استرالیا تا 2024 کاوشگر خود را برای یافتن آب به ماه می‌فرستد

اعتمادآنلاین| مژده اصغرزاده- آژانس فضایی استرالیا ماه پیش اعلام کرد در نظر دارد بر اساس قراردادی که با ناسا دارد تا 2026 کاوشگر ساخت این کشور را به ماه بفرستد. این کاوشگر خاک حاوی اکسیژن را جمع‌آوری خواهد کرد که می‌توان از آن برای زندگی بشر بر کره ماه استفاده کرد.

به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از «The Conversation»، قرارداد با ناسا از خبرهای مهم بود، اما ماموریت جداگانه‌ای که شرکت‌های خصوصی در استرالیا و کانادا با همکاری دانشگاه فناوری سیدنی ترتیب داده‌اند استرالیا را به این سو می‌کشاند که بتواند تا اواسط 2024 از سطح ماه آب برداشت کند. اگر همه چیز بر اساس برنامه پیش برود، این کاوشگر اولین کاوشگری خواهد بود که تمام اجزای آن ساخت استرالیاست.

کاوش برای یافتن آب

این کاوشگر 10 کیلویی با ابعاد 60*60*50 بر فرودگر هاکوتو (Hakuto) که ساخته آی‌اسپیس است پرتاب می‌شود. هاکوتو روباتی اکتشافی است که در ژاپن ساخته شده. خود کاوشگر که ساخته‌ی آی‌اسپیس است یک بازوی روباتیک دارد که شرکت‌های خصوصی استارداست (کانادایی) و اکسپلور اسپیس در استرالیا آن را طراحی کرده‌اند.

این بازو با استفاده از دوربین‌ها و حسگرهایش می‌تواند داده‌های تصویری و لمسی با وضوح بالا را به مرکز کنترل در دانشگاه فناوری سیدنی بفرستد. همچنین قادر است اطلاعاتی را درباره ترکیب فیزیکی یا شیمیایی غبار، خاک و سنگ‌های ماه جمع‌آوری کند. دانشمندان دریافته‌اند که در خاک ماه آب وجود دارد، اما هنوز روشی برای استخراج آن پیدا نکرده‌اند.

اکنون معضل اصلی این است که بتوانیم مناطقی از ماه را که دارای منابعی از آب هستند کشف کنیم و از این آب برای استفاده انسان‌ها، پردازش نمونه، استخراج و رشد مواد غذایی بهره جوییم. با این کار می‌توانیم در ماه پایگاهی تاسیس کنیم که ایستگاه ترانزیتی برای اکتشافات فضایی آینده (از جمله ماموریت‌های ممکن در مریخ) باشد.

مواد موجود در ماه

اولین چالش هنگامی که فرودگر هاکوتو از زمین برخیزد این خواهد بود که مطمئن شویم این کاوشگر صحیح و سالم فرود خواهد آمد. این کاوشگر می‌بایست در محیطی خارق‌العاده بر سطح ماه فرود آید. مادامی که ماه دور خورشید می‌چرخد، مانند زمین روز و شب پدید می‌آید. اما طول یک روز در ماه 29.5 روز زمینی است و سطح دما در طول روز به شدت متغیر است و به 127 درجه در روز و -173 درجه در شب نیز می‌رسد.

کاوشگر و بازوی روباتیک باید در برابر آثار تشعشعات فضایی، لرزه‌های هنگام پرتاب، تلاطم موجود در پرتاب و فرود و قرار گرفتن در معرض غبار و آب مقاومت کنند. بازو نیز باید آن‌قدر سبک باشد که بتواند مانورهای پیشرفته مثل گرفتن و جمع‌آوری کردن سنگ‌های ماه را انجام دهد. آلومینیومی که در استرالیا مخصوص این کار ساخته شده مانع آسیب دیدن این بازو می‌شود.

هم‌اکنون گروه مسئول این مأموریت در حال پردازش آزمایش‌های مختلف روی بازوی روباتیک و یافتن بهترین راه برای ادغام آن با کاوشگر هستند. این کاوشگر در مرکز اکتشافات فضایی در نیوساوت‌ولز آزمایش خواهد شد.

این آزمایش شبیه آزمایشی که ناسا انجام داد می‌تواند شرایط فیزیکی و شیمیایی موجود در ماه را شبیه‌سازی کند. تعیین این مساله که آیا کاوشگر می‌تواند متحرک بماند و در فضاهای مختلف به عملکرد خود ادامه دهد امری بسیار ضروری است.

کاوشگر استرالیایی می‌تواند داده‌ها را ارسال کند تا مردم زمین با استفاده از واقعیت مجازی و دستکش‌های دارای حسگر راه رفتن روی ماه را تجربه کنند. داده‌های لمسی که به وسیله بازوی روباتیک جمع‌آوری می‌شود به ما امکان می‌دهد تا هر چیزی را که بازو در سطح ماه لمس می‌کند احساس کنیم. دانشمندان قصد دارند این تجربه را به رایگان روی اپلیکیشن قرار دهند و امیدوارند با این کار الهام‌بخش کاوش‌های فضایی نسل‌های آینده شوند.