در طول تاریخ اسلام میان ایران و عربستان نزاع جدی نبود

مشاور رهبر معظم انقلاب در امور بین‌الملل با بیان اینکه ایران و مصر از لحاظ استراتژیکی و ژئوپلیتکی ویژگی‌های بی‌نظیری در جهان دارند، تصریح کرد: همکاری و تبادل دو کشور به ویژه در زمینه‌های فکری و فرهنگی می‌تواند روابط جهان اسلام را نیز تقویت کند.

به گزارش ایرنا، مهمترین بخش‌های گفتگوی علی اکبر ولایتی با الجزیره قطر را در ادامه می‌خوانید: 

• در طول تاریخ اسلام هیچ گاه بین ایران و عرب های عربستان نزاع جدی صورت نگرفت و وجود شهرهای مقدس مکه و مدینه در حجاز، عاملی بسیار مهم در تلاش دو کشور برای حفظ امنیت این مکان های بسیار مقدس بود.
• بعد از انقلاب اسلامی ایران تحریکات آمریکا و انگلیس در جزیرة العرب علیه ایران شدت یافت و روابط دو کشور با مشکلاتی روبرو شد، هر چند با تلاش دو طرف به تدریج همکاری و تعاملات فیمابین در حال افزایش است و در دوره های مختلفی نیز این شرایط در جهت توسعه و همکاری دنبال می شده است.
•  قهر و آشتی دو کشور در کل منطقه تاثیر گذار خواهد بود. ضمن آن که ایران و عربستان دو قطب تاثیرگذار در منطقه راهبردی و حساس خلیج فارس نیز هست که هر کدام به نوبه خود در تحولات منطقه نقش چشمگیری دارند.
• از سوی دیگر شاهد این هستیم که با انجام توافق میان ایران و عربستان یک موج مثبت در منطقه ایجاد شده و روابط بین کشورهای حوزه خلیج فارس و منطقه به سمت ثبات و آرامش بیشتری هدایت شده است. ایران و عربستان به عنوان دو قدرت بزرگ منطقه ای و بین المللی می توانند معادلات منطقه و جهان را در جهتی هدایت کنند که منافع کشورهای مسلمان بیش از پیش تامین شود.
•  مصلحت کشورهای منطقه این است که با یکدیگر تعامل داشته و در مقابل دشمن مشترک یعنی صهیونیست ها متحد باشند.
•  تغییر مشی و مواضع عربستان نسبت به صهیونیستها و حامیان آنها موجب شده که فضای کشورهای همسو با ریاض نیز به تبع آن کشور تغییر کند و عملا طرح های سازش کارانه نظیر طرح ابراهیم تضعیف شود.
• یکی از علل تغییر رویکرد ایران نسبت به عربستان واقع بین‌تر شدن مواضع ریاض علیه صهیونیست‌هاست
• مشکل اصلی بین سوریه و ترکیه ناشی از اقدامات ترکیه علیه سوریه است. ترکیه باید بداند که با اشغال خاک سوریه نمی تواند خواسته ها و اهداف غیر قابل قبول ترکیه علیه سوریه را محقق سازد و توسعه طلبی یک کشور علیه کشور دیگر محقق نمی شود. 

بعد از انقلاب اسلامی روابط دو کشور رو به پیشرفت رفت و اکنون تبدیل به روابط استراتژیک شده است و شاهدیم که به صورت چشم گیری دو کشور همکاری های خود را توسعه داده اند.

• آنچه مسلم است به تدریج نوعی روابط استراتژیک سه جانبه میان ایران، روسیه و چین در حال شکل گیری است که این مهم در سیاست خارجی سه کشور بی سابقه است. 
•  در واقع دو کشور شریک راهبردی یکدیگر هستند (نه متحد راهبردی) زیرا هر دو کشور تحت تحریم امریکا و دیگر کشورهای غربی هستند.
• علاوه بر این، سیاست های خصمانه آمریکا علیه ایران و روسیه موجب شده که دو کشور همکاری های خود در زمینه های مختلف سیاسی، نظامی و اقتصادی را گسترش دهند. روسیه از توسعه روابط با ایران به ویژه در برابر آمریکا و غرب استقبال می کند.
• متقابلا، رویکرد نگاه به شرق یکی از پایه های اصلی قدرت جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با امریکا و ناتو است. این رویکرد که در دولت سیزدهم با جدیت دنبال می شود، عزم روسیه را برای توسعه و تحکیم روابط با جمهوری اسلامی ایران تحکیم بخشیده است.
• روسیه جنگ ترکیبی امریکا و ناتو علیه ایران و تضعیف جمهوری اسلامی ایران را تهدیدی علیه امنیت و منافع ملی خود می داند. اگرچه ممکن است در برخی مسائل با روسیه اختلاف نظر داشته باشیم، ولی این اختلافات لطمه ای به اساس روابط دو کشور به عنوان دو شریک راهبردی نخواهد زد.
• روابط ایران و روسیه از زمان همکاری دو کشور در سوریه عمق بیشتری پیدا کرده است و از آن زمان تا به امروز به خصوص با مشارکت در سازمان های مهم منطقه ای و بین المللی همچون سازمان همکاری شانگهای دامنه همکاری ها میان کشورهای مهم منطقه و نیز با چین در قبال آسیای غربی، قفقاز جنوبی و منطقه اورآسیا و نیز دیگرمناطق مهم جهان روز به روز گسترده تر و عمیق تر شده است. 
• از سر گیری روابط ایران و مصر از نظر منطقه ای و سیاسی بسیار اهمیت دارد و با وجود توافق با عربستان و از سر گیری روابط با این کشور می‌تواند باعث شکل گیری نظمی نوین در منطقه و مناسبات بین المللی ششود.
• ایران و مصر از لحاظ استراتژیکی و ژئوپلیتکی ویژگی های بی نظیری در جهان دارند که می‌توانند با استفاده از این موقعیت ها در ارتقا سطح ثبات و امنیت منطقه نقش ویژه ای را ایفا کنند، نمونه آن کنترل بر دو تنگه استراتژیک جهان است که تعاملات دو کشور را می تواند در حد وسیعی افزایش دهد.
• همکاری و تبادل دو کشور به ویژه در زمینه های فکری و فرهنگی می تواندروابط جهان اسلام را نیز تقویت کند. به صورت اولیه مشکلی در توسعه روابط فی‌مابین وجود ندارد و پیوند های ریشه دار و عمیق دو کشور عامل موثری در این زمینه است.