جهانگیری کاندیدای بالقوه برای ریاست جمهوری 1400 است/ خروج از دولت می تواند بر عرصه سیاسی کشور به شدت تأثیرگذار باشد

اعتمادآنلاین| علی صوفی دبیرکل حزب پیش‌روی اصلاحات سفره اعتدال و اصلاح طلبی را از هم جدا توصیف می کند و می گوید: تنها نماد اصلاح طلبی در دولت جهانگیری است، خروجش از کابینه مشخص می کند نسبت آقای روحانی با اصلاح طلبان به کجا رسیده و چقدر ضعیف شده است. مهم‌ترین بخش‌های صحبت‌های صوفی به شرح زیر است:

*وقتی آقای جهانگیری می گوید «من اختیار عوض کردن منشی ام را هم ندارم» و ادامه می دهد «در دولت یازدهم هماهنگ کننده امور اقتصادی بودم ولی در دولت دوازدم، خود رئیس جمهور اختیار و کارها را در دست گرفت». در واقع معنای حرفش این می شود که اختیارات را از او گرفتند. به هر حال آقای روحانی و اطرافیانش دیگر نمی توانند با آقای جهانگیری کار کنند.

*آقای جهانگیری در مناظره نخست نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری درخشید و آقای روحانی را تحت الشعاع نظرات خودش قرار داد و خود را به عنوان کاندیدای اصلاح طلب هم مطرح کرد بنابراین چنین کسی برای امثال آقای واعظی دیگر قابل تحمل نخواهد بود.

*آقای کرباسچی به آقای جهانگیری نزدیک تر است لابد مسائلی را می داند که من از آنها خبر ندارم ولی به هر حال مدتی است که بحث تغییر کابینه توسط آقای رئیس جمهور و معاون اول او رسانه ای شده است. خود رئیس دفتر رئیس جمهور تأیید کرده و گفته «تغییراتی در راه است». بعد استیضاح ها هم باعث یکسری تغییرات شد بنابراین علت بیان این صحبت، فشار برای تغییر کابینه نبود. به هر حال عملکرد اقتصادی دولت بسیار بد ارزیابی می شود و آقای جهانگیری با این صحبت خواست پیام بدهد که نقشی در عملکرد اقتصادی دولت ندارد.

*اصلاح طلبان از دولت جدا هستند، فقط به صورت نمادین آقای جهانگیری به عنوان معاون اول آنجا حضور دارد، در حالیکه تمام اختیارات از او سلب شده است بنابراین خروج او از کابینه حتما به نفع خودش است، ضمن آنکه مشخص می شود نسبت آقای روحانی با اصلاح طلبان به کجا رسیده است و چقدر ضعیف شده است.

*اصلاح طلبان شامل یکسری چهره های سرشناس مثل آقای خاتمی، آقای عارف و عبدالله نوری و احزاب با سرمایه های اجتماعی بزرگ هستند، طبعا احزاب دنبال این هستند که بتوانند قدرت و سهم بیشتری در دولت داشته باشند. آنها احتمالا به آقای جهانگیری به عنوان تنها مرجع اصلاح طلب حاضر در دولت مراجعاتی داشتند و حتما هم درخواست هایی داشتند که به نظر من طبیعی است.

*من این حرف را قبول ندارم که آقای جهانگیری چهره سوخته است. آقای جهانگیری در دولت سوخته است اما آقای جهانگیری چهره سوخته ای نیست، او مواضع شفافی در زمان انتخابات ریاست جمهوری داشت، شخصیت شناخته شده و صاحب نظری است و کاندیدای ریاست جمهوری هم بود و الان هم یک کاندیدای بالقوه برای ریاست جمهوری 1400 است. آقای جهانگیری اگر از دولت خارج شود خیلی راحت تر می تواند مواضع خودش را بیان کند و روشنگری و شفاف سازی کند، حتی می تواند بر عملکرد آقای روحانی تأثیر بگذارد. به عبارت دیگر اگر از دولت خارج شود بیشتر می تواند تأثیر بگذارد تا به این شکلی که در داخل دولت حضور دارد. در مجموع او با خروج از دولت می تواند بر عرصه سیاسی کشور به شدت تأثیرگذار باشد و فعال تر از الان ظاهر شود.

