اولین گفت‌وگوی مفصل رئیس‌جمهور اوکراین در حین جنگ با روسیه؛ اوکراین خسته و زلنسکیِ سراسر خشم از متحدان غربی

اوقاتِ رییس‌جمهوری اوکراین تلخ است. این اوقات‌تلخی ربطی به پیش‌روی‌های دشمنان ندارد و ناشی از درجازدنِ ارتشِ خودی در میدان نبرد هم نیست. ولادیمیر زلنسکی از تغییر موضعِ برخی متحدان و گسستن اتحادِ پاره‌ای هم‌وطنان خشمگین است و می‌خواهد همه از این خشم آگاه شوند. 

به گزارش عصر ایرانا و به نقل از اکونومیست، ظاهراً سخت‌تر از فشارهای جنگ، تحملِ یک سال سرتیترهای ناخوشایند و شکستِ "ضدحمله"‌ای بوده که در آغاز سال 2023 نویدِ وعده‌های زیادی را می‌داد. همۀ این‌ها باعث شده این مرد جوان، سرزندگی و خوش‌مشربیِ دیدارهای سابقش را از دست بدهد. همان‌طورکه در اتاق وضعیت نشسته و از طریق نرم‌افزارِ زوم با اکونومیست صحبت می‌کند، جوری پاسخ می‌دهد انگار می‌خواهد از صفحۀ کامپیوتر بزند بیرون. 

یک روز پس از حملۀ روسیه در 24 فوریه 2022، زلنسکی با کلیپی 32 ثانیه‌ای که روی تلفنش ضبط شده بود، جهان را به لرزه درآورد و ملت را بسیج کرد. در آن کلیپ ویدیویی گفته بود: "ما این‌جا هستیم". 

  او و تیمش هنوز آن‌جا هستند، در مجتمع بزرگ دولتیِ کی‌یِف. روسیه همچنان به کی‌یف، دِنیپرو، خارکیف، اودِسا و مناطق دیگر یورش می‌برد؛ اما جهان دیگر حواسش نیست. استاد ارتباط‌دهنده هم دیگر مثل دو سال قبل بر روایتِ جنگ چیرگی ندارد. 

ا وکراین خسته است. در تیترهای غربی سؤال می‌شود که آیا ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، به پیروزی نزدیک شده است؟ این‌روزها کمک به اوکراینی‌ها دستمایۀ شرط‌بندی روی اسب‌های سیاسی در آمریکا و اروپا شده است. 

زلنسکی می‌گوید غرب دیگر احساس اضطرار نمی‌کند و خیلی از اوکراینی‌ها حس تهدید وجودی را از دست داده‌اند. او در تلاش است هر دو را دوباره احیا کند و می‌گوید: "شاید ما در سال 2023 آن‌طور که دنیا می‌خواست موفق نشدیم. 

 شاید اوضاع با آن شتابی که دیگران تصور می‌کنند، پیش نرفته." ... "اما این ایده که پوتین دارد بازی را می‌برد، چیزی بیش از «شم نادرست» نیست. ... "واقعیت این است که نیروهای روسی هنوز در مکان‌هایی مانند آودیوکا (جایی که او به تازگی از آنجا بازگشته)، سلاخی می‌شوند و منابع اطلاعاتی و دفاعیِ بریتانیا تخمین می زنند با روند کنونی، روسیه تا سال 2025، متحملِ بیش از  500 هزار تلفات، کشته و زخمی باشد 

زلنسکی می‌گوید: "هزاران هزاران سرباز روسی جان باختند و پیکرها در میدانِ جنگ باقی ماندند. ارتش پوتین نتوانست حتی یک شهر بزرگ را در سال 2023 تصرف کند؛ این در حالی است که که اوکراین موفق شد از محاصرۀ روسیه در دریای سیاه عبور کند و اکنون میلیون‌ها تن غله را از طریقِ مسیری جدید که سواحل جنوبیِ اوکراین را در بر می‌گیرد، به خارج از کشور می‌فرستد".  

