استفان والت؛ استاد علوم سیاسی دانشگاه هاروارد:
از جهان چندقطبی نترسید
در جهان چند قطبی، قدرت های بزرگ دیگری به تدریج مسئولیت بیشتری در قبال امنیت خود خواهند داشت در نتیجه از بار جهانی بر دوش آمریکا کاسته می شود.
«آمریکا به شدت از جهان چند قطبی می ترسد و برای یک دنیای تک قطبی تلاش می کند که دیگر وجود ندارد.»
به گزارش شفقنا به نقل از فارن پالیسی، «استفان ام والت» استاد روابط بین الملل در دانشگاه هاروارد در این مقاله نوشته است: «به محض اینکه آمریکا از تاریکی جنگ سرد به روشنایی ملایم به اصطلاح جهان تک قطبی گام نهاد، بسیاری از محققان، تحلیلگران و سران جهان و روسیه و چین و سران کشورهای نوظهوری نظیر هند و برزیل و حتی برخی از متحدان آمریکا نظیر آلمان و فرانسه تمایل خود را برای ایجاد یک سیسم چند قطبی ابراز کردند.»
والت افزود: «اما سران آمریکا با چنین تمایلی به هدف ایجاد یک جهان چند قطبی موافق نیستند بلکه ترجیح می دهند قدرت اول باشند و از دست کشیدن از جایگاه بلامنازع بیزارند. اساتید برجسته دانشگاهی در آمریکا چنین استدلال کرده ایم که رهبری یک جانبه آمریکا بر جهان برای آینده آزادی ضروری و برای این کشور و جهان خوب است؛ به همین دلیل است که دولت بایدن اکنون با قدرت برای شکست روسیه در اوکراین و جلوگیری از اوج گرفتن چین تلاش می کند.»
نویسنده در ادامه این مطلب بازگشت جهان تک قطبی را تقریبا بعید می داند و می آورد: «هیچ چیزی وجود ندارد که موفقیت تلاش های آمریکا برای بازگشت به جهان تک قطبی را تضمین کند و حتی اگر تلاش های آمریکا در این زمینه موفق هم شود، احیای تک قطبی به احتمال زیاد غیرممکن است و یا به جهانی دو قطبی متشکل از آمریکا و چین به عنوان دو قطب، یا نسخه نامتوازنی از چند قطبی منتهی خواهد شد که در آن صورت، آمریکا در میان گروهی از قدرت های بزرگ نابرابر نظیر چین، روسیه، هند و شاید برزیل و ژاپن و آلمان، در رتبه اول قرار خواهد داشت.»
نویسنده در عین حال «جهان چند قطبی را به نفع آمریکا دانسته» و در دفاع از آن اورده است:« این چند قطبی دنیایی ایجاد می کند که در آن اوراسیا دارای چندین قدرت بزرگ با قدرت متفاوت خواهد بود؛ این کشورها احتمالا با احتیاط به یکدیگر نگاه می کنند بویژه اگر از نظر جغرافیایی نزدیک به هم باشند و چنین وضعیتی به آمریکا انعطاف پذیری زیادی می دهد تا ائتلاف های خود را در صورت نیاز، سازماندهی کند درست همانند ائتلاف با روسیه استالینیستی در جنگ جهانی دوم و هنگامی که روابط با چین مائوئیست را در طول جنگ سرد اصلاح کرد. قدرت گزینش متحدان مناسب و انتخاب آنها عنصر مخفی موفقیت های گذشته سیاست خارجی آمریکا بود. موقعیت این کشور به عنوان تنها قدرت بزرگ در نیمکره غربی به آن «امنیت آزاد» را داد که هیچ قدرت بزرگ دیگری نداشت و هر زمان که مشکلی جدی پیش می آمد، آن را به متحدی مطلوب تبدیل می کرد. در جهان چند قطبی، قدرت های بزرگ دیگری به تدریج مسئولیت بیشتری در قبال امنیت خود خواهند داشت در نتیجه از بار جهانی بر دوش آمریکا کاسته می شود.»
دیدگاه تان را بنویسید