ایران قربانی تروریسم دولتی؛ مدعیان حقوق بشر کجایند؟

اعتمادآنلاین| تروریسم دولتی آشکار علیه ایران که این‌بار به شهادت یکی دیگر از چهره‌های علمی ایران منجر شد، باردیگر خواست قلبی کاخ‌سفید و تل‌آویو مبنی‌بر توقف مسیر پیشرفت و اقتدار ایران را برملا ساخت و ترور دکتر محسن فخری‌زاده خط بطلانی بر ادعای غرب در حمایت از حقوق بشر،صلح و امنیت بین‌المللی کشید.

دفخری‌زاده رئیس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، پس از شهید مصطفی احمدی روشن؛ شهید مسعود علیمحمدی؛ شهید داریوش رضایی‌نژاد؛ شهید مجید شهریاری و شهید رضا قشقایی اینک ششمین دانشمندی است که با هدایت مستقیم آمریکا و اسرائیل و با هدف واهی تضعیف توانمندی جمهوری اسلامی ایران در حوزه علم و فناوری، دانش صلح آمیز هسته ای و حوزه‌های دفاعی-نظامی به شهادت رسیده است. این اقدام خبیث و ترور دانشمند برجسته ایرانی، طبق حقوق بین الملل مصداق بارزی از تروریسم دولتی محسوب می شود.

شهادت فخری‌زاده واکنش‌های گسترده ای را به دنبال داشت. جنبش مقاومت اسلامی (حماس) ترور دکتر محسن فخری‌زاده دانشمند صنعت دفاعی ایران را به شدت محکوم کرد و شهادت وی را به ملت و مقام‌های جمهوری اسلامی تسلیت گفت.

حزب‌الله لبنان نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد که در برابر توطئه‌های خارجی با قدرت در کنار ایران می‌ایستد. در این بیانیه آمده است که ایران جنایتکاران را شناسایی و دست متجاوزان و عاملان جنایت ترور شهید فخری‌زاده را قطع خواهد کرد.

«حزب الدعوه اسلامی عراق» با انتشار بیانیه‌ای ترور رییس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع ایران را یک جنایت تروریستی بزدلانه توصیف کرد و شهادت وی را به مقام معظم رهبری و مسئولان جمهوری اسلامی و ملت ایران تسلیت گفت.

همچنین وزیر امور خارجه دولت نجات ملی یمن با محکوم کردن ترور دکتر محسن فخری‌زاده شهید صنعت دفاعی ایران، شهادت دانشمند نامی کشورمان را تسلیت گفت. هشام شرف در پیام تسلیتی به محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران، از ترور فخری‌زاده به عنوان اقدامی شنیع و جنایتکارانه نام برد و آن را محکوم کرد.

دولت ونزوئلا هم رسما این اقدام تروریستی را محکوم کرد.

«مارک فیتزپاتریک»، مقام پیشین وزارت خارجه آمریکا ترور شهید محسن فخری‌زاده رییس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع ایران را اقدامی توسط اسرائیل برای حذف مسیر بازگشت دیپلماسی خواند.

رییس پیشین سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا ترور دکتر «محسن فخری‌زاده» دانشمند صنعت دفاعی ایران را اقدام جنایتکارانه و بسیار غیر مسئولانه خواند. «جان برنان» روز جمعه با انتشار پیامی در صفحه توئیتری خود افزود: «این اقدام خطر واکنش مرگبار تلافی جویانه و دور جدیدی از درگیری‌های منطقه ای را در پی دارد».

«کریس مورفی» سناتور دموکرات آمریکایی به ترور شهید محسن فخری‌زاده دانشمند برجسته و محقق عالی ایران اشاره کرد و گفت که اگر هدف ترور سخت تر کردن از سرگیری توافق هسته‌ای ایران بود آمریکا، اسرائیل یا جهان امن‌تر نمی‌شود.

