فاصله معناداری میان جمهوری اسلامی مدنظر امام با آنچه وجود دارد، ایجاد شده/ عده‌ای به حکومت اسلامی تمایل پیدا کرده‌اند

حسین مرعشی، رئیس جبهه اصلاحات درباره طرح «جمهوری اسلامی» به عنوان نظامی میانه از سوی امام گفت: این تصمیم امام برای ایران بسیار مهم و راهبردی بود و توانست اکثریت قاطع یک ملت را زیر یک پرچم جمع کند.

به گزارش جماران، بخش هایی از گفت و گوی مرعشی را در ادامه می خوانید:

• نظام جمهوری اسلامی «نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد»، در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ به فرموده امام به رأی گذاشته شد و با اینکه امام در نجف درس هایی را با عنوان «حکومت اسلامی» مطرح کرده بودند، اما وقتی انقلاب در مراحل پایانی قرار داشت، ایشان پیش از بازگشت به ایران، به ترکیب جمهوری اسلامی رسیدند و آن را مطرح ساختند.
• از این رو، اصلاحی که در نگرش امام نسبت به نوع حکومت صورت گرفت، به دلیل گرایش های مختلف سیاسی و اجتماعی حاضر در کشور بود. ایشان توجه داشتند که از آغاز نهضت مشروطه تا انقلاب ۵۷، دو جریان فکری فراگیر «مذهبیون و ملیون» مطرح بودند و نقش آفرینی می کردند. لذا با طرح «جمهوری اسلامی»، به نظام میانه ای متمایل شدند تا بتوانند دو جریان مذکور را در کنار هم قرار دهند.
• تصمیم امام برای ایران بسیار مهم و راهبردی بود و توانست اکثریت قاطع یک ملت را زیر یک پرچم جمع کند. بنابراین، تاکید بر«جمهوری اسلامی» مهم ترین پیام ۱۲ فروردین ۵۸ و نشانه تدبیر عاقلانه امام و استقبال وسیع جامعه بود. 
• امروز فاصله قابل لمس و معنا داری میان جمهوری اسلامی مدنظر امام با آنچه وجود دارد، ایجاد شده است و می بینیم که عده ای به حکومت اسلامی تمایل پیدا کرده اند.
• به نظرم روحانیون نهادهای تاثیرگذاری نظیر خبرگان قانون اساسی، مجلس شورای اسلامی و سایر نهادها، با یک اشتباه از راهبرد جامع امام برای تشکیل نظام جمهوری اسلامی فاصله گرفته اند و متاسفانه از ۱۲ فروردین ۵۸ بدین سو، هر قدر که پیش رفتیم، جمهوری اسلامی بیشتر به سمت حکومت اسلامی متمایل شده است. 
• هر میزان که تمایل به برقراری حکومت اسلامی افزایش پیدا کرده است، فاصله مردم و سیاسیون با حکومت اسلامی فعلی بیشتر شده است.
• چهار عاملی که می تواند وجهه نظام جمهوری اسلامی را نزد افکار عمومی بازسازی کند، نخستین عامل می تواند بازگشت به تفکر جامع امام برای تشکیل جمهوری اسلامی و عدول ایشان از حکومت اسلامی باشد.
• دومین عامل رسیدن به یک پلورالیسم فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است. نمی توان انکار کرد که ایرانی ها به اندازه ای که برخی دولتمردان و مسئولین کشور علاقه دارند، اسلام خواه نیستند. بلکه طیف وسیعی از وفاداران به اسلام و جمهوری اسلامی و کسانی را که از حکومت دینی دفاع نمی کنند، تشکیل می دهند. از این رو، نظام جمهوری اسلامی باید تفاوت ها را به رسمیت بشناسد تا بتوان به شکل گیری پلورالیسم واقعی در کشور امیدوار بود.
• نکته بعدی این است که باید کارآمدی به نظام اداری، سیاسی و قضایی ایران بازگردد تا منجر به رشد اقتصادی و توسعه شود. این مسأله می تواند موجب بهره گیری مردم از نظام شود. متأسفانه در وضعیت فعلی، به دلیل تشدید ناکارآمدی ها، آنچه نصیب مردم شده، فشارهای اقتصادی و عدم توازن میان دخل و خرج است. 
• نکته پایانی اینکه، ما باید به شعار محوری «نه شرقی نه غربی» بازگردیم و اساس سیاست خارجی ما باید بر پایه منافع ملی باشد. بی تردید توجه به این چهار عامل می تواند منجر به فشرده شدن دوباره صفوف ملت و سوق دادن کشور به سمت آرامش و رفاه و توسعه‌ شود.