محمدعلی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در یادداشتی نوشت:
سرنوشت سیاست‌ورزی در فضای مجازی
فعال سیاسی اصلاح‌طلب در یادداشتی نوشت: سد راه سیاست‌ورزی، کلِ جامعه جوان را به‌سمت فرهنگِ بی‌هویتی کشاند که بستر آن فضای مجازی بود. بی‌هویتی فرهنگی و دوری از سیاست نتیجه رفتار تصمیم‌گیرانی بود که نگاه غالب‌شان امنیتی بود.
اعتمادآنلاین| محمدعلی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در یادداشتی نوشت: سیاست، دوران گوناگونی در فضای مجازی پشت سر گذاشته است. از دو دهه پیش که در ایران اینترنت شروع به فراگیری کرد و با سرعتی سرسام‌آور در همه سطوح سنی و فرهنگی فراگیر شد، چالش این فضا با سیاست همواره وجود داشته است. حکومت‌ها پیش از فضای مجازی سرنخ همه ارتباطات را دست خود داشتند. اصلا قوام حکومت‌ها به‌خصوص کشورهای چپ مثل اتحاد جماهیر شوروی و اقمارش، روزنامه‌های میلیونی بود که مطالب سیاسی آن از دفتر سیاسی حزب نوشته می‌شد و به عنوان دستورالعمل و بولتن داخلی حزب در همه جای کشور پخش می‌شد و هواداران حزب از رسانه می‌فهمیدند چگونه بیندیشند یا عمل کنند. حتی در حوزه فرهنگ و کتاب و سانسور توانایی فراوانی بود که حکومت‌ها اگر می‌خواستند، می‌توانستند تنها کتاب‌های مورد نظر خود را به خورد خوانندگان بدهند و سیاست موردپسند خود را اعمال کنند. دلیل همه اینها، آن بود که مرز ورود اطلاعات و فرهنگ، زمینی بود و مرزبانان می‌توانستند جلوی رفت و آمد و ورود و خروج اطلاعات را به‌صورت فیزیکی در اختیار داشته باشند.
انقلاب ارتباطات اما همه معادلات حکومت‌داری را به هم زد. حاکمان همچنان علاقه‌مند بودند که مدیریت اطلاع‌رسانی و فرهنگ را دراختیار داشته باشند اما مسیر ورود اطلاعات از مرزهای فیزیکی به‌سمت آسمان چرخید و از روی ماهواره‌ها و بدون اجازه کسی خودش را به آحاد بشر رساند. در ایران هم چنین اتفاقی افتاد. ابتدا به‌دلیل عدم باور مسوولان و باز شدن ناگهانی فضا، سیاست محورِ اصلی این جنگ و گریز شد. ممنوعیت ماهواره و اینترنت در دستورکار قرار گرفت. به همین دلیل فشار سیاسی بر فضای مجازی بیشتر شد. سن ورود اسمارت‌فون‌ها (تلفن‌های همراه هوشمند و چندکاره) به حوزه افراد روزبه‌روز کمتر شد. در این فضای فراگیر، مباحث گوناگون ورود کردند اما سیاست، ابتدا پررنگ‌تر بود. به عبارتی سال‌های اولیه فضای مجازی، سیاست محور اصلی این فضا بود اما سیاست در فضای مجازی تابعی ازسیاست‌ورزی در فضای حقیقی است. دهه 70 و دوران اصلاحات که آغاز رشد، دنیای مجازی بود به‌دلیل آزادی‌های به وجود آمده سیاست، تسخیرکننده اصلی این فضا بود. دوران بعد که تغییرات اساسی در سیاستگذاری کشور صورت گرفت، موج مخالفت‌ها و نیز موافقت‌ها با دولت به درون این فضا راه یافت و مسائل از
اعتدال خارج شد. بیشتررویارویی سیاست در فضای مجازی بود. دقیقا مثل فضای حقیقی. هیچ‌وقت سیاست در فضای مجازی بدون ارتباط با واقعیت‌های فضای حقیقی نبوده است. به این دلیل که مجازات سیاست‌ورزی حقیقی و مجازی تقریبا مثل هم بود. پس از سرخوردگی‌ها و فضای امنیتی دهه گذشته به همان نسبت سیاست در فضای مجازی هم کم‌رنگ شد. این نه به نفع حکومت بود و نه به نفع فرهنگ و نه به نفع جامعه؛ چون موج خسته‌شده از سیاست یا سرخورده از سیاست، مسیرهای مستقل فرهنگی را برای خود انتخاب کردند و غرق در فرهنگ و جامعه‌ای شدند که هیچ سنخیتی با فرهنگ و دین و هویت ایرانی و اسلامی نداشت. در حقیقت سد راه سیاست‌ورزی، کلِ جامعه جوان را به‌سمت فرهنگِ بی‌هویتی کشاند که بستر آن فضای مجازی بود. بی‌هویتی فرهنگی و دوری از سیاست نتیجه رفتار تصمیم‌گیرانی بود که نگاه غالب‌شان امنیتی بود.
منبع: روزنامه اعتماد
دیدگاه تان را بنویسید