ایران قربانی بزرگ تروریسم در جهان

از نخستین روزهای وقوع پیروزی انقلاب اسلامی و به هم خوردن معادلات غربی، ایران آماج کینه و خصومت سلطه غرب و عمال وابسته به آن‌ها و قربانی حوادث تروریستی متعددی بوده است. گروهک منافقین پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با ادعای پوچ سهم خواهی به مخالفت با جمهوری اسلامی پرداخت و با ترور ناکام رئیس جمهوری وقت، آیت الله سیدعلی خامنه ای؛ ترور شهید آیت الله بهشتی و شهادت 72 تن از نمایندگان مجلس، دولتمردان و سیاستمداران در یک بمب‌گذاری در سال 1360 و سپس در 8 شهریور ترور و شهادت رییس جمهوری (شهید رجایی) و نخست‌وزیر (شهید باهنر) و ... موجی از نفرت و انزجار در کشور بر ضد اقدامات ددمنشانه گروهک‌های تروریستی ایجاد کرد.

تروریسم علیه ایران پدیده ای بدون مرز بوده و تمام آحاد ملت را در برگرفته است؛ از دولتمردان تا مردمان عادی، سیاستمداران، عالمان و دانشمندان، زنان و کودکان بی پناه، مرزداران، دانشگاهیان و روحانیون، اهل سنت و شیعه در لیست ترور جای دارند. از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون بیش از 17 هزار ایرانی قربانی ترور شده‌اند؛ از ترور و به شهادت رساندن شخصیت‌های تراز اول کشور در نخستین ماه‌ها و سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا حمله موشکی به هواپیمای مسافربری، حمله تروریستی به نیروهای مرزبانی، حمله تروریستی علیه مردم در حاشیه مراسم رژه هفته دفاع مقدس، حمله تروریستی به مجلس شورای اسلامی، ترور سردار قاسم سلیمانی و ...؛ ‌ 35 گروه تروریستی، در به شهادت رساندن این تعداد ایرانی نقش داشته‌اند که سهم گروه تروریستی منافقین از این تعداد بیش از 12 هزار شهید به عبارتی 70 درصد قربانیان ترور بوده است.

ترور نمایندگان ولی فقیه در شهرهای مختلف و برخی از مسئولان دولتی و قضائی؛ ترور شخصیت‌هایی همچون امیر سپهبد علی صیاد شیرازی، فرمانده نیروی زمینی ارتش در دهه هفتاد و دست داشتن در ترور دانشمندان هسته ای جمهوری اسلامی... مصداق بارز "ترورهای هدفمند" هستند که با همکاری سرویس‌های امنیتی بیگانه به ویژه اسرائیل و آمریکا صورت گرفته اند. افزون بر منافقین کوردل، گروه‌های معاند و معارض تروریستی دیگری همچون حزب توده، گروهک دمکرات، گروه جندالله (معروف به ریگی)، گروهک پژاک، کومله، تندر، و... نیز با قساوت و بی رحمی دست به اقدامات تروریستی متعددی زده و زخم‌های زیادی بر پیکره ملت ایران وارده آوردند.

تروریسم دولتی؛ تیشه به ریشه صلح و امنیت بین المللی

پدیده تروریسم یکی از مهمترین بحران‌های حقوق بین الملل است که صلح و امنیت بین المللی را به مخاطره افکنده است. تروریسم واژه ای است فرانسوی از کلمه ترور (terreur) به معنای ترس و وحشت. اگرچه به دلایل سیاسی و نه حقوقی و فنی، تعریف واحدی از تروریسم در دنیا وجود ندارد، اما وجوه مشترک بسیاری از تعاریف موجود، با ابتنای بر ایجاد ترس و وحشت، اعمال فشار و تحمیل عقیده یا نظری خاص است.

یکی از تعاریفی که از تروریسم ارائه شده، بدین شرح است: «استفاده غیرقانونی یا بهره گیری تهدیدآمیز از نیرو یا خشونت فردی و یا گروهی سازمان یافته علیه مردم یا دارایی آنها به قصد ترساندن یا مجبور کردن جوامع و حکومت‌ها، اغلب به دلایل ایدئولوژیک یا سیاسی».بنابراین تروریسم عبارت است از تهدید به خشونت یا استفاده از آن، اغلب بر ضد شهروندان برای دستیابی به اهداف سیاسی به واسطه ترساندن مخالفان یا ایجاد نارضایتی عمومی.

