علیرضا زاکانی مهم‌ترین گزینه هدایت فراکسیون اکثریت است؟
زاکانی در شرایطی خود را برای رسمیت‌بخشی به ریاستش بر فراکسیون اکثریت پارلمان آماده می‌کند که گزینه مطلوبش را به ریاست مجلس رسانده و تحولات در انتخابات هیات‌رئیسه و همچنین انتخاب رئیس دیوان محاسبات را به نحوی از طریق فراکسیون اکثریت مدیریت کرده که عملا هیچ یک از کرسی‌های کلیدی -بدون آنکه او بخواهد- تعیین تکلیف نشده است.
اعتمادآنلاین| درست 5 سال پیش، تابستان 94 زمانی که شاید بهترین روزهای عمر سیاسی حسن روحانی و دولتش بود و پیرو امضای برجام با 6 قدرت جهانی، بسیاری از حامیان دولت و البته افکار عمومی بیش از هر زمان به گشایش‌های اقتصادی ناشی از امضای این توافق چندجانبه بودند، علیرضا زاکانی به عنوان یکی از 30 نماینده وقت پایتخت در مجلس، همراه با گروهی که همان روزها و ماه‌ها به «دلواپسان» معروف شدند، نگاهی متفاوت به برجام داشتند و باورشان این بود این سند به نفع مملکت که نیست، هیچ، زیان‌آفرین نیز هست و حتی برخی از این جماعت دلواپس، آن را مصداق «خیانت به ملت و مملکت» می‌دانستند. زاکانی البته موضعی نسبتا معتدل‌تر داشت که باتوجه به آنکه او آن زمان، به نحوی نخستین سمت مهم خود را در دوران و کارنامه سیاسی‌اش تجربه می‌کرد، طبیعی می‌نمود. زاکانی آن روزها، درحالی که یک سال پایانی سومین دوره حضورش در مجلس را پشت سرمی‌گذاشت در بزنگاهی تاریخی، به ریاست کمیسیون ویژه بررسی برجام را برعهده گرفته بود و در جمعی 15 نفره که اکثریت مطلق آن را همفکرانش تشکیل می‌دادند، باید به نحوی کار بررسی برجام در پارلمان را مدیریت می‌کرد که باتوجه به انبوه موافقان توافق هسته‌ای بیرون پارلمان و اکثریت مخالف این توافق درون پارلمان و البته درون این کمیسیون ویژه، این شائبه ایجاد نشود که او از جایگاه ریاست سوءاستفاده کرده است. صندلی ریاست آن کمیسیون برای زاکانی، بیش از اینها ارزش داشت اما بیراه نیست اگر بگوییم درنهایت عنان کار از دستانش خارج شد؛ به‌ویژه وقتی به یاد بیاوریم که زاکانی چطور یکی از آن روزهای برجامی مجلس نهم، به طور خودجوش و بدون برنامه قبلی در راهروهای کم‌نور مجلس با مسعود پزشکیان به مناظره نشست و چگونه بی‌توجه به آنکه او رییس کمیسیون ویژه است و پزشکیان یک عضو معمولی این کمیسیون که ازقضا در اقلیت نیز قرار دارد، مقابل دوربین‌های صدا و سیما و جمعی از خبرنگاران پارلمانی علیه برجام و دولت سخن گفت.
هر چه بود آن مواضع و حوادث دیگر مجلس نهم، شاید از مهم‌ترین دلایلی بود که اسفند همان سال 94، زاکانی و همفکرانش دیگر موفق به جلب آرای عمومی نشدند و ناگزیر، 4 سال درحالی بیرون گود نشستند که اصلاح‌طلبان با کلیدواژه «امید» میدان‌دار بودند. زاکانی اما در این 4 سال، اگر‌چه بیرون گود بود، شاید حتی بیش از آن 12 سالی که از آغاز مجلس هفتم تا پایان دوره نهم، به عنوان نماینده مجلس درگیر کار و بار عالم سیاست بود، خود را بالا کشید. تحولی که حالا با آغاز به کار مجلس یازدهم، بروز و ظهور یافته اما شاید نشانه‌های آن را می‌شد از حدود یک سال پیش از انتخابات اسفندماه 98 پی گرفت. زمانی که زاکانی با نوعی بازسازی چهره سیاسی و به اصطلاح ری‌برندینگ خود به مرد مبارزه با فساد، آن هم بی‌توجه به مناسبات جناحی تبدیل شد و در این مسیر، به سراغ دانه‌درشت‌هایی چون اکبر طبری، معاون صادق آملی‌لاریجانی اصولگرا رفت و جالب آنکه در مناظره‌ای با مصطفی تاجزاده، معاون سیاسی وزارت کشور دولت اصلاحات و از چهره‌های برجسته جناح چپ، از این مفسد اقتصادی نام برد تا به اصطلاح با یک تیر دو نشان زده باشد؛ هم مبارزه با مفاسد دانه‌درشت‌ها و هم معرفی خود در سطح
یک سیاستمدار درجه یک همچون تاجزاده!
زاکانی البته حالا موفق‌تر از اینهاست. او حالا در شرایطی خود را برای برداشتن آخرین گام در مدیریت مجلس یازدهم و رسمیت‌بخشی به ریاستش بر فراکسیون اکثریت پارلمان آماده می‌کند که گزینه مطلوبش را به ریاست مجلس رسانده و تحولات در انتخابات هیات‌رییسه مجلس و همچنین انتخاب رییس دیوان محاسبات را به نحوی از طریق فراکسیون اکثریت مدیریت کرده که عملا هیچ یک از کرسی‌های کلیدی -بدون آنکه او بخواهد- تعیین تکلیف نشده است، آن‌‌هم در حالی که خود را رسما درگیر این بازیسازی‌ها نکرده و حالا در شرایطی با یک قیام و قعود در نشست فراکسیون اکثریت، رییس این فراکسیون بوده و تمامی مراحل حساس آغاز به کار مجلس یازدهم را تمشیت کرده که حالا در پایان راه، ریاست مرکز پژوهش‌ها را نیز برعهده دارد.
جبار کوچکی‌نژاد، نماینده رشت در مجلس که دیروز در گفت‌وگویی با نامه‌نیوز، از نامشخص بودن رییس فراکسیون اکثریت سخن گفته و از پاسخ قطعی به احتمال ریاست گزینه‌هایی چون قالیباف، حاجی‌بابایی، نیکزاد و البته زاکانی طفره رفته و حتی گفته باتوجه به ریاست زاکانی بر مرکز پژوهش‌ها، احتمال ریاستش بر فراکسیون اکثریت چندان زیاد نیست اما نگاهی به چند دوره اخیر مجلس، ازقضا نشان می‌دهد که اتفاقا هم در مجلس دهم و به‌خصوص در مجلس نهم، رییس مرکز پژوهش‌ها و فراکسیون اکثریت یک نفر بوده؛ کاظم جلالی. نماینده‌ای که به یار شماره یک علی لاریجانی در مجالس قبل شناخته می‌شد و جالب آنکه امروز در مجلس یازدهم نیز اگر بخواهیم از نفر اول یاران قالیباف نام ببریم، احتمالا زاکانی ازجمله مهم‌ترین گزینه‌هاست.
منبع: روزنامه اعتماد
دیدگاه تان را بنویسید