زینب بابایی جوانترین قاضی زن ایران:
برای رسمیت حکم قاضی زن، امضای یک مرد باید پای حکم باشد
به گفته زینب بابایی جوانترین بانوی قاضی ایران، در حال حاضر ۱۲۰۰ قاضی خانم داریم اما به معنای خاص کلمه خانمی که حکم میدهد، نمیتواند حکم را امضا کند. اتفاقی که در عمل میافتد، این است که برای اینکه یک رای رسمیت پیدا کند، باید امضای یک آقا را نیز داشته باشد.
به گفته جوانترین قاضی زن، برخلاف تصور عموم جامعه درباره ممنوعیت حضور زنان در جایگاه قاضی، باید گفت که درست است تعداد قضات مرد، بسیار بیشتر از قضات زن است؛ اما در حال حاضر ۱۲۰۰ قاضی خانم در ایران بر مسند قضاوت تکیه کردهاند.
به گزارش ایسنا، بخشهایی از گفتگوی زینب بابایی ۲۷ ساله که عنوان جوانترین بانوی قاضی ایران را دارد را در ادامه میخوانید:
- وقتی وارد فضای دانشگاه شدم، دیدم که اتفاقا چقدر به رشته حقوق علاقه دارم و چقدر این فضا با روحیه من همخوانی دارد. علاوه بر آن در فضاهای جنبی هم فعالیت داشتم و به عضویت انجمنهای فعال هم درمیآمدم.
- به مرور متوجه شدم در این فضا هم استعداد و هم علاقه دارم و در نهایت مقطع ارشد را با پایاننامهای با موضوع «چالشهای حقوقی شرکتهای دانشبنیان» با موفقیت دفاع کردم؛ مقالههایی هم در این راستا منتشر کردم و با توصیه خانواده تحصیلاتم را در مقطع دکتری در دانشگاه شهید بهشتی در سال ۱۳۹۹ آغاز کردم و در حال حاضر مشغول کار بر روی رسالهام هستم.
- در نهایت قضاوت را انتخاب کردم. برای آزمون قضاوت ثبت نام کردم ومصاحبه شدم و پس از گزینش در ۷ مرحله قبول شدم و خدا رو شکر این روند در یک سال طی شد و وارد دوران کارآموزی قضاوت شدم و در سال ۱۳۹۹ ابلاغ قضاوتم را از سوی رییس وقت قوه قضائیه، آقای رئیسی دریافت کردم. همان سال بود که در سن ۲۳ سالگی به عنوان جوانترین بانوی قاضی کشور کارم را آغاز کردم.
- من دادیار کیفری بودم و ۷۰۰ زندانی داشتم. من در فضای قضاوت با زندگی انسانها سر و کار دارم. قضاوت برای من فقط یک شغل نیست. مثلا اگر مراجعینم زن و شوهری باشند که دچار مشکلات عاطفی شده باشند، سعی میکنم تا جایی که قانون اجازه میدهند به آنها کمک کنم که مشکلشان حل شود. این خیلی برای من لذتبخش است.
- ورود به عرصه قضاوت برای خانمها بسیار دشوار است و به مراتب سختگیریها بیشتر است. ظرفیت برای قضات خانم بسیار کم است. برای همین بیشتر خانمها سمت وکالت میروند. اما باید بگویم ما در حال حاضر ۱۲۰۰ قاضی خانم داریم اما به معنای خاص کلمه خانمی که حکم میدهد، نمیتواند حکم را امضا کند. اتفاقی که در عمل میافتد، این است که برای اینکه یک رای رسمیت پیدا کند، باید امضای یک آقا را نیز داشته باشد. خلاصه اینکه ما خانمهای قاضی و بازپرس کم نداریم اما خودشان هم چندان تمایلی ندارند که دیده شوند.
- ما نمیتوانیم احساساتی بودن خانمها را انکار کنیم و به هر حال این نعمتی است که خداوند خودش به زن عطا کرده است اما همانطور که منطقی بودن در این حرفه مهم است، احساسات هم اگر در جای درست استفاده شود، میتواند موقعیت مطلوبی را رقم بزند. من به عنوان یک قاضی زن از احساساتم در جایگاه درست و به نفع محکوم علیه استفاده میکنم؛ چیزی که در آقایان کمتر وجود دارد.
دیدگاه تان را بنویسید