تعریف ماده (1) کنوانسیون 1935 ژنو محدود بوده و ناظر به تروریسم سیاسی اشخاص علیه مقامات دولتی است. همچنین در چارچوب اقدامات سازمان ملل متحد، جلسه «کمیته فرعی تعریف تروریسم» در تاریخ 1 اوت 1973 میلادی برگزار که با نظرات متعدد نمایندگان مختلف روبرو شد از جمله این که برخی معتقد بودند هر تعریفی از تروریسم بین المللی باید حق مردم تحت ستم و اشغال برای مبارزه را به رسمیت شناخته و اقدامات آنان را مشمول تعریف تروریسم قرار ندهد.

ماده (2) کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم مصوب 1999 در تعریف تروریسم آورده است: «هر اقدامی که به قصد کشتن یا وارد آوردن جراحات شدید جسمانی به افراد غیرنظامی یا هر فرد دیگری که سهم فعالی در خصومت‌ها طی منازعات مسلحانه نداشته باشد و قصد انجام چنین اعمالی از لحاظ ماهیتی ارعاب مردم یا وادار ساختن یک دولت یا یک سازمان بین المللی به فعل یا ترک فعل باشد».

قطعنامه 1373 مورخ 2001 میلادی شورای امنیت تعریف دقیقی از تروریسم ارائه نداده و تروریسم به عنوان تهدید کننده صلح و امنیت بین المللی توصیف شده است. قطعنامه 1556 مورخ 2004 شورای امنیت تنها قطعنامه­ ای است که صراحتا تروریسم را تعریف نموده است. در این قطعنامه تروریسم به اعمال مجرمانه ای اطلاق می شود که هدف یا انگیزه آنها ایجاد رعب و وحشت میان عامه مردم یا گروهی از آنها و اجبار یک دولت یا سازمان بین المللی به انجام یا ترک فعلی می باشد.

تروریسم انواع مختلفی دارد که برخی از دسته بندی‌های ارائه شده عبارت است از: تروریسم فردی؛ تروریسم گروهی؛ تروریسم دولتی همچنین تروریسم را از جهت دیگری به تروریسم بین‌­المللی و تروریسم سیاسی تقسیم کرده اند. البته تقسیم بندی‌های دیگری از تروریسم نیز به عمل آمده است همچون تروریسم اقتصادی (برای مثال وضع تحریم‌های ظالمانه آمریکا علیه ایران)، تروریسم سایبری (مجازی) و...

آمریکا و رژیم صهیونیستی؛ بزرگترین حامیان و عاملان تروریسم دولتی در جهان

آمریکا و رژیم صهیونیستی همواره از کانال‌های مختلف، در صدد حمایت از تروریست‌ها در منطقه برآمده اند. سازمان‌های جاسوسی و اطلاعاتی آمریکا در ایجاد، تجهیز و تقویت گروه‌های تروریستی در عراق و سوریه اقدام کرده اند. آموزش نظامی عناصر تروریستی، ارسال تسلیحات، محموله‌های سلاح سبک و نیمه سنگین، تجهیزات ارتباطی و مواد غذایی از طریق پروازهای هوایی مشکوک در مناطق تحت کنترل داعش تنها گوشه ای از حمایت‌های واشنگتن از تروریست‌هایی است که با عناوین مختلف در خدمت آمریکا و برای تامین منافع رژیم صهیونیستی در منطقه دست به جنایات هولناکی زدند.

جان بولتون، مشاور سابق امنیت ملی ترامپ، در فرازی از افشاگری‌هایش در کتاب «اتاق اتفاق»، از دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا نقل قول کرده «چرا داعش را در سوریه می کشیم؟ چرا باید داعش را به نفع روسیه، ایران و عراق بکشیم؟». البته این جملات در خصوص داعش چیز تازه ای نیست، چرا که هم هیلاری کلینتون و هم ترامپ در سال 2016 به صراحت اعلام کرده بودند که داعش ساخته دستگاه اطلاعاتی آمریکاست ، اما اهمیت این حرف‌های بولتون آنجاست که هم یادآور رابطه ذاتی آمریکا با این گروه تکفیری تروریستی است و هم تاکیدی دوباره بر ادامه این رابطه مخوف.

