ایران چرا باید رابطه با پاکستان را جدی بگیرد؟

محمدحسین بنی‌اسدی، دیپلمات در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: هفته گذشته در حالی که دو رویداد مثبت در روابط ایران و پاکستان یعنی برگزاری نمایشگاه کالای ایران در کراچی و بازدید ناو گروه ایران از بندر کراچی نظرها را به خود جلب کرد و روابط دوجانبه را در کانون توجهات قرار داد آن هم به فاصله تنها چند روز بعد از تشکیل کارگروه مشترک مرزی دو کشور در کویته پاکستان، ناگهان شاهد اعلام کشته شدن چهار نفر از نیروهای نظامی پاکستان در منطقه پنجگور بلوچستان پاکستان بودیم. این‌ حادثه مجددا بالقوه و بالفعل بودن زمینه التهاب بین دو کشور را آشکار کرد. پاکستان اعلام‌کرد که قتل این چهار نظامی توسط عناصر بلوچ و با استفاده از خاک ایران صورت گرفته است، ‌گرچه سفارت ایران‌ در اسلام‌آباد این حادثه تروریستی را محکوم کرد ولی وزارت خارجه پاکستان با احضار سفیر ایران ‌این نگرانی پاکستان را اعلام کرد و خواستار رسیدگی و پیگیری ایران‌ در مجازات عناصر دخیل شد. 

حوادثی که در کشور پاکستان در حوزه مراودات منطقه‌ای و جهانی و همچنین تحولات داخلی و در جوار مرزهای ایران‌ رخ می‌دهد، قابل تامل و تفکر است. طی روزهای اخیر شهباز شریف، نخست وزیر پاکستان به عربستان سعودی و امارات عربی سفر می‌کند و از امارات درخواست وساطت بین هند و پاکستان می‌کند، این در حالی است که در روابط با ایران‌ شاهد برگزاری نمایشگاه ایران در کراچی و بازدید ناوگروه ایران‌ از کراچی هستیم که در نوبت خود میمون و مبارک است ولی در عین حال نباید ما را به این حد قانع سازد و از پیچیدگی‌های تحولات دوجانبه و منطقه‌ای و جهانی در ارتباط با همسایگان باز دارد. 

برگزاری نمایشگاه در هر کدام‌ از ایالت ‌های پاکستان کاری میمون و قابل تحسین محسوب می‌شود ولی بزرگنمایی این رویدادها (نمایشگاه و بازدید کارگروه از کراچی و تشکیل کارگروه مرزی کویته) و غلو در آمار تجارت بین دو کشور و متوسل به شعار بدون توجه به واقعیات و از روی خوش‌بینی، تکیه بر باد و نقش بر آب و به دور از تعمق و دوراندیشی است. تا زمانی که ایران به FATF ملحق و از زیر تیغ تحریم‌ها رها نشود، روابط تجاری ی ایران و پاکستان جایگاه واقعی خود را پیدا نمی‌کند.

دیدار نهادهای مختلف بین دو کشور از جمله بازدید ناوگروهای بین دوکشور نیز بسیار پسندیده و نیکو به شمار می‌رود ولی روابط دو کشور نباید تنها به این‌گونه رویدادها محدود و موجب دلخوشی شود، به قول علامه اقبال لاهوری: گمان‌ مبر که به پایان رسید کار مغان‌/ هزار باده ناخورده در بن تاک است.

توسعه و گسترش روابط دوجانبه بین ایران و پاکستان حایز اهمیت فوق‌العاده‌ است و ایجاب می‌کند که وزارت امورخارجه با دقت و استمرار، این روابط را پایش و آسیب‌شناسی کند و گام‌های لازم در جهت رفع موانع و مشکلات دوجانبه بردارد. طبیعی است که ‌در این میان‌ نمی‌توان حرکات بازیگران‌ جهانی، منطقه‌ای و همچنین بازیگران ‌غیر‌دولتی از جمله گروه‌هایی که چشم دیدن روابط حسنه بین ایران ‌و پاکستان را ندارند، نادیده گرفت. پر واضح است که روابط دوستانه دو کشور طی چهار دهه گذشته دستخوش حوادث ناگواری شده که بعضا متاثر از تحولات جهانی و منطقه‌ای و فراز و نشیب‌های دوجانبه شده و روابط را حتی به مرحله شکنندگی و بی‌اعتمادی نیز کشانده است که این امر مسوولیت متولیان سیاست خارجی را در حفظ و ترفیع روابط دوچندان می‌کند.

در این شرایط حساس که کشور ما در زمینه داخلی با تحولاتی مواجه است و از طرف دیگر اروپا نیز به دنبال گنجاندن سپاه در فهرست تروریسم، امریکا به دنبال اعمال فشارهای بیشتر و انگ دخالت ایران در جنگ اوکراین با ارسال جنگ‌افزار است و موضوع هسته‌ای و شاخ و شانه کشیدن اسراییل و آرزوی شوم برخی کشورهای معاند دایر بر زمین‌گیر شدن ایران ‌و از دست رفتن‌ قدرت این کشور بوده و حتی تجزیه آن را در خواب می‌بینند، می‌طلبد که وزارت خارجه و دیگر نهادهای مرتبط توجه ویژه‌ای به روابط ایران با همسایگان‌ مهم از جمله پاکستان داشته باشند. 

البته شرط لازم برای دست رد بر سینه معاندان ایران زدن توجه به داخل کشور و مطالبات مردم ایران است. تاریخ گواه آن است که هر زمان‌ همبستگی بین مردم و دولت کاهش یافته و به ویژه اتحاد و پکپارچگی بین مرکز و پیرامون دچار تزلزل شده، معاندان ایران نیز با شوق و شعف خیال‌های پریشانی را در ذهن خود پرورانده‌اند. بدیهی است باطل السحر شدن این خواب‌ها و بداندیشی‌ها در گرو هوشیاری و شکیبایی و رفع بی‌اعتمادی بین ملت و دولت است. به امید سربلندی ایران و ایرانی با ویژگی رنگین خود.