از ایران با «حاج قاسم» تا قلب اسراییل+ عکس / همه چیز درباره موشک جدید بالستیک

اعتمادآنلاین| ازجمله دستاوردهای مهمی که روز پنجشنبه 30 مرداد ماه در حوزه محصولات دفاعی ساخت وزارت دفاع رونمایی شد، موشک بالستیک راهکنشی (تاکتیکی) «قاسم» بود که به یاد سردار شهید حاج قاسم سلیمانی نامکذاری شده است و در واقع آخرین محصول موشکی رونمایی شده کشور در دسته موشک‌های زمین به زمین بالستیک محسوب می‌شود.

این موشک دارای سوخت جامد ترکیبی بوده و به صورت مایل پرتاب می‌شود. مشخصات کلی این موشک به شرح زیر است:

طول: 11 متر

جرم: حدود 7 تُن

وزن: سرجنگی 500 کیلوگرم

نوع سرجنگی: جدا شونده و هدایت پذیر تا انتهای مسیر (قابلیت نقطه زنی)

سرعت ورود به جو: 12 ماخ

سرعت اصابت به زمین: 5 ماخ

برد: 1400 کیلومتر

این مشخصات، موشک قاسم را یک موشک قدرتمند نشان می دهد که سرجنگی آن قابلیت انهدام اهداف محافظت شده با سطوح مقاوم بتنی را نیز به راحتی دارد. به گفته مسئولان، بُرد این موشک قابل افزایش تا حدود 1700 الی 1800 کیلومتر است.

مشخصات ظاهری

موشک قاسم از یک مرحله پیشران سوخت جامد برخوردار است که در داخل بدنه استوانه‌ای همچون سایر موشک‌های بالستیک قرار گرفته است. بالک های پایدارساز در انتهای بدنه و سرجنگی جدا شونده مجهز به بالک های کنترلی با قطری کمتر از قطر بدنه از دیگر شاخصه های این موشک است.

طول بدنه 11 متری و قطر بدنه حدود 85 تا 95 سانتیمتری این موشک جدید آن را در رده موشک هایی با نسبت طول به قطر کمتر همچون موشک خرمشهر قرار می دهد. این عدد برای موشک قاسم در حدود 11.6 تا 12.4 قابل تخمین است.

کاهش نسبت طول به قطر موشک که به آن نسبت لاغری یا Slenderness ratio نیز گفته می شود، مزیت هایی برای صلبیت بیشتر سازه موشک و کاستن از کمانش‌های موضعی (buckling) به همراه داشته و در نتیجه می توان برای رسیدن به قابلیت های سازه ای مشخص، تا حدودی وزن سازه را نیز کاهش داد.

نکته مهم دیگری که با نگاهی به منابع علمی می توان دریافت، این است که موشکی با نسبت طول به قطر کمتر، برای پرواز در سرعت های بالا مناسب‌تر است. البته قطر بیشتر سبب افزایش نیروی پسا در فاز اوجگیری نیز می‌شود که با پیشران قوی تر قابل جبران است؛ پیشرانی که بدنه بزرگتر موشک جدید جای کافی برای قرار گرفتن آن را دارد.

موشک «قاسم» پس از قسمت پیشران، با یک بخش واسطه تطبیق دهنده قطر، به بخش سرجنگی متصل می شود. به نظر می‌رسد علت استفاده از این بخش تطبیق قطر، مشابه علت به کارگیری بخش مشابهی در موشک های بالستیک «قیام» و «قدر» و «سجیل» باشد یعنی استفاده از یک سرجنگی موجود و عدم طراحی یک سرجنگی جدید با قطر مشابه موشک جدید.

در واقع، در صورت موجود بودن یک سرجنگی با قابلیت های مطلوب عملیاتی، اساساً اقدام به طراحی جدید، سبب اتلاف منابع شده و در عوض استفاده از سرجنگی‌ای که قبلاً طراحی، آزمایش و تولید شده سبب کاهش قابل توجه هزینه های تحقیق و توسعه می شود.

بالا: موشک حاج قاسم - پایین: موشک ذوالقار

نوک دماغه این سرجنگی -که نوک تیز نبوده و دارای زاویه انحنای زیاد است- همچون موشک های هایپرسونیک «ذوالفقار» و «دزفول» برای مقابله با گرمایش آیرودینامیکی با این زاویه ساخته شده و به علاوه از یک ماده فناشونده گرافیتی نیز در نوک آن استفاده شده است.

اندازه گیری‌ها نشان می دهد که قطر قسمت پایه سرجنگی موشک «قاسم» مشابه موشک «ذوالفقار» بوده و این امر گمانه استفاده از همان سرجنگی را روی موشک جدید تقویت می کند. در غیر اینصورت، لزومی نداشت قطر پایه سرجنگی از قطر بدنه کوچک‌تر باشد.

همچنین احتمالاً همچون سرجنگی موشک «ذوالفقار» یک رانشگر در داخل سرجنگی قرار گرفته که پس از جدا شدن از پیشران مرحله اول به کار می افتد. در تصاویر اصابت سرجنگی موشک «قاسم» به نظر می رسد که این رانشگر هنوز در حال کار است.

مهمترین وجه تمایز موشک «قاسم»، استفاده از یک طراحی جدید و تا حدود زیادی منحصر به فرد در بین موشک های بالستیک و آن هم استفاده از 8 بالک ثابت پایدارساز در انتهای بدنه است.

در موشک‌های خانواده فاتح، چهار بالک پایدارساز و چهار بالک مثلثی کوچکتر در جلوی پایدارسازها، در حکم شناسنامه ظاهری این موشک ها هستند. اما در موشک جدید از بالک های مثلثی کوچک خبری نیست و تعداد بالک های پایدارساز نیز از 4 به 8 عدد افزایش یافته است.

