پرشکوه‌ترین استقبال‌های مردمی تاریخ، استقبال از امام خمینی(ره) بود

اعتمادآنلاین| بنا به روایات تاریخ جمعیتی که در استقبال از امام خمینی حضور داشتند بی‌سابقه بوده است.

امام خمینی (ره) از 13 آبان سال 1343 تا دوازده بهمن سال 1357، یعنی حدود چهارده سال را در تبعید گذراندند، اما با این حال مردم هرگز او را فراموش نکردند؛ ابتدا در سال 1343 به ترکیه رفتند و پس از مدتی به عراق تبعید شدند.

نوفل‌شاتو دهکده کوچک فرانسه هم آخرین مقصد این تبعید بود. موضوعی که محمدحسن قدیری‌ابیانه درباره آن گفته است: در نوفل‌لوشاتو خدمت حضرت امام خمینی (ره) بودم؛ حضرت امام خمینی (ره) هرگز نمازشان را در آنجا به صورت کامل ادا نکردند و همه را به صورت شکسته خواندند؛ زیرا هرگز قصد اقامت نداشتند و مدام در صدد بازگشت به کشورمان بودند.

شرط امام خمینی (ره) برای ورود به کشور خروج شاه بود؛ از همین رو نیز با فرار شاه در 26 دی 1357، عزم خود را برای بازگشت به میهن جزم کردند که البته در این مسیر موانعی هم بر سر راهشان بود.

قدیری‌ابیانه در این باره گفته است: امام خمینی (ره) در سخنرانی‌های مختلف همواره مواضع انقلابی خود را بیان می‌کردند تا جایی که در یکی از صحبت‌هایشان درباره تصمیم به بازگشت به ایران صحبت کردند و گفتند که من می‌بینم که به صورت مدام از سوی دولت‌های خارجی این پیشنهاد مطرح می‌شود که من به ایران نروم و از این توصیه‌ها متوجه شدم که زمان بازگشت من به ایران رسیده است. سرانجام اعلام شد که با اولین پرواز به ایران خواهند آمد.

او افزود: به دستور بختیار برای اینکه امام خمینی (ره) به ایران بازنگردند دستور دادند که فرودگاه‌ها بسته شود و پروازی صورت نگیرد، در اینجا امام خمینی (ره) اعلام کردند به محض اینکه فرودگاه‌ها بازگشایی شود به ایران خواهند آمد؛ رژیم هم نمی‌توانست فرودگاه را برای همیشه تعطیل نگه دارد؛ از سوی دیگر هم تظاهرات مردمی گسترده‌ای صورت می‌گرفت و مجبور شدند تا باند فرودگاه را باز کنند و با استقبال تاریخی بی نظیری هم مواجه شدند.

سرانجام در روز 12 بهمن 1357، یکی از پرشکوه‌ترین استقبال‌های مردمی تاریخ رقم خورد و هواپیمای بوئینگ 747 شرکت ایرفرانس بر روی باند 11 راست فرودگاه مهرآباد به زمین نشست و به چشم انتظاری چندین ساله مردم ایران خاتمه داد، موضوعی که حسین کنعانی مقدم فعال سیاسی درباره آن گفته است: 12 بهمن ماه و روز ورود حضرت امام خمینی (ره) روز اشک‌ها و لبخند‌ها بود، با توجه به تهدید بختیار مبنی بر ایجاد سانحه برای هواپیمای امام خمینی (ره) و همچنین احتمال دستگیری ایشان همه در یک التهاب و دلشوره سختی بودند و تمام خیابان‌ها از فرودگاه تا میدان انقلاب و تا میدان امام حسین با گل فرش شده بود.

او ادامه داد: به محض اینکه تلویزیون هواپیمای امام خمینی (ره) را نشان داد، به سرعت این صحنه توسط نیرو‌های نظامی قطع شد، اما به هر حال این استقبال جزو باشکوه‌ترین صحنه‌های انقلاب و بی نظیر‌ترین استقبال تاریخ بود و نقطه عطفی در انقلاب رقم خورد و عملا رژیم پهلوی و بختیار را در یک بن بستی قرار داد که چاره‌ای به جز تسلیم پیش رویشان نبود. امام خمینی به محض ورود به کشور فرمودند: «ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم که این پیروزی تا اینجا به واسطه وحدت کلمه بوده است. وحدت کلمه مسلمین، همه، وحدت کلمه اقلیت‌های مذهبی با مسلمین، وحدت دانشگاه و مدرسه علمی، وحدت روحانی و جناح سیاسی. ما باید همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه، رمز پیروزی است و این رمز پیروزی را از دست ندهیم».

