دعایی چهره ای از خود، اسلام و انقلاب نشان داد که جامعه ما سخت نیازمند به آن است

مراسم وداع با پیکر یار وفادار امام، حجت الاسلام و المسلمین سید محمود دعایی دوشنبه شب(16 خرداد ماه) با حضور جمعی از شخصیت های سیاسی و فرهنگی در حسینیه جماران برگزار شد.

به گزارش جماران، حجت الاسلام و المسلمین سید محمد خاتمی در این مراسم گفت: بسیار متأثر و متأسفیم از اینکه یکی از عزیزترین عزیزان و ارزنده ترین سرمایه های انقلاب را از دست دادیم که عمر شریف خود را از آغاز نهضتی که به پیروزی انقلاب اسلامی منجر شد، صرف کرد. از دوران جوانی در کنار حضرت امام و به عنوان یک رهرو راستین راه او و کسی که برای آرمان خودش، سربلندی کشورش و نشان دادن چهره انسانی دین خدا هرچه داشت سرمایه گذاری کرد و هیچ گاه هیچ توقعی از جامعه، مردم و انقلاب نداشت.

رئیس شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز افزود: کسانی که از آغاز نهضت تاکنون در جریان بوده اند می دانند که حضرت آقای دعایی یکی از پرتلاش ترین، فداکارترین و کوشاترین انسان هایی بود که در عرصه انقلاب حضور داشت و هزینه ای هم پرداخت؛ چه آن زمان که در خود ایران تحت تعقیب و مسلما اگر سال 42 دستگیرش می کردند وضعیت بسیار ناگواری برای او پیش می آمد و بعد هم که هجرت کرد و در دوران هجرت هم همواره در کنار امام بود.

وی یادآور شد: شیوه ای که داشت این بود که تا جای ممکن نیروهایی که در عرصه هستند، با هر بینش، منش و دیدگاه در کنار هم قرار بگیرند و کدورت ها، مشکلات و سوء تفاهم ها مرتفع شود. همه تلاش خودش را کرد و بعد از پیروزی انقلاب هم که قرار بود نظامی مردمی مبتنی بر رأی و خواست مردم و مسیر منافع مردم حرکت کند؛ چهره ای از خود، اسلام و انقلاب نشان داد که جامعه ما سخت نیازمند به آن است. او همیشه در پی آن بود که چه کسانی مشکلاتی دارند و چگونه می تواند با حفظ معیارهای اصلی انقلاب این مشکلات را حل کند و واقعا فداکارانه در این زمینه کار می کرد.

خاتمی تأکید کرد: امروز جای دعایی خیلی خالی است و بسیار مشکل است که جای او پر شود. به خصوص در این دوران که باید روحانیت ما و کسانی که به انقلاب وابسته اند چهره مردمی و رحمانی اسلام و ایجابی انقلاب را به جامعه و دنیا نشان دهند و مطمئنا جناب آقای دعایی یکی از کسانی بود که این چهره را به نمایش می گذاشت؛ در عین حال که لحظه ای نسبت به آرمان های انقلاب و راه، عظمت و رهبری امام بی وفایی نکرد ولی در مسیر ساختن، بهبود زندگی جامعه، ایجاد ارتباط و امید، و اعتماد میان جامعه و حکومت تلاش می کرد و تلاشش هم ارزنده بود.

وی افزود: امروز دعایی در میان ما نیست اما یاد و خاطره او همواره خواهد بود و امیدوارم که راه او همچنان پر رهرو باشد و ما بتوانیم قدر او را بدانیم؛ قدر این سرمایه ها را بدانیم و اگر نتوانستیم آن گونه که باید و شاید در دوره حیات او از وجودش استفاده کنیم، بعد از درگذشتش شخصیت و هویت او و راهی که او می پیمود را بشناسیم و ثانیا پیگیری و پیروی کنیم.