کتاب‌سوزی میراث جاهلان جنایتکار غزنوی، سلجوقی، مغول‌ها و صلیبی‌های قرون وسطی است/ حرکت تبریزیان مخالف تعالیم دینی و اسلامی در خصوص جایگاه و اهمیت علم است/ حتی اگر با علم و دانش کسی مخالف باشیم، حق نداریم کتابش را بسوزانیم/ دین اسلام به ما آموخته در بحث یا

اعتمادآنلاین| این روزها ویدئویی در فضای مجازی دست به دست می‌شود که در آن عباس تبریزیان ، فردی که خود را متخصص طب اسلامی می‌داند و لباس روحانیت بر تن دارد، کتاب «اصول طب داخلی هاریسون» را که یکی از منابع مهم علم پزشکی در دانشگاه‌ها محسوب می‌شود می‌سوزاند.

این ویدئو واکنش‌های گسترده‌ای نه تنها در فضای مجازی و بین افکار عمومی که در میان علمای حوزوی و استادان دانشگاهی در پی داشته است.

محمدجواد باقری ارومی، امام‌جمعه اسالم، طی یادداشتی که در اختیار اعتمادآنلاین گذاشت، درباره این کتاب‌سوزی به اظهارنظر پرداخته است. متن یادداشت باقری ارومی را در ادامه می‌خوانید:

«علم به عنوان صفت ذاتی حقیقی خداوند از مهم‌ترین و باارزش‌ترین مسائلی است که بشر در طول دوران حیات خود بر اساس تعلیمات آسمانی و دینی یا بر اثر کنکاش و تجربه خود طعم شیرین آن را چشیده و به آن دست یافته است.

ارزش و جایگاه علم و علم‌آموزی در همه ادیان و به خصوص در دین مبین اسلام برای ما روشن و آشکار است. آیات متعدد قرآن و احادیث فراوان از اهل بیت(ع) بر این موضوع تاکید دارند، تا جایی که فرا گرفتن آن بر هر مرد و زن مسلمانی واجب و بهشت مشتاق طالب علم و جوینده دانش است. البته باید حواس‌مان به خوبی جمع باشد که هر چقدر هم در دریای ژرف و عمیق علم غور و غوص بزنیم تازه به اندازه‌ای اندک از علمی که خداوند در اختیار بشر قرار داده است دست می‌یابیم. همان‌طور که در آیه 85 سوره مبارکه إسراء فرموده است: «وَمَا أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلاً.»

علم همواره در قرآن کریم بعد از تزکیه آورده شده است: «یُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ/ جمعه آیه 2»؛ یعنی اول باید ظرف وجود خودت را پاک کنی و دل را از تکبر و هواهای نفسانی خالی کنی تا علم که نور الهی است در دلت جا بگیرد. اگر این‌جور نبود حتی اگر به آن علم هم دست پیدا کنی، نمی‌توانی سودمند باشی و آن موقع می‌شود «علم لاینفع» که در دعاهای دینی از شر آن به خدا پناه می‌بریم. «اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ ...وَ مِنْ عِلْمٍ لاَ یَنْفَعُ» و بدتر از این، زمانی است که علم را وسیله مباهات یا تفاخر یا وسیله‌ای برای کسب نیت‌های مادی و منافع دنیوی قرار دهیم که دچار یک تکبر و غرور کاذب می‌شویم و مصداق «اَلْعِلْمُ هُوَ ألْحِجَابُ الأکْبَرِ» خواهد بود که مانع قرب و نزدیکی به خداوند می‌گردد و چه سرنوشت شوم و جایگاه بدی در دوزخ در انتظار آن شخص خواهد بود که در اخبار و روایات فراوان به آن اشاره شده است.

اما اتفاقی که اخیراً تحت عنوان کتاب‌سوزی توسط یک روحانی، که تبحری هم در علم طب داشته است، رخ داده و فیلم آن در فضای مجازی به سرعت دست به دست می‌شود یقیناً مخالف تعالیم دینی و اسلامی در خصوص جایگاه و اهمیت علم است. این اقدام در دوران ما که عصر ارتباطات و پیشرفت تکنولوژی است، مطمئناً مورد پذیرش نیست. حتی اگر ما با علم و دانش کسی هم مخالف باشیم، حق نداریم به او اهانت کنیم یا کتابش را بسوزانیم. دینی که پیامبر آن را برای آزادی اسیران جنگ بدر شرط می‌گذارد که هر مشرک که 10 کودک مسلمان را خواندن و نوشتن بیاموزد آزاد می‌شود؛ دینی که جانشین پیامبر آن یعنی امیرالمومنین علی (ع) در میدان جنگ برای پاسخ به سوال یک دشمن شمشیر بر زمین می‌نهد تا جواب علمی او را بدهد؛ دینی که امام باقر(ع) و امام صادق(ع) آن را با راه‌اندازی مکتب علمی گسترش دادند و حتی در برخورد با مخالفان و مدعیان با سعه‌صدر به گفت‌وگو و رد و نقض علمی آرای طرف پرداختند؛ دینی که امام رضا (ع) و امام جواد (ع) در مناظره با نمایندگان ادیان حتی با کتاب و زبان خودشان به آنها پاسخ دادند، یقیناً کتاب نمی‌سوزاند.

ما در دین اسلام آموخته‌ایم که «ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ»؛ اگر با کسی هم بحث یا مناظره علمی داریم، با «جدال احسن» با او صحبت کنیم و سخن بگوییم. اگر ادعایش باطل یا مضر به بشریت است، با دلیل علمی آن را نقض و رد کنیم، نه اینکه کتاب او را در منقل آتش بیندازیم. کتاب‌سوزی میراث جاهلان جنایتکار غزنوی، سلجوقی، مغول‌ها و صلیبی‌های قرون وسطی و امثال کسروی‌های روشنفکرنما و کشیش آمریکایی تری جونز است.»