چرا هشتگ و ایموجی در اپلیکیشن‌های آموزش زبان گنجانده نشده است؟

اعتمادآنلاین| مژده اصغرزاده- به یادگیری یک زبان بعد از زبان مادری که معمولاً در محیط خانه فرا گرفته می‌شود «آموزش زبان دوم» می‌گویند (ممکن است فرد زبان سوم یا چهارم را نیز یاد بگیرد). کانادا یکی از کشورهایی است که به‌ صورت رسمی کشوری 2زبانه تلقی می‌شود و هم انگلیسی و هم فرانسوی در این کشور تدریس می‌شود.

به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از «The Conversation»، یکی از راه‌های محبوب بین بزرگسالان برای یادگیری زبان آموزش از طریق اپلیکیشن‌های رایگان یا ارزان‌قیمت است. بعضی از این برنامه‌ها مثل دوئولینگو (Duolingo) طرفداران زیادی دارد. برنامه دوئولینگو ادعا می‌کند که به بیش از 200 میلیون زبان‌آموز در سراسر دنیا آموزش می‌دهد. برنامه بوسو (Busuu) نیز 90 میلیون زبان‌آموز دارد. برنامه‌های بَبِل (Babbel) و ممرایز (Memrise) نیز از اپلیکیشن‌های معروف به شمار می‌روند.

محققان در مقاله‌ای تلاش کردند تا این چهار برنامه را از لحاظ روش و نحوه یادگیری زبان مورد تجزیه‌وتحلیل قرار دهند. پژوهشگران دریافتند که این برنامه‌ها بر مدل‌های قدیمی مبتنی بر چیستی زبان و عملکرد آن تاکید دارند.

چگونه این برنامه‌ها دستور زبان را یاد می‌دهند؟

در هیچ کدام از این چهار برنامه پرفروش و پرطرفدار در مورد شیوه تغییر زبان در ارتباطات آنلاین که ویژگی‌هایی مثل ایموجی و هشتگ در آن دیده می‌شود اطلاعاتی وجود ندارد. مردم در روابط آنلاین (در توییتر یا پیامک) معمولاً از ایموجی و هشتگ استفاده می‌کنند. این برنامه‌ها با تمرین مکرر واژگان و عبارات ساده به آموزش زبان می‌پردازند؛ مثلاً جمله «I read a book» برای حفظ و تمرین تکرار می‌شود و بعد جمله «She reads a book» با توضیح مختصری از دستور زبان به زبان‌آموز ارائه می‌شود.

دستور زبان شالوده یک زبان است که واژگان در آن جای می‌گیرند و بدین ترتیب جملات و عبارات برای کاربران زبان معنا پیدا می‌کند. دستور زبان آنلاین از دستور زبان جملات گرفته شده که با استفاده از روش‌های مختلف تولید شده‌اند.

آموزش زبان دوم اغلب در برنامه‌های تلفن همراه و سایر وسایل آموزشی بر اساس دستور زبانی است که قبلاً در مدارس آموزش داده شده. یاد دادن گرامر به زبان‌آموزان به صورت سنتی کمتر از گذشته شده، اما در آموزش زبان دوم و به ویژه تست‌زنی هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چنین دستورالعمل‌هایی زبان تعاملی خلاقانه‌ای را که در گفت‌وگوهای دیجیتالی استفاده می‌شود نادیده می‌گیرد. در این نوع گفت‌وگوها معمولاً دستور زبان قدیمی شکسته می‌شود و واژه‌ها شکلی جدید می‌گیرند. برنامه‌های آموزش زبان باید از این صورت‌ها و گرامرهای جدید در آموزش و یادگیری زبان دوم بهره گیرند؛ به این ترتیب زبان‌آموزان می‌توانند معانی فرازبانی صورت‌هایی چون هشتگ‌ها یا ایموجی‌ها را درک کنند.

دستور زبان همه زبان‌های دنیا تا حدی تغییر می‌کند؛ مثلاً چاسر (Chauser) در نوشته‌های قدیمی خود از me thinketh استفاده کرده ولی در نوشته‌های شکسپیر صورت methinks قابل مشاهده است. این نمونه زبانی نشان می‌دهد که زبان در حال تغییر است.

ظهور هشتگ (#) در گفت‌وگوهای آنلاین با صورت و قراردادهای املایی مختص به خود شکل جدیدی از معنا و ساخت واژه را در زبان انگلیسی پدید آورده است. سوالی که در جمع‌بندی این مطلب برای ما پیش می‌آید این است که چرا ما نباید زبان‌ها را همان‌گونه که از آنها استفاده می‌کنیم آموزش دهیم؟ پژوهشگران به دنبال راهی هستند تا تغییراتی را که در زبان‌های مختلف به ‌وجود آمده در حوزه آموزش اعمال کنند.