فرار دختر 15 ساله از نگاه‌های هوس‌آلود شوهرعمه

نمی‌خواهم دختر فراری یا خیابانی نام بگیرم تا دیگران از من سوء استفاده کنند. من دختری بی پناه و سرگردان هستم که دیگر جایی برای زندگی ندارم به همین دلیل هم به  کلانتری آمدم تا مرا به خانه سبز بهزیستی تحویل بدهید چرا که می خواهم ...

به گزارش روزنامه خراسان، این ها بخشی از اظهارات دختری 15 ساله است. «راحله» به کلانتری طبرسی شمالی آمده بود تا از طریق قانونی راهی بهزیستی شود. این دختر نوجوان با بیان این که مادرم آرزو داشت من روزی دکتر بشوم! درباره قصه تلخ خود به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری گفت: اولین فرزند خانواده هستم و در مشهد به دنیا آمدم. اکنون نیز در کلاس هشتم تحصیل می کنم. پدرم پیک موتوری است و مادرم نیز خانه داری می کند اما ریشه اختلافات و بدبختی های ما از آن جایی آغاز شد که شوهر خاله ام شب هنگام دچار ایست قلبی شد و در خواب جان سپرد. از آن جایی که پدرم و برادرش با دو خواهر ازدواج کرده بودند و در واقع با یکدیگر باجناق هم بودند، مرگ عمویم روند زندگی ما را تغییر داد چرا که پدرم معتقد بود خاله ام موجب مرگ شوهرش شده است و همین موضوع به اختلافات شدید خانوادگی کشید. عمویم در امور ساختمانی و خرید و فروش مسکن فعالیت داشت به همین دلیل هم از اوضاع مالی خوبی برخوردار بود.

خلاصه بعد از مرگ عمو، خاله ام با فرد دیگری ازدواج کرد و به یکی از شهرهای مرزی خراسان رضوی رفت. این ماجرا اختلافات بین پدر و مادر من را شدت بخشید چرا که پدرم مدام به مادرم سرکوفت می زد که خواهرت با پول های برادرم به تفریح و خوشگذرانی می پردازد!

ماجرای ازدواج خاله ام خیلی برای پدرم سنگین بود و به هیچ وجه با این موضوع کنار نمی آمد. او مادرم را کتک می زد و همواره با توهین و فحاشی و نیش و کنایه های زشت او را آزار می داد. در این شرایط زندگی برای من و برادر کوچک ترم خیلی سخت شده بود تا این که پدرم به مصرف مواد مخدر رو آورد.

حالا  دیگر اوضاع زندگی ما کاملا به هم ریخته بود و پدر و مادرم قصد داشتند به صورت توافقی از یکدیگر جدا شوند ولی مادرم به خاطر من و برادرم باز هم سعی می کرد همین رشته باریک زندگی مشترک را حفظ کند ولی باز هم پدرم راضی نشد و تصمیم به طلاق گرفت. یک روز قبل از طلاق، مادرم نزد پدرم رفت و التماس کرد تا نزد من و برادرم بازگردد ولی پدرم رضایت نداد به همین دلیل هم یک ساعت بعد مادرم با قرص خودکشی کرد و از دنیا رفت. روزی که قرار بود او را به خاک بسپارند من خودم را روی پیکرش انداختم و خیلی گریه کردم اما دیگر سرنوشت ما این گونه رقم خورده بود. بعد از این ماجرا من و برادرم آواره منزل پدر بزرگ و عمه ها شدیم. آن زمان من فقط 11 سال داشتم اما خیلی چیزها را می فهمیدم. مادربزرگم هزینه مواد مخدر پدرم را می پرداخت ولی هر اشتباه کودکانه ما را هم به پدرم خبر می داد و او هم ما را کتک می زد!

حتی مدتی در منزل شوهر عمه ام احساس بدی داشتم. فکر می کردم از نگاه های هوس آلود او می ترسم، وقتی موضوع را به پدرم گفتم او به شدت مرا کتک زد که تهمت ناروا به شوهر عمه ام می زنم! به همین دلیل از منزل شوهر عمه ام فرار کردم و به خانه یکی از دوستانم رفتم و چند روز در منزل آن ها ماندم ولی بعد با کمک خانواده دوستم به کلانتری مصلی رفتیم و مرا تحویل دایی ام دادند. با وجود این پدرم دست بردار نبود و مدام با تلفن خانواده دایی ام را تهدید می کرد. دیگر جایی نداشتم به این خاطر دوباره به کلانتری طبرسی شمالی آمدم تا مرا تحویل بهزیستی بدهند تا روزی انسان موفقی شوم. دوست ندارم دختر فراری یا خیابانی نام بگیرم و دیگران از من سوء استفاده کنند...

گزارش روزنامه خراسان حاکی است با صدور دستوری ویژه از سوی سرهنگ قاسم همت آبادی (رئیس کلانتری طبرسی شمالی مشهد) زمینه های انتقال «راحله» به بهزیستی با هماهنگی های قضایی توسط مشاور و مددکار کلانتری فراهم شد تا این دختر نوجوان سرنوشت خود را رقم بزند!