خیلی‌ها هم از لباس آخوندی خوششان نمی‌آید

اعتمادآنلاین| سیدمحمدعلی ابطحی در یادداشتی نوشت:

در هفته‌های اخیر یکی از نمایندگان مجلس خبرگان و نیز امام جمعه موقت اصفهان، علنا و در رسانه‌ها، از دوچرخه‌سواری خانم‌ها ابراز ناراحتی کردند.

تا اینجای کار می‌تواند عادی باشد و هر کسی ممکن است از چیزی خوشش نیاید؛ یکی از دوچرخه‌سواری، یکی از رانندگی، یکی از فلان رنگ و لباس و... مثلا من و شما هم می‌دانیم خیلی‌ها فارغ از فکر و اندیشه، از لباس آخوندی من و شما خوش‌شان نمی‌آید و این را دیگر هر آخوندی لمس کرده است؛ انسان است و علاقه‌های شخصی مختلف.

حالا پاسخ این کار هم روشن است و کسی که از دوچرخه‌سواری خانم‌ها خوشش نمی‌آید به محل سوار شدن آنها نرود و اصلا چشم برگرداند. یا آنها که از لباس روحانیت خوش‌شان نمی‌آید لازم نیست جلوی مدرسه و حوزه علمیه قدم بزنند و خودشان را ناراحت کنند.
اما مشکل این علاقه‌های شخصی نیست. مشکل کار این است که این علایق شحصی را به دین و خدا و اسلام نسبت می‌دهند. این خطرناک‌ترین اتفاق فرهنگی و از بزرگ‌ترین گناهان لایغفر است. زیرا:

1- هیچ فقیه و دین‌‌شناسی تا به حال استفاده از مرکب را نه تنها ممنوع نکرده، بلکه تشویق هم کرده است؛ روزی اسب سوار، روزی کجاوه و شتر و روزی اتومبیل و هواپیما و هر وسیله انتقال. دوچرخه هم یکی از آنها است. به همین سادگی. دوچرخه وسیله‌ای است که می‌تواند خانم یا آقایی را از نقطه‌ای به جایی ببرد. به خدا همین است. بی‌سوادی محض است که صرف سوار دوچرخه شدن را خلاف شرع و مخالف قانون تلقی‌کنید. نوع پوشش البته قوانینی دارد‌ که روی دوچرخه یا کشتی یا هواپیما مقررات واحدی دارد.

2- انتساب یک علاقه شخصی به دین خدا اولا راه را باز می‌کند که همه چنین کنند و در نتیجه دین یک شیر بی‌یال و دم و اشکمی می‌شود که خدا هم چنین دینی نیافریده؛ همچنان که در بسیاری از موارد دین به این آفت مبتلا شده است.

ثانیا اینکه خیلی‌ها که از خدا و دین گریزان نیستند به دلیل اینکه ممکن است باور نمایند اینها که نماینده خبرگان و امام جمعه می‌گوید جزیی از دین باشد عطای دین را به لقایش می‌بخشند و گناه بزرگ این دین گریزی به عهده آنها است که علایق شخصی خود را آن هم از رسانه‌ها به مردم منتقل می‌کنند.

3- و البته نکته بسیار مهم‌تر: در همان قرآن و اسلام یک‌سری گناه مسلم وجود دارد. خیلی از این گناهان مشترک در همه ادیان است. دروغگویی، تهمت زدن، آدم کشتن، شکنجه، بردن آبروی مردم و ستم و ظلم از مشهورترین گناهان است.

عالمان دینی همیشه در تاریخ معزز بوده‌اند چون ملجا و مرجع مردم برای مبارزه با ظلم و ستم بوده‌اند. سکوت در برابر این گناهان است که حرف‌های خیلی‌ها شنیده نمی‌شود.

برای سلایق خودتان دست از سر مردم بدارید و ته مانده دین مردم را با سلایق خود نابود نکنید.

منبع: اعتماد