«اعتمادآنلاین» گزارش می‌دهد:
چرا طنز در مواقع بحرانی اهمیت پیدا می‌کند؟
بسیاری از ما در موقعیت‌های بسیار جدی موضوعی برای خندیدن پیدا کرده‌ایم. کارشناسان می‌گویند خندیدن در شرایط بحرانی باعث می‌شود ما آن مساله را کوچک بشماریم و بتوانیم با وضعیت موجود کنار آییم.
اعتمادآنلاین| مژده اصغرزاده- بیشتر ما در طول یک سال گذشته بیش از همیشه به خندیدن نیاز داشته‌ایم. آمارها نشان می‌دهد جست‌وجوی ژانر ترسناک در نت‌فلیکس در اوایل قرنطینه کاهش یافته و بازدید از استندآپ کمدی به طرز قابل ملاحظه‌ای افزایش پیدا کرده است.
به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از «The Conversation»، ما در این دوران جوک‌های زیادی درباره جلسات آنلاین، شست‌وشوی دست‌ها و کوتاه کردن موی خود و خانواده‌مان در خانه ساخته‌ایم؛ اما چه عاملی باعث می‌شود اضطراب ناشی از مرگ‌ومیر جای خود را به فرستادن ویدئوهای خنده‌دار راجع به کرونا بدهد؟
نویسنده این مقاله اذعان دارد با وجود اینکه مطالعات زیادی درباره خنده و کمدی انجام داده، هنوز هم از عملکردهای شگفت‌آور طنز متعجب می‌شود. لوسی ریفیلد در مورد کمدی در ایتالیا و عواقب سیاسی خنده در جنگ‌های دینی و پیشینه تاریخی تئوری‌های امروزی درباره طنز مطالعه کرده است. بیشتر تحقیقات او موارد جالب توجهی را از چگونگی جذابیت طنز در بحران نشان می‌دهد، اما این بیماری همه‌گیر حقیقتاً نقشی اساسی در افزایش حس طنز و فراگیر شدن کمدی در میان خانواده‌ها داشته است.
طنز در روم باستان
نیاز ما به خندیدن در مواقع فاجعه‌بار اصلاً جدید نیست. گلادیاتورها در روم باستان قبل از مرگ نقاشی‌های دیواری طنز بر دیوارها به جا می‌گذاشتند. همچنین یونانی‌های باستان به دنبال راهی بودند تا به بیماری‌های مهلک بخندند. نویسنده ایتالیایی، جیووانی بوکاچیو، در طول دوران بیماری همه‌گیر مرگ سیاه در سال 1348 در کتاب خود با عنوان صد قصه (Decameron) صد داستان به رشته تحریر درآورد که اغلب مایه طنز داشتند.
خودداری از توهین در قالب طنز نیز از همان روزگاران باستان رواج داشت. ارسطو در سال 335 پیش از میلاد توصیه کرد به چیزهای دردناک یا مخرب نخندید. کوینتیلیان، یکی از بزرگان روم، نیز در سال 95 میلادی بیان کرد که مرز باریکی بین خنده و تمسخر وجود دارد. این باور که طنز نباید به کسی صدمه بزند هنوز نیز رایج است و این مساله زمانی اهمیت می‌یابد که چیزی که به آن می‌خندیم موضوع حساسی باشد.
احترام به مرزی که بین خنده و تمسخر وجود دارد می‌تواند نقشی اساسی در کمک به ما برای نجات یافتن از میان یک فاجعه ایفا کند. تمایل ما به ایجاد طنز در موقعیت‌های جدی از همین مساله نشأت می‌گیرد؛ به خصوص وقتی که طنز باعث بهبود اوضاع جسمی و روحی‌مان شود.
چگونه طنز در بحران‌ها به ما کمک می‌کند؟
خنده ورزشی بسیار عالی است (صد بار خندیدن برابر 15 دقیقه کالری‌سوزی با دوچرخه محسوب می‌شود). به علاوه خندیدن باعث کاهش تنش در عضلات و تقویت گردش خون می‌شود. ترکیب ورزش و خنده در مواردی چون «یوگای خنده» نیز به طور قابل توجهی به درمان افسردگی کمک می‌کند. خنده موجب کاهش هورمون‌های استرس و افزایش اندورفین می‌شود. خندیدن حتی در مواقعی که در بحران به سر می‌بریم باعث می‌شود مغز ما برای مدت کوتاهی هم که شده از هزاران فکری که به آن دچاریم رهایی یابد. ما در بحران‌ها حس شوخ‌طبعی داریم زیرا داشتن احساس ترس و سردرگمی به طور همزمان برای ما دشوار است و بیشتر وقت‌ها ترکیب این 2 احساس سبب ایجاد هیجان می‌شود نه وحشت.
همچنین خنده ابزاری است که با آن می‌توانیم نگرانی خود را کاهش دهیم. شوخی با ترس، به خصوص در هنگام شیوع ویروس کرونا، می‌تواند این بیماری را قابل تحمل کند. کمدین‌ها به این پدیده «یافتن موضوع کمدی» می‌گویند. این اصطلاح با نظریه برتری (Superiority Theory) ارتباط دارد. ما می‌خندیم زیرا احساس برتری نسبت به چیز یا شخص دیگری داریم (مثلاً وقتی کسی روی پوست موز پا می‌گذارد و می‌افتد می‌خندیم زیرا خودمان این کار را نکرده‌ایم).
ما می‌خندیم زیرا حس می‌کنیم برتریم، چیزی ما را تهدید نمی‌کند یا کنترل اوضاع را به دست داریم. بنابراین شوخی کردن با ویروس کرونا احساس قدرت ما را نسبت به این ویروس افزایش می‌دهد و باعث کاهش اضطراب ما می‌شود. از سویی ساختن مطالب طنز می‌تواند مفید باشد چون این امکان را به ما می‌دهد تا درباره مشکلات خود صحبت کنیم و ترس‌هایمان را بیان کنیم.
شاید بسیاری از ما از اینکه به مطالب طنز درباره ویروس کرونا خندیده‌ایم احساس ناخوشایندی داشته‌ایم؛ اما بهتر است این مورد را به لیست نگرانی‌هایمان اضافه نکنیم. خندیدن مساله بسیار مهمی است و اگر به صورت مناسب به کار گرفته شود، می‌تواند یکی از بهترین و موثرترین ابزارهای مقابله با بحران باشد. طنز به ما کمک می‌کند با دیگران و حتی خودمان تعامل سالم‌تری برقرار کنیم و با اتفاقاتی که خارج از محدوده کنترل‌مان هستند کنار آییم.
دیدگاه تان را بنویسید