قمار درباره جنگ هسته‌ای غیرعاقلانه است

 این به نفع ما آمریکایی‌ها - و اوکراینی‌ها - است که از جنگ طولانی در اوکراین اجتناب کنیم. مرز مهمی بین کمک غرب به اوکراین برای دفاع از خود، افزایش جنگ به سطح خطرناک و پیشبرد یک جنگ فرسایشی وجود دارد. با توجه به هزینه فاجعه‌بار تهاجم روسیه از لحاظ انسانی، اقتصادی و سیاسی و با توجه به اینکه حتی کسانی که از تداوم تسلیح اوکراین حمایت می‌کنند، می‌گویند که نتیجه جنگ نامشخص یا حتی غیرقابل پیروزی است، ایالات‌متحده باید کمک‌های نظامی خود را در کنار گام‌های مشخصی در جهت پی‌ریزی پایه‌هایی برای پایان صلح‌آمیز جنگ قرار دهد. به لطف کمک‌های غرب و موفقیت‌های اوکراین در میدان نبرد، اوکراین در موقعیت مطلوبی برای مذاکره قرار دارد.

به گزارش هم میهن به نقل از اندیشکده کوئینسی نوشت: درحالی‌که برخی از تحلیلگران از جمله کاندولیزا رایس و رابرت گیتس که هر دو از مقامات سابق کابینه امنیت ملی در دولت جرج‌دبلیوبوش فوریت پایان دادن به جنگ را درک می‌کنند، آنها حامی تسلیح اوکراین به موشک‌های دوربرد و تسلیحات تهاجمی هستند، با این اعتقاد که اوکراین می‌تواند بر روسیه پیروز شود.

دیگران، از جمله آیوو دالدر از شورای امور جهانی شیکاگو و جیمز گلدگایر از مؤسسه بروکینگز که کمی بیشتر از خطرات استراتژی «شکست کامل روسیه» آگاه هستند، به نظر نمی‌رسد که درگیری طولانی‌مدت را چیزی بدانند که باید به هر قیمتی از آن اجتناب کرد. آنها در عوض استدلال می‌کنند که یک جنگ طولانی محتمل‌ترین سناریو است و غرب باید تمام تلاش خود را برای حمایت از اوکراین از این طریق انجام دهد. اما هیچ‌یک از این رویکردها به نتیجه مثبتی منجر نمی‌شوند.

رویکرد «پیروزی کامل اوکراین» که توسط رایس و گیتس مورد بحث قرار گرفته، مستلزم حمله برای بازپس‌گیری تمام قلمرو و بازگشت به وضعیت قبل از سال 2014 است. تشدید تنش به‌عنوان یک مانع واقعی برای دستیابی به این پیروزی همه‌جانبه تلقی نمی‌شود. علاوه بر این، این استدلال مشکلاتی را در نظر نمی‌گیرد، از جمله اینکه اوکراین در اداره شبه‌جزیره کریمه در صورت بازپس‌گیری آن مشکل خواهد داشت، چراکه مردم کریمه عمدتاً طرفدار الحاق به روسیه هستند. کرملین در کنار قابلیت‌های متعارف، بزرگترین زرادخانه هسته‌ای جهان را در اختیار دارد.

دیمیتری پسکوف، سخنگوی ارشد کرملین، استفاده از سلاح هسته‌ای را در صورت مواجهه با تهدید وجودی رد نکرده و خود ولادیمیر پوتین هم بارها هشدار داده که هرگونه حمله به روسیه می‌تواند واکنش هسته‌ای را در پی داشته باشد. اخیراً، دیمیتری مدودف، معاون رئیس شورای امنیت روسیه نیز نسبت به وقوع جنگ هسته‌ای در صورتی که غرب تلاش کند روسیه را در اوکراین شکست دهد، هشدار داده است.

درحالی‌که بسیاری بر این باورند که تهدید تشدید تنش و جنگ هسته‌ای اغراق‌آمیز است، قمار کردن در این مورد بسیار غیرعاقلانه است، زیرا هزینه‌های آن بسیار زیاد و غیرقابل برگشت خواهد بود. این به آن معنا نیست که ما تسلیم باج‌خواهی هسته‌ای می‌شویم، بلکه به این معناست که در استراتژی خود احتیاط می‌کنیم. به نظر می‌رسد دولت بایدن با این منطق موافق است و تمایلی به ارائه موشک‌های دوربردتر به اوکراین ندارد.

از طرف دیگر، دالدر و گلدگایر استدلال می‌کنند که غرب باید از یک درگیری طولانی در اوکراین حمایت کند، زیرا هیچ‌یک از طرفین به میز مذاکره نمی‌آیند. این حمایت شامل ادامه کمک‌های نظامی، مهار جاه‌طلبی‌های بزرگ‌تر روسیه از طریق حفظ تحریم‌های اقتصادی و انزوای دیپلماتیک مسکو و تضمین عدم تشدید درگیری خواهد بود. درحالی‌که حمایت ایالات‌متحده از اوکراین نباید متزلزل شود، اولویت ما باید تلاش برای پایان دادن به جنگ باشد. اگرچه برخی استدلال کرده‌اند که جنگ طولانی با روسیه یک معامله بزرگ است، زیرا ما گرچه روسیه را با هزینه‌ای بسیار کم تضعیف می‌کنیم، یک درگیری طولانی پیامدهای گسترده‌ای دارد که باید از آن اجتناب کرد.

براساس برآوردهای ارتش اروپا و آمریکا، روسیه و اوکراین هرکدام حداقل 100 هزار سرباز خود را از دست داده‌اند. حدود 40 هزار غیرنظامی اوکراینی کشته شده‌اند. در این مرحله، آسیب به اقتصاد اوکراین بسیار بیشتر از آسیب به اقتصاد روسیه است. یک درگیری حل‌نشده باعث می‌شود که مسائل امنیتی بزرگتر بین روسیه و غرب همچنان باقی بماند و باعث ناامنی طولانی‌مدت در سراسر این قاره شود.