واردات چای از سریلانکا در قبال طلبمان، مبتکرانه است

کیهان نوشت: هفته قبل در پی سفر علیرضا پیمان پاک، معاون وزیر صمت و رئیس‌سازمان توسعه تجارت به کشور سریلانکا، موضوع بدهی 250 میلیون دلاری این کشور به ایران پس از 9 سال تعیین تکلیف شد. رئیس‌ سازمان توسعه در این سفر یادداشت تفاهمی امضا کرد که به دنبال آن مقرر شد در ازای واردات ماهانه چای بدهی سریلانکا به کشورمان تسویه گردد.

البته این واردات چای، مازاد واردات سنتی نیست، بلکه از این به بعد واردات جاری در بخش چای از این طریق انجام می‌شود و تا حد ممکن از خروج ارز از کشور جلوگیری می‌شود.

در پی این اقدام که پول کشورمان را بدون پرداخت هزینه اضافی و دریافت سود تأخیر زنده کرد، جریانی که ظاهرا دل خوشی از بازگشت پول‌های کشورمان با روش‌های ابتکاری ندارد، دست به کار شد و به تخریب پرداخت. یکی از این افراد با حمله به استراتژی خنثی‌سازی تحریم، اینطور وانمود کرد که قرار نیست هیچ وقت تحریم‌ها از بین برود؟!

شریف نظام مافی، رئیس ‌اتاق مشترک بازرگانی ایران و سوئیس هم در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا، مدعی شد: «تهاتر در تاریخ بشریت، روشی مربوط به قبل از به وجود آمدن واحد پولی است... یقینا دلیلی وجود داشته که تهاتر دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرد». وی این روش کار را «کوتاه مدت» توصیف کرد و گفت: این راهکار «نمی‌تواند مشکلی از بخش صنعتی و به خصوص تولید را برطرف کند.»

به نظر می‌رسد این واکنش‌ها از روی ناآگاهی نسبت به روش‌های ابتکاری برای وصول مطالباتی است که سال‌ها خاک خورده است.