  زلنسکی بازیگر سیاسیِ مهمی بود که توانست دیدگاه جهان را دربارۀ اوکراین تغییر دهد و می‌داند تصورات می‌توانند به شیوه‌هایی زیان‌بار به واقعیت مبدل شوند. در جنگی که به بسیج منابع مبدل شده، اعتقاد به غیرممکن‌بودنِ پیروزی درمیان حامیان اوکراین، خطر گرسنگی و کمبود پول و تسلیحات را به همراه دارد. 

 تقدیرگرایی می‌تواند خیلی راحت به "پیشگوییِ خودکام‌بخش" (اصطلاحی روانشناختی که ایمان و انتظار را به واقعیت می‌رساند) مبدل گردد. این همان چیزی است که سال آینده را سرنوشت‌ساز می‌کند.

  تلاش‌های جنگیِ روسیه رو به افزایش است و منابع اوکراین رو به اتمام. توجه آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی به انتخابات و سیاست داخلی معطوف شده و کار زلنسکی از همیشه سخت‌تر است.  

  جان کلام او این است که اروپا، حمایت از اوکراین را دستمایۀ حفاظت از خود در برابر تجاوز روسیه قرار داده. او می‌گوید: «با دادن پول و اسلحه به ما درواقع از خودتان حمایت می‌کنید. شما فرزندان خودتان را نجات می‌دهید، نه فرزندان ما را» 

  و با تأسف هشدار می‌دهد که "اگر روسیه اجازه داشته باشد کودکان اوکراینی را بگیرد، "آن‌ها کودکان دیگر را خواهند برد". "اگر روسیه حقوق اوکراینی ها را زیر پا بگذارد، حقوقِ ملت‌های جهان را زیر پا خواهد گذاشت". زلنسکی هشدار می‌دهد که "اگر اوکراین شکست بخورد، مسیر جنگ روسیه و غرب هموارتر می‌شود. 

  پوتین مثل حیوانی وحشی احساس ضعف و سرگشتگی می‌کند. موجودی درنده است. شامه‌اش خون را بو می‌کشد و رد طعمه را می‌گیرد. دیری نخواهد پایید که همۀ ما اوکراینی‌ها را به انضمام اتحادیۀ اروپا، ناتو، آزادی و دموکراسی، لقمۀ چپِ شام خود خواهد کرد. 

  تصویر زلنسکی روبروی ماست با شانه‌های خمیده. انگشتانش را به میز سپیدِ فرمیکا در اتاق وضعیت می‌کوبد و نکات مهم را خاطرنشان می‌کند. می‌گوید "شاید چیزی کم و کسر باشد. شاید حلقۀ مفقوده‌ای وجود دارد، یا کسی در تحلیل‌هایمان از قلم افتاده؛ کسی که باید دربارۀ اوکراین، از طرفِ همۀ ما حرف بزند.

 به نظر او کشورهای اروپایی باید به آمریکا متوسل شوند تا برای حمایت از اوکراین و به خاطر خودشان با ایالات متحده لابی کنند. سرویس‌های اطلاعاتیِ چند کشور اروپایی، حتی آن‌هایی که عضو اتحاد جماهیر شوروی نبوده‌اند، بررسیِ احتمال تهاجمِ روسیه را آغاز کرده‌اند. 

زلنسکی در مورد گفتگوها بر این باور است که «گامی اساسی و رو به جلو از جانب روسیه برای ایجاد صلح» در کار نیست. به عقیدۀ او، آن‌چه او و اوکراینی‌ها از سر می‌گذرانند، رگبار حملات هوایی به شهرهای اوکراین در شرق، جنوب، شمال و غربِ کشور است. ما فقط گام‌های متخاصمِ کشوری تروریستی را می‌بینم و اگر روسیه سیگنال‌هایی در مورد تمایل به توقفِ درگیری ارسال می‌کند و برخی رسانه‌ها هم گزارش می‌کنند، «به این دلیل نیست که روس‌ها آدم‌های صالحی هستند؛ به این خاطر است که ذخیرۀ موشک، مهمات و نیروی جنگی‌شان به اتمام رسیده. آن‌ها به این درنگ نیاز دارند تا خودشان را تجهیز کنند. مکثِ روسیه، انسان‌دوستانه نیست. پس از مدتی تا دندان‌مسلح بازمی‌گردند تا ورق را برگردانند.»