دعایی روزنامه اطلاعات را تبدیل به یک آرمانشهر کرد

علی ربیعی، سخنگوی دولت دوازدهم طی یادداشتی برای روزنامه اعتماد نوشت: چقدر به آدم‌هایی که در میانه اعتدال ایستاده، نقطه اتصال و ساطع مهربانی می‌شوند، نیازمندیم. آدم‌هایی که به تنهایی همچون یک نهاد هستند. نهادهایی که در فضای مهرآگین آن همگان با متنوع‌ترین گرایش‌ها، احساس آرامش می‌کنند و آن را تکیه‌گاه خود می‌دانند.

روزنامه اطلاعات در دوران مدیریت دعایی، تبدیل به یک سنگر بزرگ مدنی شد. دعایی روزنامه اطلاعات را تبدیل به یک آرمانشهر کرد که بسی فراتر از یک روزنامه صرف بود. یک نقطه تلاقی؛ یک حریم حوزه عمومی که چهره‌های ناهمگون سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را می‌توانست به ‌طور یکجا گرد هم آورد، زیر یک سقف گفت‌وگویی.

فراموش نمی‌کنم آخرین دیدارمان را که همین چهارشنبه دو هفته پیش، توفیق آن دست داد. با جمعی از دوستان رسانه‌ای و دکتر ظریف در دفتر آقای دعایی گرد آمده بودیم. از خاطرات آن روزگار سپری شده می‌گفت؛ گلایه‌ای شیرین داشت به سبک خودش که چرا برای روزنامه ما یادداشت نمی‌دهید؟ بعد هم رو به من یادآوری کرد که نخستین مصاحبه و نوشته‌ام با نام خودم در روزنامه اطلاعات منتشر شده بود. به قول دعایی، آنجا از خود رونمایی کردم. بی‌‌تردید سیدمحمود دعایی از بازماندگان انقلابیون اصیل است که زیستی خیرخواهانه برای همه داشت. این روزها به دلایل مختلف که شرح آن مجال دیگری می‌طلبد بیان و تعریف آنچه روح انقلاب‌ و انقلابی‌گری واقعا چه بود، برای نسل جدید دشوار است. 

دعایی، یعنی هستی و منش اسلامی و مشی مدنی؛ دعایی یک گواه بود بر توان الگو‌سازی انقلاب در جلوه دموکراتیک و عمیقا مردمی. چهره، منش و رفتارش با رعایت حریم‌داری و احترام به خدمات گذشتگان، نمونه مجسمی بود از حجت‌بودگی گوهرین در زمانه حاضر. از این منظر دعایی آن مفهوم و آن معنویتی است که کار دشوار تبیین انقلاب را بر ما آسان می‌کند. مردی از تبار طالقانی‌ها، بهشتی‌ها، مطهری‌ها و... 

در واقع، چهره واقعی انقلاب، منش همین‌ افراد بود. انقلاب قطاری نیست که در هر ایستگاه آن کسی را پیاده کنند؛ برعکس، روح انقلاب تجلی‌گر معنای «همه باهم» بوده است. دعایی در این مفهوم انقلاب که برخی قصد خدشه‌‌دار کردن آن را دارند تا آخرین روزهای حیات، به مشی انقلابی وفادار ماند یعنی قلبی مهربان و روحی بزرگ داشت برای باهم بودگی همه. «همه باهم.» روزنامه اطلاعات را تبدیل به یک «باهمستان» کرده بود؛ باید گفت دعایی یاری وفادار برای انقلاب و همراهی دلسوز برای جامعه بود که تا لحظه ملاقات با پروردگارش از کمال تواضع، صداقت، عقلانیت و اعتدال عدول نکرد. فقدان ایشان را به همه هموطنان‌مان، اهالی رسانه و خانواده‌اش تسلیت می‌گویم. آرامش ابدی را برای روح بلند ایشان از خداوند متعال خواهانم.