اگر منطق برخورد احساسی با سفارت آمریکا را معیار قرار دهیم، باید همه سفارتخانه‌های جهان را لانه جاسوسی خواند

روزنامه هم میهن معتقد است اگر منطق برخورد احساسی جمهوری اسلامی با سفارت آمریکا را معیار قرار دهیم، باید همه سفارتخانه‌های جهان را لانه جاسوسی خواند.

به گزارش هم میهن، در تمام این سال‌ها، در ادبیات سیاسی جمهوری اسلامی ایران، از سفارت آمریکا به‌عنوان «لانه جاسوسی» یاد شده است. دلیل آن نیز به کشف اسناد سفارت برمی‌گردد. اگر منطق ساختار در برخورد احساسی این سال‌ها با موضوع سفارت آمریکا را معیار قرار دهیم، همه سفارت‌خانه‌های جهان لانه جاسوسی هستند. چرا؟ چون بخشی از سفارت با نام «ایستگاه» شناخته می‌شود. ایستگاه محل کار مامورین مقیم سازمان اطلاعات خارجی کشور صاحب سفارت است که ماموریت‌های جمع‌آوری اطلاعات از طریق منابع انسانی و دیگر شیوه‌ها را انجام می‌دهند. از آنجایی که این ماموریت در پوشش دیپلماتیک انجام می‌شود، به طور طبیعی تمام کشورها از وجود ایستگاه اطلاعاتی در سفارتخانه‌های مستقر در پایتخت‌شان باخبر هستند. سرویس‌ ضداطلاعات یا ضدجاسوسی کشور میزبان، وظیفه کشف ارتباط‌های ایستگاه، شناسایی جاسوس‌ها در پوشش دیپلمات، منابع جلب شده توسط آنان برای بهره‌برداری‌های بعدی را دارند. زمانی که می‌شنوید کشور الف، یک یا چند دیپلمات کشور ب را به‌عنوان «عنصر نامطلوب» اخراج کرده، به طور معمول مربوط به همین مسائل است. گاهی در صحبت‌های مقامات امنیتی از دفتر آن تشکیلات در کشور دیگر صحبت می‌شود که حالتی رسمی دارد و با مقوله ایستگاه مستقر در سفارت، متفاوت است.

این روزنامه تاکید کرده است: از ته دل امید دارم که سفارت‌خانه‌های جمهوری اسلامی ایران هیچ وقت به سرنوشت سفارت آمریکا در تهران، دچار نشود. چون هر سفارتی در دل خود یک ایستگاه دارد که حتی سفیر هم اجازه ورود به آن را ندارد. معتقدم واقعه سفارت آمریکا برای هر سفارت دیگری- حتی سفارت‌های ایران در کشورهای دیگر- اتفاق می‌افتاد یا امروز بیافتد، کشفیاتش با آن‌‌چه در ادبیات رسمی ما لانه جاسوسی خوانده می‌شود، تفاوتی نخواهد داشت. بازی اطلاعات و ضداطلاعات، قواعد خود را دارد.