محمدرضا باهنر، دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین:
همه رقابتهای انتخاباتی در ایران «چیپ» هستند/ وقتی از فضای اعتراضات بیرون بیاییم، مسئله اصلی یادمان میرود
در دنیا هیچ قانونی نداریم که نظام از طریق رای تغییر کند
دبیر کل جامعه اسلامی مهندسین گفت: در بحث ناکارآمدی همه رقابتهای انتخاباتی در ایران چیپ هستند برخی کاندیداها وعدههایی میدهند که چیپ است بعد که نتوانستند انجام دهند، مردم میگویند ناکارآمدی است.
محمدرضا باهنر، دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین در پاسخ به این سوال با توجه به اینکه اعتراضات همچنان ادامه دارد راهکار شما برای برونرفت از این مشکل چیست، گفت: ما باید با پارامترهای مختلفی این اعتراضات را رسیدگی کنیم و در این موضوع پارامترهای عادلانه را مطرح کنیم. این اعتراضات مانند مریضی است که وضعیت وخیم دارند اما از طبیب خانگی مانند پدر و مادر و خواهر استفاده کنید شاید با یک چایی نبات برای مدت کوتاهی خوب شود اما اگر از پزشک با تجربه استفاده شود، مریض را به خوبی شناسایی میکند و آن بیماری را به طور کامل برطرف میکند.
به گزارش ایلنا، بخش هایی از اظهارات باهنر را در ادامه می خوانید:
*این اعتراضات دارای چند وجه بود یک وجه این است یک عده دشمن هستند و با ما و نظام و مردم مشکل دارند و مرتب در حال پیاده کردن سناریوهایی مختلفی مانند تغییر نظام هستند با اینکه حرف از تغییر نظام زدند اما حرفشان را تغییر میدهند و میخواهند رفتار نظام را تغییر دهند.
*در همین اعتراضات نیروهای امنیتی و تعدادی از مردم هم جانشان را از دست دادند که اتفاق خسارتباری بود. ما مشکلات زیادی در کشور داریم اقتصادی، سیاسی و غیره اما مردمی که در ۱۳ آبان به صحنه آمدند نشان میدهند که بصیرت دارند اما ۷۰ تا ۸۰ درصد مردم نیازمند زندگی هستند و میخواهند با رفاه حداکثری زندگی کنند.
*در کشور ما سه واژه پر استفاده داریم که فساد، ناکارآمدی و سنگین بودن گوش مسئولان برای شنیدن است. من ادعا دارم با تمام تبلیغاتی که انجام دادیم، فساد حتما وجود دارد و ده برابر بیشتر از آن چیزی که وجود دارد روی آن مانور داده میشود.
*در بحث ناکارآمدی همه رقابتهای انتخاباتی در ایران چیپ هستند برخی کاندیداها وعدههایی میدهند که چیپ است بعد که نتوانستند انجام دهند، مردم میگویند ناکارآمدی است.
*امروز بین واقعیتها و ایدهآلهای ما شکاف ایجاد شده است، واقعیتها را نشان نمیدهیم و ایدهآلها را با توجه به نیازها و امکاناتی که داریم بزرگتر نشان میدهیم در حالی که نباید باشد. یکی دیگر از مشکلاتی که داریم این است وقتی از فضای اعتراضات بیرون بیایم، مسئله اصلی از یادمان میرود.
*ما نباید کاری کنیم مسئله فراموش شود اگر این اتفاق رخ دهد بار دیگر با اعتراضات مواجه خواهیم بود. بنابراین برای حل این مشکل باید سه برنامه کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت برای حل مسائل در پیش گرفت.
*رهبری کرسی آزاداندیشی را در دانشگاهها راه انداختند تا دانشجویان مخالف و موافق با یکدیگر گفتوگو کنند. اما فضا به قدری بسته است که اگر بخواهیم به طور مثال درباره ویژگی مثبت و منفی باهنر صحبت کنیم، نمیشود.
*وقتی معاون استاندار کرمان بودم، وقتی مرحوم آقای هاشمی به کرمان آمد من با یک پژو به استقبال ایشان رفتم و هیچ نیرویی کنار من نبود اما اینقدر فضا به شکلی امنیتی شده است که مسئولان که در زمان انقلاب میان مردم بودند حالا در قفس امنیتی قرار گرفتند.
*الان ادعا میکنم به جز ده نفر از جمله سران قوا و نیروهای ارتش و سپاه هیچ فردی مانند نمایندهها و وزرا نیاز به محافظ و نیروهای امنیتی ندارند.
*بنابراین گفتوگو حتما باید باشد. مردم باید اعتراضات داشته باشند. هیچ اشکالی ندارد اگر قانونی تصویب شد و صنف مربوطه اگر با آن مخالفتی دارد، اعتراض کند. اعتراضات هم نباید محدودیتی داشته باشد.
*از نظر من هیچگونه محدودیتی برای تغییر قوانین در کشور وجود ندارد. حتی در اصل ۱۷۷ قانون اساسی نیز به اصلاح قانون اساسی اشاره شده است. قانون اساسی گفته این قانون میتواند هر ۱۰ سال یکبار مورد بازنگری قرار بگیرد. البته این مسئله موارد استثنا هم دارد از جمله اینکه این تغییرات نمیتواند شامل اصولی باشد که جمهوریت و اسلامیت نظام را خدشهدار کند.
*به طور مثال اگر گفته شد که ما دیگر مجلس نمیخواهیم، این مسئله نفی جمهوریت نظام است و قابل تغییر و تجدیدنظر نیست. اما اینکه به طور مثال دوره فعالیت یک مجلس را از ۴ سال به ۶ سال تغییر دهیم یا اینکه مجلس دیگر در کنار مجلس شورای اسلامی تشکیل دهیم، تعرضی به قانون اساسی نیست.
*این مسئله را بگویم که در بین قوانین اساسی امروز حاکم بر کشورها، هیچ قانونی نیست که اجازه تغییر نظام از طریق رای داده شود. مثلا در آمریکا نیز اجازه داده نمیشود که نظام لیبرال دموکراسی با رای مردم به نظام کمونیستی تغییر پیدا کند.
*به طور مثال در قانون اساسی فرانسه آمده که نظام حاکم بر این کشور لاییسیته است و این اصل با هیچ روش دموکراتیکی قابل تغییر نیست، یعنی حتی اگر ۹۰ درصد از مردم فرانسه نظام مبتی بر لاییسیته را نخواهند، باز هم نمیتوانند قانون اساسی این کشور را تغییر دهند و در غیر اینصورت باید انقلاب کنند.
دیدگاه تان را بنویسید