بزرگ‌ترها در حضور بچه‌ها مهربان‌تر و سخاوتمندترند

اعتمادآنلاین| مژده اصغرزاده- بیشتر ما تمایل داریم نسبت به کودکان مهربان‌تر از بزرگسالان رفتار کنیم. تحقیقاتی که تاکنون انجام شده نشان داده که ما حس توجه و مراقبت بیشتری به کودکان داریم و این امر باعث شده با افرادی که چهره‌های بچگانه دارند نیز همدلی بیشتری داشته باشیم.

به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از «The Conversation»، هنوز هیچ تحقیقی انجام نشده که نشان دهد آیا تنها حضور کودکان است که باعث می‌شود ما به ابراز حس دلسوزی و کمک ترغیب شویم و در کل مهربان‌تر باشیم و به موسسات خیریه کمک کنیم یا خیر. در مطالعه‌ای که اخیراً انجام شد این مساله مورد بررسی قرار گرفت که آیا وقتی در کنار کودکان هستیم یا به آنها فکر می‌کنیم انگیزه بیشتری برای اجتماعی بودن و رفتار سودمند داریم؟

محققان در هشت آزمونی که با حضور بیش از 2 هزار شرکت‌کننده انجام دادند دریافتند بزرگسالان هنگامی که کودکان در کنارشان حضور دارند سخاوتمندتر و دلسوزترند. این یافته‌ها گواهی می‌دهد ایجاد انجمن‌هایی برای حضور کودکان می‌تواند تاثیر شگرفی بر تصمیم‌گیری بزرگسالان بگذارد.

کودکان و احساسات ما

می‌دانیم که کودکان باعث می‌شوند ما احساسات شدیدتری از خود نشان دهیم. این مساله زمانی پررنگ می‌شود که کودکان آسیب دیده باشند؛ مثلاً عکس پسر مهاجر سوری که جنازه‌اش در سال 2015 در سواحل ترکیه پیدا شد احساسات مردم را برانگیخت. تحقیقات حاکی از آن است که همدردی با سرنوشت آن کودک باعث ایجاد نگرانی و همچنین همبستگی بیشتر پناهندگان شد، از همین رو بیشتر رسانه‌های اجتماعی این عکس را منتشر کردند و تعداد کمک‌های مالی به پناهجویان سوریه صد برابر شد.

قدرت تاثیرگذاری این عکس چندان هم عجیب نیست. مدت‌های مدیدی است سازمان‌هایی که برای فقرا و قشرهای آسیب‌پذیر دست به لابی می‌زنند با جلو انداختن کودکان در مبارزات خود توجه و حمایت بیشتری کسب می‌کنند؛ مثلاً در کارزارهای حمایت از محیط‌زیست و زندگی سالم از کودکان بهره می‌گیرند تا اهداف خود را پیش ببرند.

افزایش حس همدردی

پژوهشگران در تحقیقاتی که به تازگی انجام دادند در پی آن بودند تا دریابند تاثیر عاطفی‌ای که کودکان با تشدید احساسات ما بر نسل جوان و بقیه مردم دارند چیست. در این تحقیق از بزرگسالان خواسته شد تا به کودکان فکر کنند و یک کودک معمولی را توصیف کنند (مثلاً ظاهر و رفتارشان). شرکت‌کنندگانی که در گروه کنترل بودند مشخصات رفتاری یک بزرگسال را توصیف می‌کردند یا کلاً از این کار سر باز می‌زدند.

در مقابل آن دسته از شرکت‌کنندگانی که رفتار کودکان را با جزئیات تعریف می‌کردند انگیزه‌های اجتماعی قوی‌تری از خود نشان می‌دادند؛ یعنی تمایل بیشتری به دستیابی به اهداف بزرگ‌ مثل کمک به دیگران، برقراری عدالت اجتماعی و محافظت از محیط‌زیست داشتند. همچنین این شرکت‌کنندگان اظهار داشتند پس از آنکه به کودکان فکر کردند، همدلی بیشتری با بزرگسالان احساس کرده‌اند.

محققان در مطالعه دیگری که بر اساس این یافته‌ها انجام دادند متوجه شدند بزرگسالانی که می‌خواستند به موسسه خیریه حمایت از بیمارانِ دچار مشکل مغز استخوان کمک کنند، در حضور کودکان سخاوت بیشتری از خود نشان می‌دادند؛ اما وقتی هیچ کودکی در آن خیابان نبود و همه رهگذران بزرگسال بودند تقریباً هر 10 دقیقه کمک می‌کردند و هنگامی که کودکان حضور داشتند این میزان در هر 10 دقیقه 2 برابر می‌شد. این یافته‌ها حکایت از آن دارد که حضور کودکان می‌تواند بزرگسالان را ترغیب کند تا کمک بیشتری بکنند، حتی اگر آن کودکان جزو موسسه خیریه نباشند و تنها در آنجا حضور داشته باشند.