این در حالی است که در مقابل ترویج خشونت و حمایت‌های مستمر آمریکا از تروریسم در منطقه و جهان، جمهوری اسلامی ایران همواره پرچمدار شعار «جهان عاری از خشونت و افراطی گری» بوده که در نشست شصت و هشتم مجمع عمومی سازمان ملل و در نخستین حضور حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران در حمایت از صلح، ثبات و امنیت منطقه ای، از مواضع اصولی جمهوری اسلامی ایران است و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر نفی سلطه‌گری و سلطه پذیری؛ توسعه هر چه بیشتر روابط دوستانه و برادرانه با کشورهای همسایه و سایر کشورها براساس احترام متقابل و برابری، سد بزرگی در برابر هر گونه تجاوز و تروریسم در منطقه و سوداگران خشونت و دلالان فلاکت بوده است.

اقدامات تروریستی تروریست‌ها در بیش از 4 دهه گذشته، کوچکترین خللی در عزم و اراده دولت و ملت ایران برای مبارزه بی امان با تمامی اشکال تروریسم وارد نکرده نخواهد کرد.

استانداردهای دوگانه غرب راجع به تروریسم؛ لزوم واکنش جهانی

بدون تردید امروزه تروریسم بین المللی یکی از مهمترین معضلاتی است که صلح و امنیت جهانی را با چالش جدی مواجه کرده و مقابله با آن مستلزم اقداماتی هماهنگ و منسجم است. خشکاندن ریشه‌های خشونت و افراطی‌گری و مقابله با خطرات مشترکی که مرز و قلمرو نمی‌شناسد، مستلزم اراده مستمر و خستگی‌ناپذیر، مسئولیت‌پذیری و کوشش دسته‌جمعی است؛ امروز هماهنگی و همکاری است که امنیت می‌آفریند.

معاهدات و کنوانسیون‌های زیادی راجع به تروریسم در مناطق مختلف جهان تصویب شده است. کنوانسیون‌هایی چون کنوانسیون آمریکایی منع و مجازات اعمال تروریستی که به شکل جرایم علیه اشخاص و تصرف اموال آنها ارتکاب می یابد مورخ 1971؛ کنوانسیون اروپایی مقابله با تروریسم مورخ 1977؛ کنوانسیون منطقه ای سازمان همکاری منطقه ای آسیای جنوبی راجع به مقابله با تروریسم مورخ 1987؛ کنوانسیون عربی مقابله با تروریسم، 1998؛ معاهده همکاری بین کشورهای مستقل مشترک المنافع در مورد مبارزه با تروریسم مورخ 1999؛ کنوانسیون سازمان همکاری اسلامی در مورد مبارزه با تروریسم مورخ 1999؛ کنوانسیون منع و مقابله تروریسم اتحادیه آفریقا مورخ 1999؛ کنوانسیون شورای اروپا راجع به پیشگیری از تروریسم مورخ 2005 و... شورای امنیت سازمان ملل متحد تا پیش از صدور قطعنامه 1373 همواره در قالب قطعنامه‌هایی که علیه تروریسم صادر می کرد از دولت‌ها می خواست در جهت حل و فصل مسائل پیش آمده با یکدیگر همکاری نمایند. شورای امنیت به منظور نظارت بر اجرایی شدن تعهدات مندرج در قطعنامه 1373، دو سازوکار پیش بینی کرده است: 1- الزام دولت‌ها جهت الحاق به کنوانسیون‌های سیزده گانه ضد تروریسم 2- ارائه گزارش به کمیته ضد تروریسم شورای امنیت که متعاقب صدور قطعنامه 1373 تشکیل شد.

امروزه تروریسم از تهدیدی ملی به تهدیدی بین‌المللی و جهانی تبدیل شده که با گسترش این پدیده شوم، صلح و امنیت ملی و بین المللی به خطر افتاده است؛ آیا زمان آن فرا نرسیده است که جامعه بین‌الملل به ویژه دولت‌هایی که فریاد ادعاهای حقوق بشری آنها گوش فلک را کر کرده، با این پدیده‌ی شوم و کشتار انسان‌های مظلوم، به مقابله و مبارزه جدی برخیزند؟

منبع: ایرنا