در نقد منازعه دائمی و بدون برنده در خیابان

محمد رضا جوادی یگانه نوشت:

به نظرم منازعه اصلی اکنون بر سر میزان تحمل است.نه معترضین توانسته‌اند مردم را با خود همراه کنند نه پلیس توانسته آنها را از خیابان براند.هیچ یک هم ظاهرا قصد خشونت ندارند، پلیس فقط می‌خواهد مردم را متفرق کند و مردم هم شعاری می‌دهند و می‌روند.

در مقابل هم پلیس در فلکه صادقیه، با صدای بلند نوحه پخش می‌کند، که البته با ایام عزا هم تناسب دارد.

نمی‌مانند تا درگیری شدت بگیرد. (البته از آشوبگران،‌ یعنی مجاهدین و مجاهدنماهای داخلی میگذرم). مردم به آرامی مغازه‌های خود را تعطیل می‌کنند،‌ از تعطیل کسب و کار گلایه ندارند،‌ ولی همراه هم نمی‌شوند. به جماعت شعاردهنده افزوده نمی‌شود،

 جماعت زیادی در خیابان هستند که هر چند همدل هستند،‌ همراه نیستند. اگر اتفاق تازه‌ای رخ ندهد و این رویه ادامه داشته باشد، اعتراض به سمت افول می‌رود، البته بدون حل مساله و بدون اینکه نظام کوچکترین حق و امتیازی به معترضین بدهد. و نتیجه این روند، اتمام سرمایه اجتماعی نظام است.