این امر قطعاً برای تأمین نیروی کافی برای پایدارسازی بدون افزایش بیشتر مساحت بالک های پایدارساز صورت گرفته است. در واقع خود این بالک ها نیز دارای طراحی مشابه نمونه مورد استفاده از نسل فاتح هستند که باز هم سبب کاهش زمان و هزینه توسعه موشک شده اما تعداد آنها و دوماً زوایای چیده شدن آنها به دور بدنه متفاوت از قبل شده است که یک تغییر در طراحی به شمار می رود.

استفاده از 8 بالک پایدارساز در این رده از موشک ها تقریباً منحصر به فرد است. با توجه به کاهش طول موشک و کاهش فاصله بالک های انتهای بدنه با مرکز جرم، احتمالاً نیاز به سطح بیشتری برای پایدارسازی بوده اما متخصصان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع به جای افزایش مساحت بالکهای چهارتایی -که هم مشکلات انبارداری، حمل و نقل و نصب موشک روی سکو را به دنبال داشته و هم نیازمند صرف هزینه و زمان برای طراحی و شبیه سازی مجدد است- اقدام به افزایش تعداد بالکها کرده‌اند.

ویژگی‌های عملیاتی

موشک «قاسم» پس از موشک های «دزفول» با برد 1000 و «ذوالفقار» با برد 700 کیلومتر، دوربردترین موشک بالستیک سوخت جامد تاکتیکی کشور است. (لازم به ذکر است که موشک دو مرحله ای سجیل با برد 2000 کیلومتر در رده موشک های برد بلند و راهبردی قرار می گیرد.)

در واقع صنعت دفاعی کشور مسیری را که با موشک های «فاتح-110» با برد 300 کیلومتر، «فاتح-313» با برد 500 کیلومتر و سپس «ذوالفقار» با برد 700 کیلومتر طی کرده است، امروز و در کمتر از 4 سال پس از موشک «ذوالفقار»، با یک افزایش 100 درصدی در برد ادامه داده است.

موشک «قاسم» با برد 1400 کیلومتر را می توان اولین موشک بالستیک تاکتیکی و سوخت جامد ایرانی دانست که براحتی توان رسیدن به سرزمین‌های اشغالی را دارد.

پیش از این، موشک «دزفول» با برد 1000 کیلومتر در صورت شلیک از برخی نقاط مرزی -که خود مشکلاتی در زمینه عملیاتی به دنبال داشت- می توانست برخی نقاط محدود در سرزمین های اشغالی را هدف قرار دهد ولی امروز با موشک جدید «قاسم» به راحتی می توان از عمق بیشتری از خاک کشور، هر نقطه از سرزمین های اشغالی را که محل استقرار صهیونیست هاست با دقت کم نظیری هدف قرار داد.

شلیک از عمق مطمئن از داخل خاک کشور، امکان شناسایی موشک پیش از پرتاب را بسیار کاهش داده و همچنین فرصت کمتری به سامانه های دفاع موشکی دشمن برای واکنش احتمالی می دهد. اما در این مرحله نیز سرجنگی جدا شونده موشک «قاسم» -که بازتاب راداری بسیار کمتری نسبت به بدنه دارد- و نیز سرعت بالای آن در ورود به جو، کار دفاع را برای سامانه های موشکی دشمن بسیار سخت کرده و ضریب موفقیت حمله موشکی را به میزان چشمگیری بالا می برد.

لازم به ذکر است که اگر گمانه زنی انجام شده در این گزارش در مورد یکسان بودن سرجنگی موشک جدید با موشک «ذوالفقار» صحیح باشد، پس سرجنگی مورد استفاده در موشک «قاسم»، آزمون واقعی عملیاتی را نیز دو بار و در حمله به مواضع داعش در سوریه به خوبی پس داده است.

صرف نظر از امکان افزایش برد موشک «قاسم» به برد 1800 کیلومتر، این موشک با توجه به ابعاد و وزن بسیار کمتر نسبت به موشک «سجیل»، عملکرد تاکتیکی و لجستیکی بهتری نیز دارد که امر اختفاء پیش از شلیک و سرعت بالاتر فرایند شلیک را به واسطه عدم نیاز به عمودسازی موشک و تثبت آن در این حالت به ارمغان می آورد. قابلیت هدایت سرجنگی تا نقطه اصابت به واسطه بالک های کنترلی آیرودینامیکی نیز امری تثبیت شده در این موشک است.

همانطور که اشاره شد، موشک «قاسم» به واسطه سرعت بالای ورود به جو در مقایسه با موشک‌های با برد مشابه و نیز سرعت هایپرسونیک 5 ماخ در لحظه اصابت، شانس سامانه های دفاع موشکی دشمن را برای رهگیری موفق و انهدام خود بسیار کاهش داده است.

در حالی این موشک به برد 2 برابر موشک «ذوالفقار» دست یافته که طول آن نسب به «ذوالفقار» تنها 70 سانتیمتر بیشتر است و این امر سبب می شود تا از پرتابگرهایی با طول بیشتر بی نیاز بوده و از نظر قابلیت اختفاء و لجستیک و جابجایی های راهکنشی (تاکتیکی) نیز موشک «قاسم» عملکرد مناسبی داشته باشد.

محاسبات مقدماتی نشان می‌دهد که ویژگی‌های سرعتی این موشک در محدوده خارج از جو، می تواند آن را به گزینه مطلوبی برای ایفای نقش ضد ماهواره تا ارتفاع مداری زیر 600 کیلومتر نیز در آینده بدل کند که پرداختن به آن از حوصله این مطلب خارج است.

منبع: تسنیم