اوکراین در آستانه مهم‌ترین نبرد خود

آمریکن‌پرپس نوشت: با وجود این که تهاجم همه‌جانبه اوکراین علیه نیروهای روسیه در جریان است، اما به نظر می‌رسد اجماع عمومی و عقل سلیم در غرب به این نتیجه رسیده که باید احتمال فرسایشی شدن و حتی به بن‌بست رسیدن جنگ را در اوکراین مورد پذیرش ضمنی قرار داد- که این امر می‌تواند به معنای استمرار تسلط و حفظ کنترل روسیه بر سرزمین‌های مهمی از جمله کریمه باشد.

به گزارش شفقنا، مهم‌ترین بخش‌های این گزارش را در ادامه می‌خوانید:

 

• این روزها اوکراین، مصمم‌تر از هر زمان دیگری، به دنبال این است که سربازان روسیه را تا آخرین نفر مجبور به ترک کشور کند. مهم‌تر و جدی‌تر از آن هم این که کار سیاست‌گذاران و سیاست‌سازان در واشنگتن یا بروکسل پیش‌بینی نیست و آن‌ها باید واقعیت پیش‌روی خود را شکل بدهند، نه این که به پیش‌بینی آن بنشینند.
• نگاه به جنگ به‌عنوان یک امر ناگزیر و بی‌نتیجه می‌تواند زمینه سیاسی کمک‌های مستقیم تسلیحاتی به اوکراین را تضعیف کند. این موضوع می‌تواند ریسک و خطر از خودبیگانگی اوکراینی‌ها را نیز به دنبال داشته باشد.
• اتفاقی که اگر قرار باشد در ده سال آینده نیز به عنوان یک سیاست دنبال شود، دولت‌های آینده ایالات آمریکایی به احتمال زیاد از خود خواهند پرسید که واقعاً چه چیزی یا چه کسی باعث از دست رفتن اوکراین شد.
• در واقع اوکراینی‌ها علاوه بر ضرورت‌های بشردوستانه و انسانی برای بازگرداندن مرزهای قانونی کشور و آزادی اوکراینی‌هایی که زیر یوغ کرملین دچار درد و رنج شده‌اند، دلایل استراتژیک و نظامی زیادی برای بازپس‌گیری تمام خاک کشورشان دارند.
• در حقیقت مادامی که کرملین از اهداف جنگ‌طلبانه خود دست نکشیده، کریمه و جنوب اوکراین سکوی آغاز حملات آینده به اوکراین خواهند بود و این امر تمام مردم این کشور را در معرض توپخانه دوربرد روسیه قرار خواهد داد. این مناطق هم‌چنین اگر در تسخیر روسیه باشند، می‌توانند تهدیدی برای بنادر و خطوط دریایی باشند که اوکراین در زمینه صادرات غلات و محصولات کشاورزی خود به آن‌ها متکی است.
• در این جا راهی برای گفتن این موضوع وجود ندارد که اخراج نیروهای روسیه برای اوکراینی‌ها چه قیمتی دارد و چه ‌اندازه خون و ثروت و هزینه برای رسیدن به این هدف خرج می‌شود.
• البته کمک‌های غرب نقش بزرگی در آماده‌سازی اوکراینی‌ها برای موفقیت ایفا می‌کند. هرچه قدر تعداد هواپیماهای اف.۱۶ و موشک‌ها و سامانه‌های دفاعی و زره‌‌پوش‌های بیشتری وارد اوکراین شود، می‌توان مطمئن بود که افراد کمتری کشته خواهند شد و انتظار برای پایان خصومت‌ها زودتر سر خواهد رسید.
• با این حال با در نظر گرفتن وضعیت پایه‌های صنعت دفاعی اروپا و آمریکا، در کنار انتظارات منطقی و معقول درباره این‌که دولت‌های ایالات متحده و اروپا تا چه حد مایل به کمک و دفاع از اوکراین هستند، نبرد پیش‌رو یک جنگ طولانی و دشوار به نظر می‌رسد.
• جنگ اوکراین یک مبارزه وجودی است. حتی اگر غرب کمک‌های خود را با هدف کشاندن دو طرف پای میز مذاکره کاهش دهد، اوکراینی‌ها باز هم چاره‌ای جز مبارزه و جنگ با هر ابزاری برای دفاع از وجود کشور خود نخواهند داشت.
• غربی‌هایی که با کی‌یف سمپاتی و همدردی دارند، اما چشم‌انداز یک جنگ ابدی را جذاب نمی‌دانند، حتی اگر خود اوکراینی‌ها را در مبارزه تنها بگذارند، باز هم یک کارت برای بازی می‌توانند داشته باشند- و آن هم چیزی نیست مگر عضویت در ناتو. به طور مشخص اعلام تعهد معتبر از سوی اعضای ائتلاف ناتو برای پذیرش اوکراین در ناتو به محض توقف جنگ- چه این پایان از طریق آتش‌بس باشد، چه یک معاهده صلح رسمی و چه صرفاً با توقف درگیری- ریسک یا خطر جنگ برای نجات و شکوفایی اوکراین را کاهش خواهد داد.
• هر نتیجه‌ای در پایان جنگ اگر منجر به بازپس‌گیری تمام قلمروی اوکراین نشود ناعادلانه خواهد بود و هزینه‌های بشردوستانه زیادی به دنبال خواهد داشت– به‌ویژه اگر به ماندن شهروندان اوکراینی تحت اشغال روسیه منتهی شود.
• ولی از یک دیدگاه استراتژیک، پیوستن اوکراین به ناتو و بهره‌مندی این کشور از تضمین‌های ماده 5 می‌تواند این کشور را نجات دهد و زنده و ایمن و در آستانه پیشرفت نگه دارد، حتی اگر سرزمین‌های اشغالی کنونی هم‌چنان تحت کنترل روسیه باقی مانده باشند. 
• نتیجه این که اگر اجلاس آتی ناتو در ویلنیوس با توقف خصومت‌ها راه را برای عضویت اوکراین در ناتو باز نکند، اوکراینی‌ها چاره‌ای جز ادامه جنگ تا یک پایان پیروزمندانه- به قیمت زمان و هزینه و جان انسان‌ها- نخواهند داشت.