*این گزاره را قبول ندارم که اصلاح طلبان می خواستند آقای عارف را بلااثر کنند. خیر، چنین اراده ای وجود نداشته که آقای عارف در جریان اصلاحات بلااثر شود چون آقای عارف به وسیله اصلاح طلبان در رأس شورای عالی سیاست گذاری قرار گرفت، نفر اول لیست اصلاح طلبان در انتخابات مجلس شورای اسلامی بود و بعد هم به پارلمان رفت رئیس فراکسیون اصلاح طلبان در مجلس شد بنابراین اصلاح طلبان هر جا لازم بود آقای عارف را در صدر نشاندند. اگر اعتبار آقای عارف نسبت به گذشته کم شده است به عملکرد خودش برمی گردد و اصلا ربطی به اصلاح طلبان ندارد. آقای جهانگیری طبعا یک چهره مطرح اصلاح طلب است و عملکردش در دولت یازدهم خیلی خوب بود. در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال 96 هم به خواست اصلاح طلبان کنار رفت و آقای روحانی مورد حمایت قرار گرفت بنابراین دلیلی ندارد که اصلاح طلبان بخواهند آقای جهانگیری را تضعیف کنند.

*اصلا فضای امروز سیاسی شبیه 81 تا 84 نیست. ضمن آنکه عملکرد دولت آقای خاتمی باعث روی کارآمدن احمدی نژاد نشد. هنوز در میان دولت ها، بالاترین عملکرد مربوط به دولت آقای خاتمی است و مردم آرزو می کنند به آن دوران برگردند.

*اصلاح طلبان سال 76 پیروز انتخابات ریاست جمهوری شدند. دو سال بعد، اکثریت کرسی های مجلس ششم را در اختیار گرفتند و سپس در انتخابات شورای شهر به پیروزی رسیدند. این پیروزی ها ادامه یافت و آقای خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری سال 80 رأی بالاتری آورد. اصلاح طلبان بر اثر این پیروزی ها مغرور و از واقعیت های جامعه غافل شدند و شروع به وزن کشی کردند. تداوم وزن کشی ها به آنجا رسید که 4 کاندیدا در انتخابات ریاست جمهوری سال 84 به صحنه آوردند. در واقع وزن کشی های سیاسی اصلاح طلبان را زمین زد. به عبارت دیگر عامل شکست اصلاح طلبان خود اصلاح طلبان بودند اما الان این طور نیست چون یک وفاقی بین اصلاح طلبان وجود دارد.

*الان شورای عالی سیاستگذاری سوم هم اعلام موجودیت کرد و در جلسه یکشنبه شورای هماهنگی جبهه اصلاحات با همه انتقادهایی که به عملکرد شورای عالی سیاستگذاری دوم وجود داشت و ایراداتی که به شورای عالی سیاستگذاری سوم وارد کرد، در نهایت وقتی کار به رأی گیری رسید، از 15 رأی مأخوذه 14 رأی موافق همکاری شورای هماهنگی اصلاحات با شورای عالی سیاستگذاری بودند که این اتفاق نسبت به گذشته بی سابقه بود. الان اختلافی بین اصلاح طلبان وجود ندارد، آن پروژه اختلاف افکنی هم کاملا شکست خورده است. البته انتقادهایی ممکن است بین اصلاح طلبان وجود داشته باشد اما کاملا با درک اوضاع در جهت وحدت دارند حرکت می کنند. من خودم چشم اندازی که می بینم این نیست که اصلاح طلبان بخواهند به جان هم بیفتند اما از عملکرد مجموعه های برآمده از لیست اصلاح طلبان، عامل رویگردانی مردم رویگردان از صندوق های رأی شده و این یک واقعیت است. پاشنه آشیل اصلاح طلبان رویگردانی مردم از صندوق های رأی است. برای همین آقای جهانگیری اگر بخواهد از دولت خارج شود این پیام را به مردم می دهد که مردم بدانند آنچه عملکرد دولت محسوب می شود مربوط به اصلاح طلبان نیست. اصلاح طلبان معترضند و امکان دارد به کل راه شان را از آقای روحانی جدا کنند. در مجموع من اوضاع را مثل سال های 81 تا 84 نمی بینم ولی تنها خطری که وجود دارد این است که مردم هم مثل گذشته نیستند. دیگر امیدی به انتخاب های خود در گذشته ندارند و در واقع امیدشان به صندوق های رأی بسیار کم شده است.