اهداف پهپادی کره شمالی چیست؟

آخرین تجاوز پیونگ یانگ به خاک کره‌جنوبی یادآور چالش مقابله با پهپاد کوچک است. با این حال، صرف‌نظر از اثربخشی آنها، کره شمالی تقریباً به‌طور قطع اهداف بزرگ‌تری برای نیروی پهپادی در حال تکامل و تا حد زیادی دیده‌نشده خود دارد.

به گزارش روزنامه هم میهن از موسسه Rand Corporation ، در 26 دسامبر سال 2022، ظاهراً برای اولین بار در پنج سال گذشته، پهپادهای کره‌شمالی به حریم هوایی کره جنوبی پرواز کردند.

چهار پهپاد از نوع ناشناخته برای انجام پرواز در اطراف جزیره گانگوا مورد استفاده قرار گرفت که پنجمین آن بر فراز شمال سئول مشاهده شد. به‌رغم یک عملیات پنج‌ساعته با شرکت هواپیماهای جنگی و هلیکوپترهای تهاجمی که یکی از آنها 100 گلوله شلیک کرد، ارتش کره جنوبی نتوانست هیچ‌یک از پهپادها را نابود کند و احتمالاً همه سالم به خانه بازگشتند.

وزارت دفاع کره جنوبی به مشکلات در ردیابی پهپادهای کوچک توسط رادار اذعان کرد، اما گفت که قادر به شناسایی پهپادهای بزرگتر خواهد بود. پدافند هوایی کره‌جنوبی برای مقابله با اهدافی که آهسته و در ارتفاع کم پرواز می‌کنند، پیکره‌بندی نشده است. این تهاجم مجدداً فشار را برای بهبود قابلیت‌های ضدپهپاد کره‌جنوبی افزایش داد، اما اکثر سخت‌افزارهای متناسب با پهپادهای کوچک معمولاً برد بسیار محدودی دارند.

اگرچه انواع پهپادهایی که درگیر این عملیات بودند، شناسایی نشده است اما دو طرح از پهپادهایی که بین سال‌های 2013 تا 2017 مورد استفاده قرار گرفته‌اند، پیکره‌بندی مشابهی با پهپادهای اخیر داشته‌اند. گزارش سال 2016 سازمان ملل این طرح‌ها را با دو مدل پهپاد تجاری موجود در چین، Trancomm SKY-09 و UV10 طراحی‌شده توسط چین، مطابقت داده است. برد تخمینی آنها زیر 300 کیلومتر است؛ به این معنی که این مدل‌ها خارج از تحریم تسلیحاتی سازمان ملل که در آن زمان بر کره‌شمالی اعمال شده بود، قرار می‌گیرند.

کره شمالی احتمالاً این پهپاد را از طریق شرکت‌های اصلی در چین تهیه کرده است. بازیابی یک پهپاد در سال 2017 با تصاویر ذخیره‌شده از سامانه دفاع هوایی و موشکی زمینی ایالات‌متحده در شهرستان سئونگجو حاکی از آن است که حداقل تلاش شده است تا این پهپاد یک سفر رفت و برگشت به طول 500 کیلومتر انجام دهد.

هر دو نوع دارای خلبان خودکار و سیستم موقعیت‌یابی جهانی (GPS) بودند، درحالی‌که UV10 شبیه UV10 را می‌توان از یک واحد کنترل زمینی نیز به پرواز درآورد. به نظر می‌رسد که این دو مدل پهپاد مسیرهای پروازی از پیش برنامه‌ریزی‌شده را دنبال کرده‌اند و هرگونه اقدام متقابل مبتنی بر پارازیت بالا از ایستگاه زمینی بر روی آنها بی‌اثر است.

استفاده از محصولات تجاری برای نفوذ به یکی از تحت نظارت‌ترین و محافظت‌شده‌ترین مرزهای جهان، ماهیت ذاتی استفاده دوگانه از فناوری‌ها را برجسته می‌کند. حتی ممکن است کار به‌طور فزاینده‌ای به پهپادهای «اسباب‌بازی» کشیده شود که توسط بازیگران دولتی و غیردولتی به‌عنوان یک قابلیت کم‌هزینه اما ارزشمند در جنگ‌های یمن و اوکراین به کار گرفته شده است. درحالی‌که پهپادها می‌توانند تصاویر شناسایی نسبتا بی‌ارزشی را در اختیار کره شمالی قرار دهند، اما تصاویر را نمی‌توان از پهپاد به زمین منتقل کرد. پیونگ یانگ این را به‌عنوان یک محدودیت تشخیص داده و مدت‌هاست به دنبال خرید پلتفرم‌های توانمندتر و توسعه توانایی‌های خود بوده است.

در اواسط دهه گذشته، برخی موجودی پهپاد‌های کره‌شمالی را بیش از 300 عدد اعلام کرده‌اند. این پهپادها نه‌تنها برای شناسایی مورد استفاده قرار می‌گرفتند بلکه در برخی موارد ظاهراً قادر به حمل سلاح نیز بودند. با این حال، درحالی‌که کره شمالی اغلب مایل است توانایی‌های نظامی خود را در سایر زمینه‌ها به نمایش بگذارد، مجموعه پهپادهای وارداتی و تولید داخلی این کشور تا حد زیادی پنهان باقی مانده است.

جاه‌طلبی کره‌شمالی برای بهبود قابلیت‌های پهپاد شناسایی خود در گزارش کنگره حزب کارگران در ژانویه 2021 مورد اشاره قرار گرفت که فهرست برنامه‌های گسترده‌ای از پیشرفت‌های نظامی را که باید به آن دست یافت، مشخص کرد.

این فهرست شامل توانایی انجام شناسایی هوایی بسیار دورتر در کره جنوبی و همچنین شناسایی ماهواره‌ای بود. اگرچه این کشور از آن زمان تاکنون در مورد اهداف پهپادی‌اش سکوت کرده است، اما به دنبال برجسته کردن سایر زمینه‌های پیشرفت، از جمله پرتاب‌های زیر مداری یک ماهواره شناسایی توسعه‌ای ادعایی در فوریه، مارس و نوامبر سال گذشته بوده است.