در مواجهه با یک چنین رفتارهای مخربی از سوی افراد، جریانات و کشورهای غربی، رویکرد واحدی در محکوم ساختن این رفتارها در پیش بگیریم تا طرف مقابل متوجه شود ارتکاب یک چنین رفتارهایی برایش بدون هزینه نخواهد بود.