شرایط داخلی اسرائیل بهتر از شرایط جنگی‌اش نیست

شرایط داخلی اسرائیل بعداز حدود هشت ماه از جنگ، وخیم‌تر از گذشته شده است.

به اعتقاد کارشناسان اگر تا چند ماه پیش احزاب سیاسی اسرائیل برای مقابله با تهدید حیاتی که عملیات طوفان الاقصی برای اسرائیل همراه آورده بود، از نتانیاهو حمایت یا حداقل در مقابل اقداماتش سکوت اختیار کرده بودند، این روزها حتی متحدان او نیز ساز جدایی زده و این انتقادات و اعتراضات به داخل حزب لیکود که نتانیاهو رهبری آن را به عهده دارد هم کشیده شده است.

چند روز پیش بود که یائیر لاپید، اویگدور لیبرمن و گدعون ساعر رهبران سه حزب بزرگ مخالف ائتلاف جلسه‌ای را تشکیل و سر برنامه سرنگونی ائتلاف حاکم به توافق رسیدند.

این توافق در حالی انجام می‌شود که بنی گانتس عضو کابینه جنگ هم تا هشت ژوئن به نتانیاهو فرصت داده است یا برنامه‌های خود را برای جنگ ارائه کرده یا از ائتلافش که بعد از آغاز جنگ به آن پیوسته خارج خواهد شد.

گادی ایزنکوت دیگر هم حزبی گانتس هم از خروج قریب‌الوقوع بلوک دولت تحت رهبری گانتس از ائتلاف حاکم سخن گفت.

ائتلاف حاکم به رهبری نتانیاهو که حتی پیش از هفت اکتبر هم به دلیل انجام اصلاحات قضائی یا همان کودتای قضایی مغضوب جامعه و قطب‌های مختلف اسرائیل قرار گرفته و شخص نتانیاهو هم به دلیل پرونده‌های فسادش منفور آنها شده بود.

اما بعد از هفت اکتبر او به عنوان مقصر اصلی این شکست معرفی شده و با آغاز جنگ و گرفتار شدن در جنگ فرسایشی غزه و شمال (فلسطین اشغالی) این اعتراضات نسبت به او افزایش یافته است. او در عین حال با توجه به کرسی‌‌هایی که یهودیان افراطی برای ائتلافش فراهم کرده‌اند، نمی‌تواند قانون الزام یهودیان ارتدکس برای خدمت سربازی را اجرایی کند، در حالی که به گفته ایزنکوت عدم اجرای صحیح این قانون طبق مصوبات آن و الزام یهودیان ارتدکس (حریدی) به انجام خدمت سربازی، باعث خروج آنها از ائتلاف خواهد شد.

از آن بدتر سقف بلند اهدافی که نتانیاهو برای جنگ خود در نوار غزه اعلام کرد (از بین بردن توانمندی نظامی حماس، از بین بردن زیرساخت‌های حاکمیتی حماس و بازگرداندن اسرا) و آن را به عنوان پیروزی مطلق توصیف کرد، باعث شد تا هر دستاورد دیگری (اگر وجود داشته باشد) هم پیروزی برای او محسوب نشود.

شاید نخست‌وزیر اسرائیل پیش از حمله به نوار غزه از غافلگیری‌‌هایی که حماس برایش تدارک دیده بود، خبر نداشت یا آنها را دست‌کم گرفته بود، شاید عدم پیش‌بینی مشارکت جبهه‌های دیگر مقاومت در این جنگ را هم به عنوان بهانه این ناکارآمدی اعلام کند، اما این مساله هیچ تاثیری در ثبت شکست‌های متوالی کابینه نتانیاهو ندارد؛ شکست‌‌هایی که امروز هم در جنگ رفح نیز شاهد آن هستیم.

به هر شکل شاهد آن هستیم که ارتش اسرائیل بعد از هشت ماه همچنان همان سناریوهای سابق خود را تکرار می‌کند و در راستای آن  همان ادعاهای گذشته در مورد کشف دهانه‌های چند تونل، تصرف چند منطقه (از جمله نوار مرزی با مصر معروف به فیلادلفیا) و کشتن افراد مسلح را اعلام می‌کند.

این همان ادعایی است که از زمان آغاز تهاجم به نوار غزه در مورد شهر غزه و بیمارستان الشفا تا خان‌یونس و جبالیا هم گفته  گفته بود، اما نتوانست دلیل ملموسی برای رسیدن به اهداف سه‌گانه خود حتی در چارچوب همان ادعاهایش ارائه کند و به جای آن تکرار جنگ در خان‌یونس، جبالیا و شمال نوار غزه  را شاهد بودیم و رسانه‌های اسرائیلی هم اعتراف کردند احتمالاً یحیی السنوار همچنان در خان‌یونس حضور دارد.

یائیر لاپید رهبر اپوزیسیون در کنست اسرائیل طی سخنرانی خود که پس از نطق نتانیاهو ایراد شد، اوضاع اسرائیل را این‌گونه خلاصه کرد: «ما هفته پیش در تظاهرات علیه جنگ و ائتلاف برای آزادی ۱۳۴ اسیر زنده خود شعار دادیم اما هفته جاری این رقم به ۱۲۵ اسیر زنده رسید، ادامه جنگ جان اسرای اسرائیلی را می‌گیرد.»