مجوز پوتین به نتانیاهو برای حمله به سوریه مهم‌تر از حمایت تسلیحاتی از اوکراین است

استفن کوک، عضو شورای روابط خارجی آمریکا در مقاله‌ای برای مجله فارن پالسی نوشت: جان اف کندی، رئیس جمهوری پیشین آمریکا زمانی که در دهه‌ پنجاه سناتور بود یکی از قانونگذارانی بود که برای پایان ممنوعیت صدور سلاح آمریکا برای اسرائیل تلاش کرد. به رغم فشارهای کنگره دوایت آیزنهاور، رئیس جمهور وقت از موضع خود کوتاه نیامد و به توافق سه جانبه با فرانسه و انگلیس درباره فروش سلاح به حامیان جنگ در منطقه به عنوان تنها ابزار برای ممانعت از جنگ در خاورمیانه پایبند بود. زمانی که کندی رئیس جمهور شد از این توافق خارج شد و سامانه دفاعی هاوک را به اسرائیل فروخت. اواسط ژانویه دولت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا خواهان ارسال سامانه هاوک که در انبارهای اسرائیل بود برای کی‌یف و کمک به اوکراینی‌ها برای دفاع از خودشان در برابر موشک‌های روسیه شد.

به گزارش ایسنا، وی در ادامه نوشت: این در حالی است که رهبران اسرائیلی به جنگ خود با عنوان «جنگ در دل جنگ‌ها» علیه گروه‌های مورد حمایت جبهه مقاومت و ایران در سوریه و عراق و اطمینان یافتن از اینکه اسرائیلی‌ها از خطر ایران در امان هستند، ادامه می‌دهند.

از زمان حمله ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه به اوکراین دولت رژیم صهیونیستی یک بازی متناقض را انجام می‌دهد. از یک سو از استقلال اوکراین حمایت و به کی‌یف کمک انسانی می‌کند و در حالیکه حداقل ترکیه آماده فروش پهپادها و سلاح خود به اوکراین بود؛ اما اسرائیلی‌ها از هرگونه سیاستی که روابطشان را با مسکو برهم بزند خودداری کردند. دلیل اصلی این مساله امنیتی است و همچنین حضور روسیه در سوریه و کنترل بر حریم هوایی این کشور و حمله به گروه‌های مورد حمایت مقاومت برای اسرائیل مهم است.

در سایه دولت راست‌گرای بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی مواضع این رژیم تغییر کرده است. سیاست این رژیم که بر پایه ملی گرایی و دشمنی با مسلمانان است موجب شده تا اسرائیل به سمت کشورهای غیر لیبرال به ویژه روسیه، مجارستان، هند، لهستان و برزیل برود. لهستان بزرگترین حامی اوکراین است و برای جو بایدن و جنگش علیه استبداد مهم است. با این حال لهستان نقطه اشتراک‌های زیادی هم با نظام پوتین دارد. حزب قانون و عدالت همچنان ضد دموکراسی لیبرال است و این همان رویکرد اسرائیل است. به نظر نمی‌رسد نتانیاهو در جنگ‌های فرهنگی خوب باشد؛ اما ترجیح می‌دهد بر امنیت متمرکز شود.

اما او در زمان بحران‌ها به سمت کسانی می‌رود که نژادپرستی و همکاری با گروه‌های افراطی را گسترش می‌دهند. در سال ۲۰۱۵ وی در توییتر به رأی دهندگان اسرائیلی هشدار داد که دولت افراطی در خطر است و اعراب در اسرائیل به صورت گسترده به پای صندوق‌های رأی می‌روند و چپ‌گرایان با اتوبوس‌ها آن‌ها را منتقل می‌کنند. در دوره اخیر او با یهودیان افراطی ائتلاف کرد؛ افراطی‌هایی که همان رویکرد افراطی‌گرایی جهانی را دارند که پوتین رهبر آن محسوب می‌شود.

دولت وی که شامل ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی اسرائیل و بتسلئیل اسموتریچ، وزیر دارایی و آوی ماعوز، رئیس حزب تندرو نوعم اسرائیل است که هیچ تعهدی درباره دموکراسی ندارند. به نظر می‌رسد آن‌ها از ابزارهای دموکراسی برای حمایت از دستورکارهای غیردموکراتیک استفاده می‌کنند. با اینکه دولت نتانیاهو شامل احزاب دیگری نیز هست؛ اما آن‌ها به گونه‌ای برخورد می‌کنند که گویی وظیفه منحرف کردن روند قانون‌گذاری در کنست(پارلمان اسرائیل)‌ را دارند.