فرش ایرانی در ژاپن حال مساعدی ندارد/ ترکیه و افغانستان جای ایران را می‌گیرند

علی سعادت آذر، رایزن فرهنگی ایران در توکیو، پایتخت ژاپن می‌گوید: فرش ایرانی یکی از مهمترین سرمایه های فرهنگی، هنری و تمدنی کشور است که در دل و جان مردم دنیا و ذهن دوستداران ایرانی ثبت شده است اما این بدان معنی نیست که نیازمند توجه دست اندرکاران نباشد. 

به گزارش دیپلماسی ایرانی ، سعادت آذر در ادامه این گفت و گو افزود: این میراث بزرگ ایرانی در سراسر کشور به گونه ای بافته و پرداخته می شود و هر کدام نشان از هویتی دارد که باید در حفظ آن کوشید و اگر تلاشمان را بیشتر نکنیم فرش های رقبا مانند ترکیه و افغانستان و برخی از کشورهای دیگر جای ما را در هنر و صنعت فرش ژاپن خواهند گرفت.  در سال های اخیر به دلیل وجود برخی تحریم های اقتصادی، فشار بر تجار، بازرگانان و صادرکنندگان این کالای فرهنگی بیشتر شده است؛ البته تحریم ها تنها مولفه اثرگذار نیست چرا که برخی سیاست های داخلی در کشور نیز نیازمند بازبینی است تا صادرات این کالا بدون مانع و با سهولت به ژاپن صادر شود؛ با توجه به نوسان قیمت ارز نیازمند انعطاف بیشتر در مقوله صادرات هستیم تا اثر تحریم های اقتصادی کاهش یابد. 

رایزن فرهنگی ایران در ژاپن در ادامه توضیح داد که صادرات فرش به ژاپن، پروسه ای حساس است که از تامین مواد اولیه شروع و تا توزیع و خدمات پس از فروش ادامه باید یابد و در این روند نباید عامل مزاحمی ورود کند؛ فرش ایران در کشور ثروتمند ژاپن و علاقمند به هنر ایرانی شناخته شده است اما باید تلاش کرد با حمایت از برندهای کم نقص و برندسازی اعتماد عمومی برای خرید فرش ایرانی را تقویت کرد. 

وی گفت: فروش کالاهای بی کیفیت و سوء استفاده از نام ایران گاهی در ژاپن حس اعتماد مشتریان و دوستداران هنر ایرانی را مخدوش می کند؛ تغییر سبک زندگی ژاپنی ها و فاصله گرفتن از زندگی سنتی هم عامل دیگری است که بر بازار فرش ایران اثر گذار است اما بررسی های میدانی ما نشان می دهد که نسل جدید و جوان ژاپن همچون گذشتگان خود به هنر و کالاهای هنری نمی نگرند و ممکن است علاقمندی کمتری داشته باشند اما ضرورت دارد که با دسته بندی مخاطبین حوزه فرش در ژاپن و با تولید محتوای مناسب با هر گروه از مخاطبین، همچنان فرش را در کانون توجه قرار داد.

سعادت آذر ادامه داد: در سال های اخیر تلاش کمتری صورت گرفته تا ذائقه هنری مردم ژاپن در تولید فرش ایرانی را لحاظ کنیم؛ در نتیجه گرایش کمتری به فرش های ایرانی به وجود آمد. یادمان نرود که به ورود بازیگران جدید به عرصه صادرات محصولات فرهنگی نباید منفعلانه نگریست.  فرش دستباف ترکیه و افغانستان رقبای جدی ما هستند و نباید دست کم گرفته شوند؛ هرچند کیفیت این کالا در ایران بسیار بالاتر است اما عوامل تاثیرگذار بسیار است. روانسازی صادرات و فروش محصولات فرهنگی یک وظیفه ملی است و نیازمند نقش آفرینی همه دستگاه های اجرایی کشور است که از این بین، سهم رایزنی های فرهنگی ایران در خارج با رویکرد توسعه فرهنگی، هنری و تمدنی در دستور کار است.