ناکارآمدی حکومت دینی باعث شک به دین می‌شود/ بلندگوهایی که در برخی مناطق مانند خراسان وجود دارد باید خاموش شود

اعتراضات در ایران وارد سومین ماه خودش شده است و شرایط هر روز پیچیده‌تر می‌شود. برخی از فعالین سیاسی در تلاش هستند با استفاده از عقلانیت کشور را به آرامش برسانند و برخی نیز مانند روزنامه کیهان بر طبل تفرقه می‌کوبند و شرایط را بدتر می‌کنند.

به گزارش رویداد 24، غلامعلی رجایی فعال  سیاسی اصلاح طلب و کارشناس مسائل سیاسی درباره وضعیت این روزهای کشور صحبت‌های جالبی مطرح کرده است که بخش‌هایی از آن را در ادامه می خوانید.

*در جریان اعتراضات، رگه‌ای از اغتشاشات و تندروی وجود دارد، مثلا غالب روحانیونی که عمامه را از سر آن‌ها می‌اندازند، افراد غیرحکومتی هستند و همانند همه شهروندان، باید احترام آن‌ها حفظ شود و ناکارآمدی حکومتی را نباید به پای آن‌ها نوشت و این تحلیل درستی نیست، چرا که یک طیف متنوع روحانیت را داریم و در همه زمینه‌ها، روحانیونی داریم که دارای مراتب علمی بالایی هستند. البته همه معترضین با جامعه روحانیت مشکل ندارند و بخشی از آن فضاسازی است.

*ما روحانیون زیادی داریم که همراه با مردم هستند و در طول این چهار دهه خدمات زیادی ارائه کرده‌اند و خودشان را اثبات کرده‌اند، به همین دلیل روحانیت باید پیش از هر چیزی، مراقب دامنه حضورش در جامعه باشد و به نظرم کمتر متوجه این موضوع است.

*اکنون مساجد غیرفعال زیادی در کشور داریم اما چرا روحانیون با این کثرت عددی که دارند، نتوانسته‌اند مساجد را پر و فعال کنند؟ یا چرا نتوانسته‌اند سطح معارف و تربیت دینی مردم را افزایش دهند؟ خب نشان می‌دهد که در طول این چهار دهه روحانیون از جایگاه خود دور شدند و جذبه اجرا و مدیریت برایشان بیشتر شد و وارد این عرصه شدند.

*این ریسک خطرناکی برای روحانیت بود، چرا که اگر روحانیون نتوانند در کار خود موثر باشند، ایراداتی که ایجاد می‌شود، متوجه نهاد دین می‌شود نه نهاد مذهبی! همین موضوع حتی باعث ایجاد تنفر شده و باعث می‌شود برخی از مردم وقتی ناکارآمدی حکومت دینی را می‌بینند، به اصل دین هم شک کنند. روحانیت قبل از همه باید فکری برای این موضوع می‌کرد که متاسفانه کاری انجام نداد و دیر شد.

*روحانیت باید در عرصه‌هایی دیده می‌شد و صحبت می‌کرد که انجام نداد؛ به طور مثال در موضوع گشت ارشاد، از جامعه روحانیت باید صدای به درد بخوری درمی‌آمد که در نیامد. روحانیت باید در زمان درست مواضع درستی نسبت به مسائلی که در جامعه رخ می‌دهد، بگیرند تا مردم هم متوجه شوند که آنها هر اتفاقی در جامعه را تایید نمی‌کنند.

*بلندگوهایی که در برخی از مناطق مانند خراسان وجود دارد که باید خاموش شود زیرا حساسیت‌زا هستند و برای جایگاه روحانیت مناسب نیستند؛ مخصوصا اینکه هر هفته هم رسانه‌های بیگانه منتظرند تا این سخنان را بولد کنند، که این به ضرر جامعه است. تصمیم‌گیران باید به این افراد اخطار دهند و آن‌ها را ساکت کنند.

*اکنون به جای یک نورافکن، ده‌ها نورافکن بر زندگی و روابط و سخنان این افراد، تابیده می‌شود و این افراد باید بدانند که در شرایط فعلی، اعمال و رفتارهایشان برای مردم بسیار برجسته‌تر از شرایط عادی است.

*اگر قبلا اعتراض‌ها صرفا میان چند نفر بود، اکنون به بخش زیادی از جامعه رسیده و شاهد رفتارهایی مانند عمامه‌پرانی، آتش زدن حوزه علمیه و ... نیز هستیم. روحانیون باید نچشیدن طعم کارهای اجرایی و قدرت را تحمل کنند.

*روحانیت باید فاصله خود با مردم را کم کند و از مطرح کردن سخنانی که حساسیت‌زا است و به سبک زندگی مردم برمی‌گردد و غیرکارشناسی است، پرهیز کنند؛ خصوصا حرف‌هایی که خودشان در زندگی شخصی‌شان اصلا آنها را اجرا نمی‌کنند.

*اگر روحانیت در مسیر خودشان باشند و حریم‌شان را هم حفظ کنند و بدانند که دور شدن از یکسری از مسائل، عقب‌نشینی و شکست تلقی نمی‌شود.