قرار بود این بازگشت امام روح‌الله در روز پنجشنبه پنجم بهمن 1357 صورت بگیرد، اما بختیار، با بستن فرودگاه‌ها مانع این امر شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاه‌ها، مردم خشمگین به خیابان‌ها ریختند و با تحصن و شعار‌های کوبنده، دولت بختیار را تحت فشار شدیدی قرار دادند. بنا به روایات تاریخ جمعیتی که در این استقبال حضور داشتند بیش از چهار میلیون نفر تخمین زده ‌شده است؛ امام خمینی از فرودگاه مستقیما به بهشت زهرا رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاریخی خود را در آنجا ایراد کردند. در این سخنرانی امام نخست‌وزیری شاپور بختیار را غیر قانونی اعلام کرده و فرمودند: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم.» سخنرانی که باعث شد تا شیشه عمر پهلوی پس از ده روز شکسته شود.

در نوزده بهمن، عظیم ترین راه پیمایی در سراسر کشور شکل گرفت و میلیون‌ها نفر از دولت منتخب امام خمینی (ره) حمایت کردند. از سوی دیگر، ارتش که تنها نقطه اتکای رژیم بود، به انقلاب پیوست. فرار، نافرمانی، اعتصاب، شرکت در تظاهرات و سرانجام، بیعت با امام خمینی، نشانه همراهی ارتش با امام بود که در نوزده بهمن به اوج خود رسید.

موضوعی که باز هم قدیری‌ابیانه درباره آن گفته است: درحالی که مارکسیست‌ها نیروهای نظامی را دشمن فرض می‌کردند، امام خمینی(ره) به نیروهای نظامی کشور به عنوان افرادی که اسیر هستند و نیاز به نجات دارند نگاه می‌کردند؛ نه دشمن و اتفاقی که افتاد این بود که این حس در بین نظامی و غیر نظامیان جا افتاد که با این نظامیان و ارتشیان مانند دشمن برخورد نمی‌کردند، به جز افرادی که جنایتکار بودند نظیر سرهنگ نصیری. امام خمینی (ره) در قلب همه نفوذ کرده بودند در قلب نیرو‌های نظامی ما هم نفوذ داشت؛ ما اگر انقلاب اسلامی را با انقلاب سایر کشور‌ها مقایسه کنیم می بینیم که اگرچه شاه تعداد بسیاری از مردم ایران را شهید کرد، اما این کشتار با کشتار سایر انقلاب‌ها قابل مقایسه نیست، زیرا امام بسیاری از ارتشی‌ها را جذب کرده و بنای اصلی‌شان بر جذب مردم بود و این ماجرا به دیدگاه اسلام بازمی‌گردد.

سفیر اسبق کشورمان افزود: زبیگنیو برژینسکی به شاه پیغام داده بود که شما برای حفظ حکومت هر کاری لازم است حتی کودتا هم انجام دهید و ژنرال‌هایزر هم آمده بود تا کارهای لازم برای انجام کودتا را انجام دهد و بنایشان این بود تا نیروهای نظامی را وارد شهر کنند و حتی حاضر بودند میلیون‌ها نفر را قتل عام کرده تا حکومت خود را حفظ کنند؛ شب پیروزی انقلاب رژیم شاه حکومت نظامی اعلام کرد و دستور داد که هیچ کس در خیابان‌ها نباشد تا بتوانند امام خمینی (ره) را دستگیر کرده و جنایات بسیاری را رقم بزند، اما امام خمینی (ره) دستور داد که مردم خیابان‌ها را ترک نکنند و راه برای عبور نیروهای نظامی و تانک‌ها بسته شود تا انقلاب پیروز شود.

در پایان مقاومت مردم، آشتی و عشق ارتش و حق طلبی امام خمینی باعث شد که تنها ده روز بعد سرنوشت کشورمان برای همیشه تغییر کند.

در کتاب رکورد‌های گینس سال 2012 میلادی، نام امام خمینی (ره) دو بار به عنوان رهبری محبوب ثبت شده است. کتاب رکورد‌های گینس که هر ساله نسخه تازه‌ای از آن منتشر می‌شود در سال 2012، نام امام خمینی (ره) را در بخش پرجمعیت‌ترین و باشکوه‌ترین استقبال‌ها و نیز گسترده‌ترین مراسم تشییع مردمی در طول تاریخ، ثبت کرده بود.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان