توصیه مهم به رئیس دولت: آقای رئیسی! به جای سفرهای استانی تکراری با اژدهای هفت سر فساد اقتصادی مبارزه کنید

«کردستان سلام بر ابراهیم یا سلام بر مسیح؟» عنوان یادداشت روزنامه اعتماد به قلم حسین بروجردی است که در آن آمده: به بهانه سفر ابراهیم رییسی به کردستان در ماجرای مرگ مهسا امینی و حوادث و التهابات پس از آن، بیشترین جراحات و زخم‌های وارده بر پیکره انسجام ملی و قومیتی کشور، بر چهره رنجور کردستان نشست و در شکاف‌های ایجاد شده و لزوم التیام آن بیش از پیش جای خالی نحله فکری شهید محمد بروجردی مسیح کردستان نمایان شد و نیاز مبرم نظام حاکمیت را به ظرفیت تفکر و گفتمان محمد بروجردی‌ها و ناصر کاظمی‌ها و سایر شهدای این خطه مظلوم آشکار ساخت.

کردستان سرزمین محرومیت‌ها و محدودیت‌هایی است که همواره بزرگمردان تاریخ را به توفیق خدمتگزاری به سوی خود خوانده، به نظر می‌رسد که دولت سیزدهم که جراحی‌های اقتصادی‌اش موجب مزید درماندگی‌ها در کل کشور و به ویژه کردستان شده، علی‌القاعده در شوآف‌های تبلیغاتی و موج‌سواری‌های رسانه‌ای در سفر به این استان نیز حاصلی نخواهد داشت، چراکه برای زدودن چهره توسعه‌نیافتگی، رفع فقر، تحکیم وحدت قومیتی و التیام هویت ملی در کردستان عزمی راسخ لازم است.

کردستان امروز نیازمند سلام بر مسیح و یک دم مسیحایی است تا ضمن التیام و تسکین مرارت‌ها و‌ کم‌لطفی‌ها، اعتمادهای اجتماعی از دست رفته‌اش را احیا کند و همچنین نیازمند دستی است ابراهیم‌وار که ساختارهای درهم تنیده فساد و اختلاس را بشکند و دغدغه توسعه و ‌آبادی‌اش را سامان دهد، از همین رو انتظار می‌رود ابراهیم رییسی به جای گرفتار شدن در سفرهای تکراری استانی، با اراده‌ای راسخ و بدون اتلاف زمان و هزینه، مجال بیشتری را برای مبارزه با اژدهای هفت سر فساد اقتصادی دولتی مصروف کند که بزرگ‌ترین معضل گریبانگیر کشور است و مانع پیشرفت پروژه‌های عمرانی استان‌های محروم!

از این رو پاسداشت خون شهدا را بیش از هر چیز در مطالبه و احقاق حقوق‌ ملت می‌دانم و متعجبم که چگونه برای ارایه گزارش یک فساد کلان اقتصادی و تخلفات عدیده در بدنه دولت که اتفاقا محصول دوران مدیریت همین آقایان در تولیت آستان قدس رضوی است، مکررا از مقام ریاست ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی درخواست زمانی برای ارایه گزارش و مستندات می‌شود، اما ایشان اعتنایی به این مهم ندارند؟ گویا ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی را سازمانی دکوری و عاریه‌ای می‌پندارند یا اراده‌ کافی و عزم جدی برای پیگیری و ریشه‌کن کردن مفاسد اقتصادی ندارند!